Του Α. ΛΥΚΑΥΓΗ
ΑΠΛΟΣ (έως και αφελείας) κανόνας: Άνευ ισχύος, δεν μπορεί ν' ασκηθεί
επαρκής εξωτερική πολιτική ούτε και να υποστηριχθούν στρατηγικές
αντιστάσεις.
Κι αυτήν ακριβώς τη στιγμή, με την Ελλάδα στην εντατική (και την οικονομία της σε καταστολή και διασωληνωμένη σε δανειακούς αναπνευστήρες) μόνο συμβατική εξωτερική πολιτική μπορεί ν' ασκηθεί.
Και μόνον ανεπαρκής αμυντική στρατηγική μπορεί να υπάρχει για συντηρητική στήριξη της χώρας σε ό,τι αφορά θέματα εθνικής κυριαρχίας και ασκήσεως φυσικών δικαιωμάτων (όπως ανακήρυξη ΑΟΖ) εάν κι εφόσον οι συνθήκες το επιβάλλουν.
Κι ενώ λοιπόν τους Έλληνες περισπούν οι αδυσώπητες μέριμνες της καταθλιπτικής των καθημερινότητος κι ενώ τους καθηλώνουν οι βάναυσες απαιτήσεις που αφορούν την ίδια τη φυσική τους αυτοσυντήρηση, κρίσιμες είναι: Αφενός οι συγκυριακές διαμορφώσεις σε περιφερειακό επίπεδο. Και αφετέρου οι προβλεπτές επιβουλές σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας, λόγω κυρίως τουρκικών βλέψεων κι αιτιάσεων που στο επόμενο διάστημα θ' αναταχθούν.
Τα επισημαίνουμε γιατί καθώς η Άγκυρα δεν αποκρύπτει την οργή της για την επικείμενη ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ από τη Λευκωσία, είναι πέραν και από βέβαιο πως θα εκδηλωθούν προκλήσεις και θα δημιουργηθούν οξύνσεις, εν είδει αντιπερισπασμού . Γιατί δεν μπορεί να το χωνέψουν στην Άγκυρα. Ότι δηλαδή οι Κύπριοι αφενός προχωρούν ακάθεκτοι σε ό,τι αφορά το θέμα της εξορύξεως φυσικού αερίου, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις εκδηλωμένες τουρκικές προειδοποιήσεις. Και αφετέρου η Ευρώπη δεν διαφοροποιεί (και δεν θα μπορούσε άλλωστε) τις διαδικασίες αναλήψεως της προεδρίας της από την Κυπριακή Δημοκρατία. Εξαιτίας της οποίας η Τουρκία διακόπτει κάθε διαδικασία επαφής και διαλόγου με την ΕΕ στο επόμενο διάστημα.
Είναι φυσικό -κι επομένως προβλεπτό- πως η Τουρκία θα οξύνει την αδιαλλαξία της στα Ελληνοτουρκικά και θα προσπαθήσει να επαναφέρει κατάσταση τριβών που να υπηρετούν πολιτικές εκβιασμών στις σχέσεις της με την Αθήνα. Κατά τρόπον που να δημιουργεί δυνάμει προβλήματα και στα βασικά ευρωπαϊκά κέντρα. Παίζοντας και με τη φωτιά, με την έννοια της απόπειρας προαγωγής γεωπολιτικών τετελεσμένων, τα οποία και σαφώς υπαινίχθηκε ακόμη και προ δεκαημέρου ο τούρκος ΥΠΕΞ. Που είναι και ο κατ' εξοχήν θεωρητικός της νεοοθωμανικής προοπτικής. Η οποία περνά μέσα από σαφώς επεκτατικούς σχεδιασμούς και δημιουργία συνθηκών που να ευνοούν τα ευανάγνωστα τουρκικά ηγεμονικά σύνδρομα.
Ατυχώς και οι κατά συγκυρίαν ιστορικές περιφερειακές εξελίξεις και τα διαμορφούμενα νέα στρατηγικά ισοζύγια, καθώς και οι πρόδηλοι κίνδυνοι που αναπτύσσονται, συναντούν τον Ελληνισμό σε κατάσταση έως και απελπιστικού στρατηγικού παροπλισμού! Και ό,τι περί του αντιθέτου λέγεται δεν αποτελεί παρά μόνον αυτοπαρηγορητική εν πολλοίς προσέγγιση και αποφυγή ψηλαφήσεως των τραυματικών περιστάσεων και των κακοήθων αγκυλώσεων που αναπαράγουν αποσυνθετικές δυναμικές.
Εάν τα επισημαίνουμε δεν είναι απλώς για να καταγράψουμε την έως και κραυγαλέα διάγνωση αυτών των παθογενειών. Κάτι που δεν ωφελεί. Γιατί εκείνο που έχει σημασία, είναι: Από τη διάγνωση εκκινώντας, να επανυποδειχθούν και οι κρίσιμες αναγκαιότητες και οι ασήκωτες ευθύνες των θεσμικών διαχειριστών. Αυτών που μόλις προ μερικών ημερών ανέδειξε, διά της εκλογικής διαδικασίας, η ετυμηγορία της οργής, του φόβου, της ανάγκης, αλλά και της ελπίδος των Ελλήνων. Οι περισσότεροι των οποίων δοκιμάζονται βάναυσα. Και που όλοι βιώνουμε την τραυματική ταπείνωση και τον διασυρμό μας ως λαού από τρίτους! Και κυρίως από εταίρους υποτίθεται. Οι οποίοι και ανεκάλυψαν, με τη χρεοκοπία της Ελλάδος, όλα τα κακά των Ελλήνων! Με κακόβουλους τρόπους εξοργιστικών γενικεύσεων και σαρκαστικού σχολιασμού. Κατ' ακρίβειαν συμπεριφορών.
Εάν λοιπόν δεν αφεθούν κατά μέρος οι παραταξιακοί διαγκωνισμοί και αν δεν αποπυροδοτηθούν τα διχαστικά σύνδρομα που αποδομούν και τα τελευταία (και ισχνά) ίχνη εθνικής συναινέσεως, θα βρεθούμε μπροστά σε απευκταίες υποτροπές και καταστάσεις ισοδύναμες εθνικών ακρωτηριασμών.
Να μην αμφιβάλουμε. Και θα είναι αργά. Με ό,τι αυτό σημαίνει. «Το έθνος να λυπάστε που δεν ενώνεται, παρά μόνο μέσα στα ερείπια του» λέει ο προφητικός Ομάρ Καγιάμ. Κι αυτό ας συνεφέρει όσους συνειδητοποιούν την αλήθεια του...
Κι αυτήν ακριβώς τη στιγμή, με την Ελλάδα στην εντατική (και την οικονομία της σε καταστολή και διασωληνωμένη σε δανειακούς αναπνευστήρες) μόνο συμβατική εξωτερική πολιτική μπορεί ν' ασκηθεί.
Και μόνον ανεπαρκής αμυντική στρατηγική μπορεί να υπάρχει για συντηρητική στήριξη της χώρας σε ό,τι αφορά θέματα εθνικής κυριαρχίας και ασκήσεως φυσικών δικαιωμάτων (όπως ανακήρυξη ΑΟΖ) εάν κι εφόσον οι συνθήκες το επιβάλλουν.
Κι ενώ λοιπόν τους Έλληνες περισπούν οι αδυσώπητες μέριμνες της καταθλιπτικής των καθημερινότητος κι ενώ τους καθηλώνουν οι βάναυσες απαιτήσεις που αφορούν την ίδια τη φυσική τους αυτοσυντήρηση, κρίσιμες είναι: Αφενός οι συγκυριακές διαμορφώσεις σε περιφερειακό επίπεδο. Και αφετέρου οι προβλεπτές επιβουλές σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας, λόγω κυρίως τουρκικών βλέψεων κι αιτιάσεων που στο επόμενο διάστημα θ' αναταχθούν.
Τα επισημαίνουμε γιατί καθώς η Άγκυρα δεν αποκρύπτει την οργή της για την επικείμενη ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ από τη Λευκωσία, είναι πέραν και από βέβαιο πως θα εκδηλωθούν προκλήσεις και θα δημιουργηθούν οξύνσεις, εν είδει αντιπερισπασμού . Γιατί δεν μπορεί να το χωνέψουν στην Άγκυρα. Ότι δηλαδή οι Κύπριοι αφενός προχωρούν ακάθεκτοι σε ό,τι αφορά το θέμα της εξορύξεως φυσικού αερίου, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις εκδηλωμένες τουρκικές προειδοποιήσεις. Και αφετέρου η Ευρώπη δεν διαφοροποιεί (και δεν θα μπορούσε άλλωστε) τις διαδικασίες αναλήψεως της προεδρίας της από την Κυπριακή Δημοκρατία. Εξαιτίας της οποίας η Τουρκία διακόπτει κάθε διαδικασία επαφής και διαλόγου με την ΕΕ στο επόμενο διάστημα.
