Της Σοφίας ΣτυλιανούΧρειάστηκε να περάσουν ακριβώς 40 χρόνια για να μάθουμε πως ο Τζον Λένον ήταν αυτός που διέλυσε τους «Μπιτλς» (για λόγους τακτικής;) και ότι, αν δεν το είχε κάνει τότε, ίσως να μη μιλούσαμε μέχρι σήμερα για τους τέσσερις, ίσως και «πιο διάσημους και από τον Χριστό», Βρετανούς.
Ξεχασμένες ηχογραφημένες συνεντεύξεις από τον δημοσιογράφο των «Τάιμς» Ρέι Κόνελι, που τους παρακολουθούσε για χρόνια από κοντά, αποκαλύπτουν την ανταγωνιστική σχέση του Λένον με τον ΜακΚάρτνεϊ και λόγια που είχαν ειπωθεί off the record και δεν είχαν ακουστεί ποτέ δημοσίως.
Μία ημέρα του Σεπτέμβρη του 1969, ο Κόνελι βρέθηκε δίπλα στους «Μπιτλς» στα γραφεία της Apple, όπου κατάλαβε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Η σύσκεψη είχε καταλήξει σε καβγά, άνθρωποι ανεβοκατέβαιναν τις σκάλες, αλλά κανείς δεν έλεγε τίποτα γι' αυτό.
Εκείνη ήταν «η ημέρα που οι "Μπιτλς" πέθαναν», όπως έγραψε σε άρθρο του. Ο Τζον Λένον δεν μίλησε γι' αυτό παρά τον επόμενο Δεκέμβρη, ενώ βρισκόταν στο Τορόντο: «Στη συνάντησή μας ο Πολ με ενοχλούσε συνέχεια, ρωτώντας τι θα κάνουμε, οπότε στο τέλος απλώς είπα: "Νομίζω πως είσαι βλάκας. Θέλω διαζύγιο"». Τα λόγια αυτά προφανώς του ξέφυγαν, γιατί η επίσημη ανακοίνωση της διάλυσης δεν έγινε παρά τον επόμενο Μάη, μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ «Let it be».
Παράλληλα, υπάρχουν και ηχογραφημένες συνεντεύξεις του Πολ ΜακΚάρτνεϊ. Ο ΜακΚάρτνεϊ συνετρίβη από τη διάλυση των «Μπιτλς». Ηταν αυτός που ήθελε πιο πολύ από όλους να κρατήσει την μπάντα ενωμένη. Ενιωσε προδομένος και αποσύρθηκε στη φάρμα του στη Σκοτία σε βαριά κατάθλιψη. Ετσι ήταν αρκετά αντιφατικό και ειρωνικό όταν η ανάκαμψή του, η κυκλοφορία του σόλο άλμπουμ του συνοδευόμενο από μία δήλωση, τον Απρίλιο του 1970, ερμηνεύτηκε ως να ήταν εκείνος υπεύθυνος για τη διάλυση του γκρουπ. Δημοσιεύματα σε όλο τον κόσμο έγραφαν: «Πώς μπόρεσε;».
«Ηταν όλο μία παρεξήγηση», είχε πει σε αυτές τις κασέτες ο ΜακΚάρτνεϊ λίγες ημέρες αργότερα. «Αναλογίστηκα, Χριστέ μου, τι έκανα; Και το στομάχι μου άρχισε να ανακατεύεται. Ποτέ δεν είχα πρόθεση να εννοήσω με τη δήλωσή μου ότι "ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ εγκαταλείπει τους "Μπιτλς"».
Οταν ο Τζον άρχισε να συνειδητοποιεί ότι ο Πολ τυχαία κέρδισε την αμφισβητήσιμη τιμή της διάλυσης του πιο δημοφιλούς γκρουπ στον κόσμο, ρώτησε τον δημοσιογράφο: «Γιατί δεν το έγραψες τότε που στο είπα στον Καναδά;». «Μου ζήτησες να μην το κάνω», απάντησε ο Κόνελι. «Εσύ είσαι ο δημοσιογράφος, όχι εγώ», ανταπάντησε ο Λένον απότομα.
Πιο ήρεμος, το 1971, ο Λένον εξομολογείται από τη Νέα Υόρκη το χρονικό της πτώσης: «Ολο το πράγμα είχε πεθάνει στο μυαλό μου πριν αρχίσει η ταραχή. Πιστεύαμε στον μύθο των "Μπιτλς" όσο και το κοινό και ήμασταν ερωτευμένοι μαζί τους με τον ίδιο τρόπο. Αλλά, κατά βάση, ήμασταν τέσσερις ξεχωριστές προσωπικότητες, που τελικά ξαναβρήκαμε τη μοναδικότητά μας αφότου βυθιστήκαμε μέσα σε έναν μύθο. Ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι θύμωσαν όταν τελειώσαμε, αλλά κάθε τσίρκο φτάνει στο τέλος του. Οι "Μπιτλς" ήταν ένα μνημείο που έπρεπε είτε να αλλάξει είτε να καταστραφεί. Οπως συνέβη, καταστράφηκε. Υποτίθεται ότι οι "Μπιτλς" ήταν αυτό, ήταν εκείνο, αλλά στην ουσία το μόνο που ήμασταν ήταν μία μπάντα που έγινε πολύ μεγάλη. Στην πραγματικότητα, οι καλύτερες ημέρες μας ήταν πριν γίνουμε μεγάλοι, όταν παίζαμε σε κλαμπ για ώρες. Ο Μικ Τζάγκερ έλεγε ότι δεν ήμασταν καλή μπάντα ως περφόρμερ. Αλλά ποτέ δεν μας είδε στα καλύτερά μας στο Λίβερπουλ και στο Αμβούργο. Τότε ήμασταν μακράν η καλύτερη μπάντα που υπήρχε».
Μία ημέρα του Σεπτέμβρη του 1969, ο Κόνελι βρέθηκε δίπλα στους «Μπιτλς» στα γραφεία της Apple, όπου κατάλαβε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Η σύσκεψη είχε καταλήξει σε καβγά, άνθρωποι ανεβοκατέβαιναν τις σκάλες, αλλά κανείς δεν έλεγε τίποτα γι' αυτό.
Εκείνη ήταν «η ημέρα που οι "Μπιτλς" πέθαναν», όπως έγραψε σε άρθρο του. Ο Τζον Λένον δεν μίλησε γι' αυτό παρά τον επόμενο Δεκέμβρη, ενώ βρισκόταν στο Τορόντο: «Στη συνάντησή μας ο Πολ με ενοχλούσε συνέχεια, ρωτώντας τι θα κάνουμε, οπότε στο τέλος απλώς είπα: "Νομίζω πως είσαι βλάκας. Θέλω διαζύγιο"». Τα λόγια αυτά προφανώς του ξέφυγαν, γιατί η επίσημη ανακοίνωση της διάλυσης δεν έγινε παρά τον επόμενο Μάη, μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ «Let it be».
Παράλληλα, υπάρχουν και ηχογραφημένες συνεντεύξεις του Πολ ΜακΚάρτνεϊ. Ο ΜακΚάρτνεϊ συνετρίβη από τη διάλυση των «Μπιτλς». Ηταν αυτός που ήθελε πιο πολύ από όλους να κρατήσει την μπάντα ενωμένη. Ενιωσε προδομένος και αποσύρθηκε στη φάρμα του στη Σκοτία σε βαριά κατάθλιψη. Ετσι ήταν αρκετά αντιφατικό και ειρωνικό όταν η ανάκαμψή του, η κυκλοφορία του σόλο άλμπουμ του συνοδευόμενο από μία δήλωση, τον Απρίλιο του 1970, ερμηνεύτηκε ως να ήταν εκείνος υπεύθυνος για τη διάλυση του γκρουπ. Δημοσιεύματα σε όλο τον κόσμο έγραφαν: «Πώς μπόρεσε;».
«Ηταν όλο μία παρεξήγηση», είχε πει σε αυτές τις κασέτες ο ΜακΚάρτνεϊ λίγες ημέρες αργότερα. «Αναλογίστηκα, Χριστέ μου, τι έκανα; Και το στομάχι μου άρχισε να ανακατεύεται. Ποτέ δεν είχα πρόθεση να εννοήσω με τη δήλωσή μου ότι "ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ εγκαταλείπει τους "Μπιτλς"».
Οταν ο Τζον άρχισε να συνειδητοποιεί ότι ο Πολ τυχαία κέρδισε την αμφισβητήσιμη τιμή της διάλυσης του πιο δημοφιλούς γκρουπ στον κόσμο, ρώτησε τον δημοσιογράφο: «Γιατί δεν το έγραψες τότε που στο είπα στον Καναδά;». «Μου ζήτησες να μην το κάνω», απάντησε ο Κόνελι. «Εσύ είσαι ο δημοσιογράφος, όχι εγώ», ανταπάντησε ο Λένον απότομα.
Πιο ήρεμος, το 1971, ο Λένον εξομολογείται από τη Νέα Υόρκη το χρονικό της πτώσης: «Ολο το πράγμα είχε πεθάνει στο μυαλό μου πριν αρχίσει η ταραχή. Πιστεύαμε στον μύθο των "Μπιτλς" όσο και το κοινό και ήμασταν ερωτευμένοι μαζί τους με τον ίδιο τρόπο. Αλλά, κατά βάση, ήμασταν τέσσερις ξεχωριστές προσωπικότητες, που τελικά ξαναβρήκαμε τη μοναδικότητά μας αφότου βυθιστήκαμε μέσα σε έναν μύθο. Ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι θύμωσαν όταν τελειώσαμε, αλλά κάθε τσίρκο φτάνει στο τέλος του. Οι "Μπιτλς" ήταν ένα μνημείο που έπρεπε είτε να αλλάξει είτε να καταστραφεί. Οπως συνέβη, καταστράφηκε. Υποτίθεται ότι οι "Μπιτλς" ήταν αυτό, ήταν εκείνο, αλλά στην ουσία το μόνο που ήμασταν ήταν μία μπάντα που έγινε πολύ μεγάλη. Στην πραγματικότητα, οι καλύτερες ημέρες μας ήταν πριν γίνουμε μεγάλοι, όταν παίζαμε σε κλαμπ για ώρες. Ο Μικ Τζάγκερ έλεγε ότι δεν ήμασταν καλή μπάντα ως περφόρμερ. Αλλά ποτέ δεν μας είδε στα καλύτερά μας στο Λίβερπουλ και στο Αμβούργο. Τότε ήμασταν μακράν η καλύτερη μπάντα που υπήρχε».
ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου