Liberation
Πριν από σχεδόν δύο χρόνια και λιγότερο, οι ηγέτες του πλανήτη, αντιμέτωποι με την πιο σοβαρή οικονομική κρίση μετά τη δεκαετία του '30, δεν είχαν αρκετά σκληρό λεξιλόγιο για να καταδικάσουν την τρέλα των χρηματοοικονομικών αγορών.
Βέβαια έσπευδαν σε βοήθεια των τραπεζών για να σώσουν την οικονομία... Είχε έρθει η ώρα να γίνει ρύθμιση του συστήματος. Από το Λονδίνο ώς τη Νέα Υόρκη και από το Παρίσι ώς το Βερολίνο το ίδιο βιολί: Τίποτα δεν θα είναι πια όπως παλιά. Καπιταλισμός, δημόσια οικονομικά, αγορά στο εξής θα λειτουργούν στο ίδιο μοτίβο, με κανόνες, ηθική, και για το γενικό συμφέρον. Η ισχύς άλλαξε το τοπίο. Ο πολιτικός άνδρας φούσκωνε το κορμί του και ο κερδοσκόπος έτρεμε.
Αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε. Οι αγορές στράφηκαν εναντίον αυτών που τις είχαν σώσει, των κυβερνήσεων. Και σήμερα, τα χρηματοοικονομικά ή τραπεζικά λόμπι εργάζονται για να υπονομεύσουν τα -άτολμα- σχέδια ρύθμισης που έφεραν στο τραπέζι οι κυβερνήσεις. Ακόμα χειρότερο είναι ότι, από την έρευνά μας γύρω από αυτή την πολύ ισχυρή ομάδα πίεσης, αναδίδεται ένα άρωμα αδελφοποίησής της με την πολιτική εξουσία.
Στην Ουάσιγκτον, όπως και στις Βρυξέλλες, οι ειδικοί που κλήθηκαν από τους πολιτικούς για να επεξεργαστούν νέους ρυθμιστικούς κανόνες συχνά είναι μεταμφιεσμένοι ή φορούν διπλό καπέλο. Βέβαια υπάρχουν κι άλλες φωνές, στις ΜΚΟ, στην κοινωνία, που έχουν καταγγείλει μερικές φορές τα συντρίμμια του καπιταλισμού. Θέλουμε να τις ακούσουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου