Είχα συμφωνήσει με τον Φιοντόρ Λουκιάνοφ, εκδότη της
επιθεώρησης «Η Ρωσία στη Διεθνή Σκηνή», να συναντηθούμε στο κέντρο της Μόσχας. Εκείνος
επέλεξε το εστιατόριο.
Χιόνιζε όλη την ημέρα και οι δρόμοι της Μόσχας
ήταν μποτιλιαρισμένοι, ακόμη χειρότερα από ό,τι συνήθως.
Το
μποτιλιάρισμα στο κέντρο της ρωσικής πρωτεύουσας είναι πλέον καθημερινό
φαινόμενο, αφού στην πόλη όπου μέχρι πριν από 15 χρόνια κυκλοφορούσαν
μόλις 300.000 αυτοκίνητα σήμερα κυκλοφορούν πάνω από 4 εκατομμύρια
οχήματα. Καταλήξαμε να φθάσουμε και οι δύο στο ραντεβού μας με περίπου
50 λεπτά καθυστέρηση, με αποτέλεσμα η συνέντευξη να κρατήσει μόλις 30
λεπτά, καθώς είχα στη συνέχεια άλλο ραντεβού. Την ώρα που βάζαμε
βιαστικά το παλτό μας, ο Λουκιάνοφ μού έδωσε μια συμβουλή, και αυτή δεν
ήταν να μην αναμειχθούν οι ΗΠΑ στη Συρία. Ηταν απλά «πάρε το μετρό».
Είναι
αλήθεια ότι το μποτιλιάρισμα της Μόσχας δεν είχε σχέση με αυτό που
συνέβη τον Αύγουστο του 2010 στη βασική οδική αρτηρία που συνδέει το
Πεκίνο με τη Μογγολία. Επρόκειτο για το μεγαλύτερο μποτιλιάρισμα στην
ιστορία του πλανήτη, μήκους 60 μιλίων, με μέση ημερήσια ταχύτητα 2 μίλια
και χρειάστηκαν 10 ολόκληρες ημέρες για να ξεμπλοκάρει ο δρόμος.
Ομως
αυτό δεν είναι ένα άρθρο για το κυκλοφοριακό, είναι ένα άρθρο για το
περιβάλλον και την ενέργεια και για το γιατί δεν πρέπει να επιτρέψουμε
στη δηλητηριώδη αντιπαράθεση γύρω από τις κλιματικές αλλαγές να μας
εμποδίσουν να αναπτύξουμε την ενεργειακή μας πολιτική, ιδιαίτερα μια
πολιτική που θα εστιάζει στην πιο αποτελεσματική χρήση των πηγών
ενέργειας. Αν είναι κανείς τόσο επιπόλαιος ώστε να απορρίπτει ως απάτη
όλη τη συζήτηση γύρω από τις κλιματικές αλλαγές και να μην αποδέχεται
τις επιστημονικές αποδείξεις ότι ο πλανήτης υπερθερμαίνεται και η στάθμη
των ωκεανών ανεβαίνει, δεν μπορώ να τον βοηθήσω. Αφορά τον ίδιο και τα
παιδιά του, το μέλλον των οποίων θέτει σε κίνδυνο.
Ομως θα πρέπει
να πιστέψετε το εξής. Ο πλανήτης γίνεται ολοένα και πιο επίπεδος και πιο
πολυπληθής. Το 2050 ο πληθυσμός της Κίνας θα είναι δύο δισεκατομμύρια
και όλοι αυτοί θα θέλουν να ζουν και να οδηγούν όπως εμείς. Και όταν το
κάνουν, το αποτέλεσμα θα είναι ένα τερατώδες μποτιλιάρισμα και ένα
γιγάντιο νέφος ατμοσφαιρικής ρύπανσης, εκτός και αν μάθουμε να
καταναλώνουμε λιγότερη ενέργεια.