Είναι φυσικό -κι επομένως προβλεπτό- πως η Τουρκία θα οξύνει την αδιαλλαξία της στα Ελληνοτουρκικά και θα προσπαθήσει να επαναφέρει κατάσταση τριβών που να υπηρετούν πολιτικές εκβιασμών στις σχέσεις της με την Αθήνα. Κατά τρόπον που να δημιουργεί δυνάμει προβλήματα και στα βασικά ευρωπαϊκά κέντρα. Παίζοντας και με τη φωτιά, με την έννοια της απόπειρας προαγωγής γεωπολιτικών τετελεσμένων, τα οποία και σαφώς υπαινίχθηκε ακόμη και προ δεκαημέρου ο τούρκος ΥΠΕΞ. Που είναι και ο κατ' εξοχήν θεωρητικός της νεοοθωμανικής προοπτικής. Η οποία περνά μέσα από σαφώς επεκτατικούς σχεδιασμούς και δημιουργία συνθηκών που να ευνοούν τα ευανάγνωστα τουρκικά ηγεμονικά σύνδρομα.
Ατυχώς και οι κατά συγκυρίαν ιστορικές περιφερειακές εξελίξεις και τα διαμορφούμενα νέα στρατηγικά ισοζύγια, καθώς και οι πρόδηλοι κίνδυνοι που αναπτύσσονται, συναντούν τον Ελληνισμό σε κατάσταση έως και απελπιστικού στρατηγικού παροπλισμού! Και ό,τι περί του αντιθέτου λέγεται δεν αποτελεί παρά μόνον αυτοπαρηγορητική εν πολλοίς προσέγγιση και αποφυγή ψηλαφήσεως των τραυματικών περιστάσεων και των κακοήθων αγκυλώσεων που αναπαράγουν αποσυνθετικές δυναμικές.
Εάν τα επισημαίνουμε δεν είναι απλώς για να καταγράψουμε την έως και κραυγαλέα διάγνωση αυτών των παθογενειών. Κάτι που δεν ωφελεί. Γιατί εκείνο που έχει σημασία, είναι: Από τη διάγνωση εκκινώντας, να επανυποδειχθούν και οι κρίσιμες αναγκαιότητες και οι ασήκωτες ευθύνες των θεσμικών διαχειριστών. Αυτών που μόλις προ μερικών ημερών ανέδειξε, διά της εκλογικής διαδικασίας, η ετυμηγορία της οργής, του φόβου, της ανάγκης, αλλά και της ελπίδος των Ελλήνων. Οι περισσότεροι των οποίων δοκιμάζονται βάναυσα. Και που όλοι βιώνουμε την τραυματική ταπείνωση και τον διασυρμό μας ως λαού από τρίτους! Και κυρίως από εταίρους υποτίθεται. Οι οποίοι και ανεκάλυψαν, με τη χρεοκοπία της Ελλάδος, όλα τα κακά των Ελλήνων! Με κακόβουλους τρόπους εξοργιστικών γενικεύσεων και σαρκαστικού σχολιασμού. Κατ' ακρίβειαν συμπεριφορών.
Εάν λοιπόν δεν αφεθούν κατά μέρος οι παραταξιακοί διαγκωνισμοί και αν δεν αποπυροδοτηθούν τα διχαστικά σύνδρομα που αποδομούν και τα τελευταία (και ισχνά) ίχνη εθνικής συναινέσεως, θα βρεθούμε μπροστά σε απευκταίες υποτροπές και καταστάσεις ισοδύναμες εθνικών ακρωτηριασμών.
Να μην αμφιβάλουμε. Και θα είναι αργά. Με ό,τι αυτό σημαίνει. «Το έθνος να λυπάστε που δεν ενώνεται, παρά μόνο μέσα στα ερείπια του» λέει ο προφητικός Ομάρ Καγιάμ. Κι αυτό ας συνεφέρει όσους συνειδητοποιούν την αλήθεια του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου