Επιλόχεια κατάθλιψη

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ουδόλως συμμερίζομαι την ευαισθησία ορισμένων που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους επειδή η σύζυγος του κ. Τσίπρα έφερε στον κόσμο το δεύτερο παιδί τους τη ευγενική φροντίδι ιδιωτικού μαιευτηρίου. Ο ίδιος, λένε, ως προστάτης άγιος του δημόσιου τομέα, όφειλε να την πείσει να επιλέξει ένα δημόσιο νοσοκομείο και να στείλει έναν άνθρωπο στον Πειραιά να βρει τα φάρμακα, όπως τόσοι και τόσοι ασφαλισμένοι του ΕΟΠΥΥ.

 

Κατ' αρχάς να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το μαιευτήριο δεν το επιλέγει ο σύζυγος, τον οποίον κανείς δεν είναι διατεθειμένος να ακούει σε τέτοιες στιγμές. Το επιλέγει ο γυναικολόγος και το μόνο που ζητάει από τον πατέρα είναι ο λογαριασμός. Είναι μια σχέση ανάλογη με αυτή που, όσοι έχουν ρευστό, διατηρούν με τους οικονομικούς συμβούλους τους ή τους τραπεζίτες τους. Αν ο οικονομικός σου σύμβουλος σου πει να πάρεις τα χρήματά σου και να τα στείλεις σε οποιαδήποτε τράπεζα του κόσμου τούτου, πλην της παρακείμενης ελληνικής, εσύ οφείλεις να υπακούσεις και να αφήσεις τις όποιες πατριωτικές αναστολές σου.

 

Θα μου πείτε βέβαια πως, εκτός από τον πατριωτισμό, υπάρχει και η πολιτική που είναι διαχείριση συμβόλων. Τη στιγμή λοιπόν που ο μαρξισμός και ο λενινισμός βρίσκονται σε φάση αναγέννησης, είναι κρίμα να δίνεις δικαίωμα στους κακεντρεχείς αντιπάλους να σε λοιδορούν. Ευκαιρία ψάχνουν. Δεν είδατε που αυτές οι βουλγάρες μητέρες απαιτούν να αποκαθηλωθεί η προτομή του Καρόλου Μαρξ από το πανεπιστήμιο που έφερε μέχρι πρότινος το όνομά του;

 

Ομως ούτε αυτό το επιχείρημα ισχύει. Διότι ως γνωστόν ο Βλαντιμίρ Ιλιτς Ουλιάνοφ Λένιν ταξίδεψε πρώτη θέση στο τρένο προκειμένου να καταλάβει τα Χειμερινά Ανάκτορα. Οπως είπε, πολύ σωστά, σκοπός της επανάστασής του ήταν να καταργηθεί η τρίτη θέση και όλοι να ταξιδεύουν σε μια θέση που δεν θα λεγόταν πρώτη, αλλά θα ήταν σαν την πρώτη. Εντέλει έφτιαξαν μια τέταρτη θέση για όλους και η νομενκλατούρα του κόμματος έπαιρνε ειδικά τρένα, οπότε λύθηκε και το πρόβλημα.

 

Και δεν θα άξιζε τον κόπο να ασχοληθεί κανείς με όλα αυτά αν την ίδια εκείνη ημέρα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ερχόταν στο προσκήνιο επιτυγχάνοντας τον πρώτο μεγάλο του αντιπολιτευτικό θρίαμβο - αν και η κυβέρνηση μέχρι στιγμής διαπρέπει ως αντιπολίτευση του εαυτού της. Κατάφερε να αναγκάσει σε παραίτηση τον κ. Βερνίκο ο οποίος, ούτε λίγο ούτε πολύ, αποτελούσε δημόσιο κίνδυνο αφού διατηρούσε εξωχώρια εταιρεία και παραβίασε το ασυμβίβαστο που ορίζει ο νόμος. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αστειεύεται με την εφαρμογή των νόμων και τις ηθικές επιταγές του νομικού πολιτισμού.

 

Ολα αυτά για να μη συνεχίσουν να έχουν ψευδαισθήσεις όσοι πιστεύουν ότι ο κ. Τσίπρας δεν θα μπορέσει να γίνει ποτέ πρωθυπουργός. Χειρίζεται με τέτοια δεξιότητα την τέχνη της πολιτικής υποκρισίας που είναι βέβαιο ότι θα επιτύχει. Εξάλλου, θα ήταν μάλλον άκομψο αν επέλεγε για τον τοκετό της συζύγου του φάτνη αλόγων. Εκεί πια κινδύνευε να πάρει επιστολή και από τον Ιωάνη - με ένα νι παρακαλώ - τον Πρόδρομο τον Βαρουφάκη.