Δεν είναι δυνατόν να αφήσουμε τον
πόλεμο που έχει ξεσπάσει για τις κλιματικές αλλαγές να συνεχίσει να
αποσυντονίζει τις προσπάθειες για την υιοθέτηση μιας ενεργειακής
πολιτικής που θα είναι βασισμένη στην καινοτομία, που αποτελεί και το
δυνατό μας χαρτί.
Αυτό αποτελεί το αντικείμενο δύο βιβλίων που
κυκλοφόρησαν πρόσφατα:
Το πρώτο έχει τίτλο «Το Εκτο Κύμα. Πώς να
πετύχουμε σε έναν Κόσμο με Περιορισμένες Πηγές Ενέργειας» (Τhe Sixth
Wave: How to Succeed ia Resource Limited World) των James Bradfield
Moody και Bianca Nogrady. O Μοοdy, ο οποίος εργάζεται στο Εθνικό Ιδρυμα
Ερευνών της Αυστραλίας, και η Nogrady, δημοσιογράφος με ειδικότητα στα
περιβαλλοντικά θέματα, υποστηρίζουν ότι από τη βιομηχανική επανάσταση
έως σήμερα έχουμε περάσει από πέντε κύματα καινοτομίας -από την υδάτινη
ενέργεια στον ατμό, από τον ατμό στην ηλεκτρική ενέργεια και από εκεί
στη μαζική παραγωγή για να καταλήξουμε στην εποχή της πληροφορικής- και
ότι το έκτο κύμα θα είναι η αποτελεσματική και βιώσιμη χρήση των
ενεργειακών πηγών - καθώς η αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού οδηγεί στη
σταδιακή εξάντληση των πηγών ενέργειας, την επικίνδυνη αύξηση της
ατμοσφαιρικής ρύπανσης και την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Το
πέρασμα σε αυτό το κύμα θα μας αναγκάσει να αποσυνδέσουμε την κατανάλωση
από την οικονομική ανάπτυξη. Στο παρελθόν, τονίζει ο Moody, «όσο
περισσότερο καταναλώναμε τόσο περισσότερο αναπτυσσόμασταν». Κατά
συνέπεια, υπήρχε μια ένταση μεταξύ πράσινου και χρυσού. Αυτό όμως δεν
μπορεί να συνεχιστεί, υποστηρίζει. «Οταν έχεις μια διεθνή αγορά, μια
έκρηξη του παγκόσμιου πληθυσμού ο οποίος βρίσκεται αντιμέτωπος με την
εξάντληση των πλουτοπαραγωγικων πηγών και τεράστια υπερκατανάλωση, έχεις
στα χέρια σου και μια τεράστια ευκαιρία για καινοτομία, όπως είναι οι
ανανεώσιμες πηγές ενέργειας».
Εδώ
ξεκινά και το βιβλιο του ο Αmory Lovins, Φυσικός και πρόεδρος του Rocky
MountaiInstitute, με τίτλο «Reinventing Fire: Bold Business Solutions
for the New Energy Era», το οποίο παρουσιάζεται στο τελευταίο τεύχος του
περιοδικού ForeigAffairs. Το Rocky MountaiΙnstitute και οι συνεργάτες
του αποδεικνύουν πώς η ιδιωτική πρωτοβουλία με κίνητρο το κέρδος και
βάση τις έξυπνες επιλογές, μπορεί να οδηγήσει στην απεξάρτηση των ΗΠΑ
από το πετρέλαιο και τον άνθρακα μέχρι το 2050, μέσα από καινοτόμες
στρατηγικές.
«Δεν χρειάζεται να πιστεύεις στην κλιματική αλλαγή για να
τη σταματήσεις» λεει ο Lovins, «κάθε βήμα προς την αποτελεσματική και
βιώσιμη χρήση των πηγών ενέργειας θα οδηγήσει σε κέρδος, ενίσχυση της
ασφάλειας και της υγείας και σταθεροποίηση του κλίματος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου