Του Κώστα ΓεωργουσόπουλουΔεν φαντάζει (εξ ου και το «φάντασμα») σχεδόν αντιφατικό και απείρως ειρωνικό, από τη μια η κυβέρνηση να συζητεί σοβαρά να καταργήσει τη βάση στις εισαγωγικές εξετάσεις των ανωτάτων σχολών και από την άλλη να συγκεντρώνει χιλιάδες βιογραφικά για να πληρώσει υπεύθυνες θέσεις του κρατικού μηχανισμού, με αποδεδειγμένα και αξιοκρατικά εκλεγμένους προσοντούχους υψηλών προδιαγραφών;
Και δεν είναι μια εύκολη και σαφώς λαϊκίστικη λογική να κολακεύει κανείς ακρίτως την αγραμματοσύνη, παραβλέποντας τα αίτια που την προκαλούν;
Γιατί, ένας μαθητής που ύστερα από δωδεκαετή δημόσια εκπαίδευση δεν μπορεί να αρθρώσει δύο σωστές αράδες στη μητρική του γλώσσα, δεν μπορεί να φταίει μόνον αυτός. Πότε ζητήθηκε ο λόγος από ένα δημόσιο λύκειο γιατί το εβδομήντα τοις εκατό των πτυχιούχων του βαθμολογήθηκαν στα Ελληνικά κάτω από τη βάση;
Εν τέλει θα μάθουμε, τουλάχιστον στατιστικά, πόσοι από τους υποψηφίους γ. γραμματείς, ειδικούς και επίδοξους μάνατζερ ΔΕΚΟ (για να περιοριστώ σε αυτούς) έχουν προσόντα αποκτηθέντα στην ημεδαπή και πόσοι στην αλλοδαπή;
Θα πείτε, στην Ευρώπη ζούμε και σε εποχή παγκοσμιοποίησης. Σωστά.
Θα μας πληροφορήσει κανείς σοβαρά, πόσα εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο εισάγουν στις ανώτατες σχολές υποψηφίους που με αδιάβλητο σύστημα ελέγχου σπουδών βαθμολογήθηκαν με βαθμό κάτω από τη βάση;
Δεν κάνω ρητορικές ερωτήσεις!
ΠΗΓΗ: TA NEA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου