Του Φ. Συρίγου
Τα δικαιολογημένα παράπονα των ελλήνων αθλητών σε σχέση με την περιορισμένη έως ανύπαρκτη προβολή των δραστηριοτήτων τους αποφάσισε να μεταφέρει στα ΜΜΕ ο γ.γ.Α. Π. Μπιτσαξής την εβδομάδα που μας πέρασε. Με μια επιστολή-έκθεση ιδεών περιγράφει το πρόβλημα μάλλον από τη σκοπιά ενός ανεύθυνου παρατηρητή, παρά από την υπεύθυνη θέση του κυβερνητικού στελέχους και, στο τέλος, δείχνει να επαφίεται στον... πατριωτισμό των εμπλεκόμενων, για τη βελτίωση της, πράγματι, απογοητευτικής κατάστασης.
«Αδυνατούν -γράφει- να αντιληφθούν (οι έλληνες αθλητές) πώς είναι δυνατόν ο τηλεοπτικός χρόνος, ο ραδιοφωνικός χρόνος, οι αθλητικές σελίδες των πολιτικών εφημερίδων, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος της ύλης των αθλητικών εφημερίδων, να αναλώνονται σε τόσο μεγάλη έκταση στην προβολή του ποδοσφαίρου»!
Μάλιστα... Και η αφεντιά μου, με τη σειρά της τώρα, δεν μπορεί να αντιληφθεί πώς στην πολιτική ηγεσία του ελληνικού αθλητισμού βρέθηκε ένας τόσο άσχετος άνθρωπος, ο οποίος όχι μόνο δεν καταλαβαίνει τι γίνεται γύρω του, αλλά προσπαθεί κι από πάνω να το παίξει διαμεσολαβητής ανάμεσα στα Μέσα και τις αθλητικές ομοσπονδίες, για την επίλυση ενός προβλήματος που το ίδιο το κράτος δημιούργησε.
Οπως ασφαλώς θα αντιλαμβάνονται όσοι παρακολουθούν αυτήν εδώ τη στήλη, πρόκειται για το ζήτημα που συνεχώς αναδεικνύω εδώ και πολύ καιρό, χωρίς κανένας όμως να ευαισθητοποιείται. Και έχει να κάνει με την ασυδοσία που επιδεικνύει ο ΟΠΑΠ στην προώθηση του ποδοσφαίρου, ως προνομιακού χώρου δράσης του χρυσοφόρου «Πάμε Στοίχημα», σε βάρος του υπόλοιπου ελληνικού αθλητισμού.
Αυτό είναι κύριε Μπιτσαξή μου, αλλά εσύ αδυνατείς (ή δεν θέλεις...) να το δεις και γι' αυτό αρκείσαι να στέλνεις επιστολές προς... Ιουδαίους. Αντί να πιάσεις το θέμα στον αέρα και να το θέσεις με κάθε υπευθυνότητα ενώπιον εκείνων που θεωρητικά θα μπορούσαν να το αντιμετωπίσουν...
Τι γίνεται λοιπόν; Ο ΟΠΑΠ με τα λεφτά τού «Πάμε Στοίχημα» έχει ακυρώσει την κυβερνητική αθλητική πολιτική και στην ουσία την ασκεί ο ίδιος με βάση τους κανόνες της αγοράς.
Και τι λέει; Μα ότι, αφού το ποδόσφαιρο είναι το 95% του «Πάμε Στοίχημα» πάνω σ' αυτό θα επενδύεται και το 95% της τζογαδόρικης προπαγάνδας μας.
Πράγμα που μεταφράζεται σε πάσης φύσεως διαφημιστικές καμπάνιες και κυρίως σε χορηγίες προς ομάδες, τηλεοπτικούς σταθμούς, ραδιόφωνα, εφημερίδες, περιοδικά. Ακόμα και σε... ντουντούκες που σουλατσάρουν στους δρόμους. Ή σε εφημερίδες... τοίχου και κάποιες άλλες που κυκλοφορούν από χέρι σε χέρι, σαν τη «Φωνή του Κυρίου»!
Ετσι ακριβώς τα 11 τελευταία χρόνια φτιάχτηκε σιγά σιγά ένα σύστημα το οποίο λέει «το ποδόσφαιρο να πηγαίνει καλά κι όλοι οι άλλοι ας κουρεύονται»... Και αυτό το σύνθημα δημιούργησε ένα γενικότερο κλίμα, το οποίο τώρα διαπερνάει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και καταφέρνει να επηρεάζει ακόμα και εφημερίδες με διαφορετική, άλλοτε, νοοτροπία.
Μέσα σε αυτό το κλίμα που (επαναλαμβάνω) δημιουργήθηκε από τα φράγκα του ΟΠΑΠ, μια στραβοκλωτσιά ενός μέτριου ποδοσφαιριστή προβάλλεται περισσότερο από ένα μετάλλιο στη γυμναστική ή από ένα κατόρθωμα της εθνικής μπάσκετ, με όλα τα καταστρεπτικά επακόλουθα για το παρόν και το μέλλον του αθλητισμού. Γιατί, κακά τα ψέματα, σε μια εποχή που η επικοινωνία έχει υπερισχύσει αυτής της ίδιας της κοινωνίας, πώς άραγε να αντισταθεί μόνος και αβοήθητος ο αθλητισμός στην προπαγανδιστική λαίλαπα που τον σαρώνει;
Σήμερα ό,τι δεν περνάει μέσα από τα Μέσα είναι σαν να μην υπάρχει. Αύριο όμως, όλα τα -εκτός ποδοσφαίρου- σπορ θα είναι πραγματικά ανύπαρκτα...
Αρα το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Αθλητισμός ή Στοίχημα; Και το κράτος καλείται να απαντήσει με έργα, όχι με επιστολές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου