Μερικά περιστατικά από τις τελευταίες τους επιδόσεις είναι αποκαλυπτικά .
Εχουμε κα λέμε. Κατά χρονολογική σειρά. Οποιος στρατεύεται σε κόμμα, παράταξη η κίνηση υπό την ηγεσία του Πάνου Καμμένου είναι τουλάχιστον πολιτικά αστοιχειώτος. Και επειδή ουδείς εξ αυτών των τάχα μου ανταρτών δεν είναι, τότε δύο τινά συμβαίνουν.
Με απλά λόγια το Μνημόνιο εκτίναξε στα ύψη τις μετοχές καιροσκόπων πολιτικών και αιλουροειδών σχολιαστών. Να ευγνωμονούν και να ανάβουν λαμπάδα στο μπόι της Μέρκελ και του Σόιμπλε . Τι θα έκαναν όλα αυτά τα άδεια κοστούμια χωρίς τους «βάρβαρους» Γερμανούς. Α ρε Καβάφη ούτε προφήτης να ήσουν
Πάμε παρακάτω. Αφού πέρασαν εφτά ολόκληροι μήνες από εκείνο το απίστευτο περιστατικό, όπου ο Καμμένος απαιτούσε το υπουργείο Αμυνας προκειμένου η αντιμνημονιακή του πατιέντερα να μεταλλαχθεί σε φιλομνημονιακή, τώρα ο Γιάννης Μανώλης το θυμήθηκε και γι αυτό το λόγο την έκανε με μικρά πηδηματάκια ντροπιασμένος, τάχα μου, από τον αρχηγό του. Τι σημαίνει αυτό;
Ειναι σαν την μυξοπαρθένα που εν γνώση της παντρεύεται γκέι για τα λεφτά του και ύστερα από κάμποσους μήνες σπεύδει υποδυόμενη την χαμηλοβλεπούσα και ντροπιασμένη να ζητήσει διαζύγιο με χοντρή διατροφή λέγονας στον δικαστή με δάκρυα στα μάτια «Ο άντρας μου είναι αδελφή». Ουστ απ΄ εδώ παρθενορραφή.
Ασε το χειρότερο απ' όλα αυτά . Οτι δηλαδή κατασκεύασαν έναν κόμμα με μοναδικό κριτήριο το Μνημόνιο. Για την πατρίδα ρε γαμώτο. Πρώτο άπαντες εκλαμβάνουν τον εαυτό τους ως ανεξάρτητο. Δεύτερο όλα τα μη κυβερνητικά κόμματα χωρούν σ' αυτό το μαντρί. Από τον Μιχαλολιάκο μέχρι την Παπαρήγα. Επομένως -τρίτο αυτό- δεν πρόκειται περί πολιτικής αλλά για καραμπινάτη επικοινωνική τακτική. Ανέκδοτο και καφενείο παμπόνηρης, νεοελληνικής τακτικής
Το συμπέρασμα απλό:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου