Μπορεί ο ΑΠΟΕΛ, πρωταθλητής Κύπρου στο ποδόσφαιρο, να μην έχει σημειώσει ακόμη νίκη στο Τσάμπιονς Λιγκ, όμως χθες πέτυχε μια ουσιαστική νίκη σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Κατόπιν πιέσεων του Κύπριου αντιπροέδρου της ΟΥΕΦΑ, Μάριου Λευκαρίτη και του προέδρου της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, Κωστάκη Κουτσοκούμνη, η ΟΥΕΦΑ δέχθηκε ότι η σημαία αποτελεί εθνικό και όχι πολιτικό σύμβολο (που απαγορεύεται), σε αντίθεση με την καταγγελία του παρατηρητή του αγώνα.
Δεν έχει προηγούμενο
Μια ξένη σημαία όμως δεν έχει προηγούμενο να προκαλεί καταγγελία και τιμωρία, αν και στην Κύπρο τα πράγματα είναι λιγάκι διαφορετικά. Η ελληνική σημαία αποτελεί το σύμβολο των περισσότερων «δεξιών» ομάδων του νησιού, όπως ο ΑΠΟΕΛ, η Ανόρθωση και ο Απόλλων Λεμεσού, ενώ οι «αριστερές» ομάδες, που προέκυψαν από τον καιρό του ελληνικού εμφυλίου το 1948, όπως η Ομόνοια κι η Νέα Σαλαμίνα έχουν μόνο κυπριακά και αριστερά σύμβολα.
Στις κυπριακές εξέδρες πλέον η διαμάχη των ομάδων έχει εξελιχθεί σε μια αντιπαράθεση κυπροκεντρισμού και ελληνοκεντρισμού. Ακραίες μορφές έκφρασης περιλαμβάνουν συνθήματα πολιτικών νεολαιών αλλά και την εμφάνιση για παράδειγμα στις εξέδρες του ΑΠΟΕΛ εμβλημάτων όπως η σβάστικα και σε αυτές της Ομόνοιας κομμουνιστικών συμβόλων αλλά και της γαλανόλευκης που στη θέση του σταυρού έχει το σφυροδρέπανο. Μέχρι και τουρκοκυπριακή σημαία έχει εμφανιστεί στην κερκίδα της Ομόνοιας.
Kρασιά και μπίρες
Κάποτε γινόταν λόγος την Ελλάδα για πράσινα και γαλάζια καφενεία - στην Κύπρο το πρόβλημα ήταν και παραμένει πολύ μεγαλύτερο, με σαφή διαχωρισμό σε αριστερά και δεξιά κρασιά (!), αφού οι αριστεροί πίνουν οίνους της ΛΟΕΛ και οι δεξιοί της ΕΤΚΟ ή της ΣΟΔΑΠ, σε αριστερές και δεξιές μπίρες (ΚΕΟ από τη μία, Κάιζερ ή Κάρλσμπεργκ από την άλλη, αν και πρόσφατα μπερδεύτηκαν λίγο τα πράγματα), σε τσιγάρα, κονιάκ και ούτω καθεξής.
Το ζήτημα όμως της σημαίας αποτελεί ανοιχτή πληγή για τους Κυπρίους. Ο ιστορικός διχασμός Μακαριακών και Γριβικών στις δεκαετίες του ’50, ’60, και ’70, ή μετριοπαθών και εθνικιστών που εξελίχθηκε σε πόλωση αριστερών και δεξιών έχει αποτυπωθεί στις σημαίες που χρησιμοποιεί ο καθένας στις ελεύθερες περιοχές του νησιού. Για τους δεξιούς η πραγματική σημαία είναι η γαλανόλευκη, της μητέρας-πατρίδας, ενώ για τους αριστερούς δεν νοείται άλλη σημαία από την κυπριακή, του ανεξάρτητου κράτους.
Ετσι σιγά σιγά ο σημαιοστολισμός έχει γίνει αντικείμενο κομματικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης, με τη γαλανόλευκη να θεωρείται κομματικό χαρακτηριστικό της δεξιάς αντί για εθνικό σύμβολο σύμφωνα με... όσους προτιμούν τον καφέ του Λαϊκού Καφεκοπτείου. Δεν μπορεί να αποκλειστεί το ότι της σκέψης αυτής κοινωνός έγινε και ο παρατηρητής του αγώνα ΑΠΟΕΛ-Πόρτο. Αυτό άλλωστε υπονόησαν και οι επιτελείς του ΑΠΟΕΛ προχθές.
Η αντιπαράθεση για τη σημαία φτάνει συχνά στη φαιδρότητα. Σε τοίχο κεντρικού δρόμου της Λεμεσού προ πενταετίας εμφανίστηκε το σύνθημα «φαντάζει ωραία καμένη η σημαία», αλλά την επομένη κάποιοι άλλοι είχαν βάψει μια ελληνική σημαία πάνω από τις λέξεις «φαντάζει» και «καμένη», με τρόπο ώστε να φαίνονται μόνο οι λέξεις «ωραία σημαία» στο πλάι. Η ειρωνεία μάλιστα είναι ότι αυτό σημειώθηκε στην οδό Ελλάδος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου