Οι "ΟΠΑΔΟΙ" να το διαβάσουν ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ
Εάν το αναλύσουμε σε βάθος, το φαινόμενο του «οπαδισμού» θα μπορούσε να είναι και καθαρά κλινικό. Με την κυριολεκτική σημασία του ιατρικώς εννοουμένου. Δεν είναι δυνατόν ένα αθλητικό γεγονός, είτε είναι ποδόσφαιρο είτε είναι μπάσκετ, τένις, αμέρικαν φούτμπολ ή μπέιζμπολ, αντί να σε χαροποιεί και να σε χαλαρώνει, να σου τινάζει στον αέρα το νευρικό σύστημα. Ή, ακόμη χειρότερα, να σου προκαλεί, πολύ συχνά μάλιστα, ακόμη κι ανεπανόρθωτες ζημιές στην καρδιά. Κρίσεις ισχαιμίας, φράξη αορτής, πρόβλημα στην αριστερή ή τη δεξιά κοιλία, έφραγμα του μυοκαρδίου, ακόμη και μαρμαρυγή. Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί έχασε η ομάδα μας ή γιατί κέρδισε, αλλά στο 90 φεύγα, με πέναλτι...(;).
Αξίζει όμως τον κόπο; Και γιατί ενενήντα λεπτά αγώνα είναι αρκετά να μας στείλουν (και πάλι κυριολεκτικά) στον... παράδεισο;
Οι πρώτοι που αναρωτήθηκαν το γιατί μια έντονη αθλητική φάση, ένα γκολ, ένα καλάθι, ένα touch-down ή ένα smash μπορούν να προκαλέσουν, πέρα από στομαχόπονους, ημικρανίες ή και εγκεφαλικά, ανεπανόρθωτες ζημιές στην καρδιά μας, ήταν Ελβετοί καρδιολόγοι. Ηταν καλοκαίρι του 2002 και παρατήρησαν ανώμαλη αύξηση κατά 60% στα (μικρο)εμφράγματα. Είχε συμπέσει με το ιαπωνο-κορεάτικο Μουντιάλ, και πάλι όμως δεν δικαιολογούνταν για μια ομάδα να διακυβεύεται μια ολόκληρη ζωή. Κι όμως, δυστυχώς γίνεται.
Πρόσφατη μελέτη του ιατρικού τιμ του Πανεπιστημίου του Duke (στο Ντάρχαμ, στη Νότια Καρολίνα), μελέτη που δημοσιεύθηκε στο έγκυρο, νευρολογικό, επιστημονικό «Journal of neuroscience» προσπάθησε να καταλάβει τι ακριβώς μπορεί να συμβαίνει στο μυαλό και στην καρδιά μας κάθε φορά που παίζει η ομάδα της... καρδιάς μας. Και τα συμπεράσματα που βγήκαν ήταν εξαιρετικά ενδιαφέροντα.
«Ας υποθέσουμε ότι ο Αϊνστάιν είναι ακόμη εν ζωή κι ότι δουλεύει μέρα-νύχτα, όπως εξάλλου είθισται να κάνει, πάνω στη θεωρία της σχετικότητας. Ε, λοιπόν, εάν μπορούσαμε με ακρίβεια να υποβάλουμε το μυαλό του σε μαγνητικό τομογράφο, θα βλέπαμε ότι οι συσπάσεις του εγκεφάλου του θα ήταν πολύ μικρότερες από εκείνες του μυαλού ενός οπαδού αμέσως μετά τη λήξη ενός αγώνα», εξήγησε ο καθηγητής Ντέιβιντ Ρούμπιν.
Για τη μελέτη του το ιατρικό τιμ του Duke εξέτασε οπαδούς, τόσο αμέσως μετά τον περσινό τελικό του Super Bowl όσο και μετά το πρόσφατο παιχνίδι μπάσκετ ανάμεσα στην Duke University και τη North Carolina University, που για μας τους Ευρωπαίους θα αντιστοιχούσε, το λιγότερο, μ' ένα Ρεάλ Μαδρίτης - Μπαρτσελόνα, ένα Λίβερπουλ - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ή ένα Ιντερ - Μίλαν.
Κέρδισαν οι γηπεδούχοι, 90-86 στην παράταση, αλλά το μυαλό τους κι η καρδούλα τους ήξερε τι πέρασαν μέχρι ν' ακουστεί η σειρήνα. Οι μισοί παρουσίαζαν καρδιακές αρρυθμίες, ενώ οι άλλοι μισοί είχαν αποβάλει, λόγω δυνατού σοκ, από τον «ιππόκαμπό» τους τις αρνητικές φάσεις του αγώνα, θυμούνταν τις θετικές, απαντούσαν όμως «άλλα αντ' άλλων» όταν ερωτούνταν για το ποιος πέτυχε το ωραιότερο καλάθι ή, το σημαντικότερο (;), το τελευταίο καλάθι.
Και μετά σού λένε ότι ο αθλητισμός είναι υγεία. Μέχρι ενός σημείου, προφανώς...
πηγη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου