Το σουλάτσο

Του Λευτέρη Π. Παπαδόπoυλου

Λέει ο Ρασούλης σε κάποιους στίχους του: «Ολα στον κόσμο αλλάζουνε/ κι όλα τα ίδια μένουν». Και τους σκέφτομαι αυτούς τους στίχους, όποτε ο νους μου τρέχει στα κρατικά αυτοκίνητα. Που τα περισσότερα, σύμφωνα με τις κυβερνητικές διακηρύξεις, στις αρχές βέβαια της θητείας της, επρόκειτο να αποσυρθούν ή να παροπλισθούν, αλλά εννέα μήνες μετά τον Οκτώβριο του ΄09, εξακολουθούν να βρίσκονται- εξόδοις του απένταρου ελληνικού λαού- στη διάθεση χιλιάδων αξιωματούχων!

Για το ζήτημα- πρόκληση των κρατικών αυτοκινήτων έχει γράψει πολλές φορές και με ατράνταχτα στοιχεία, ο συνάδελφος και φίλος Γιώργος Λακόπουλος. Εγραψα κι εγώ. Και διάβασα προ ημερών στην «Ε» με την υπογραφή τού επίσης συνάδελφου και φίλου Γιώργου Βότση, ένα ολοσέλιδο κομμάτι για τα «προκλητικά προνόμια που μένουν άθικτα». Το οποίο ενίσχυσε το «οπλοστάσιό» μου με πλήθος από νέα επιχειρήματα.

Λέει ο Βότσης: «Δεν συμβαίνει πουθενά στην Ευρώπη και, υποθέτω, σε καμιά κοινοβουλευτική χώρα του κόσμου: Μόνο στη χρεοκοπημένη Ελλάδα αξιωματούχοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα (βουλευτές και υπουργοί, μητροπολίτες και στρατηγοί, πρυτάνεις και ανώτεροι δικαστικοί, πρόεδροι "ανεξάρτητων" διοικητικών αρχών, γεν. γραμματείς υπουργείων, διοικητές νοσοκομείων και κρατικών οργανισμών κ.ά.) έχουν το προνόμιο να σουλατσάρουν με κρατικά αυτοκίνητα, συχνά και με οδηγό (!) και τζάμπα βενζίνες, ανταλλακτικά και σέρβις».

Και προσθέτει: «Κατά τα επίσημα στοιχεία που επικαλείται σε ρεπορτάζ η Ελένη Δελβινιώτη («Ε» 13/10/2009) τον Δεκέμβριο του 2006, που έγινε η τελευταία απογραφή, το σύνολο των κρατικών αυτοκινήτων (περιλαμβάνονται και τα υπηρεσιακά της ΕΛ.ΑΣ., της Πυροσβεστικής, του Λιμενικού κ.ά.) ανερχόταν σε 57.654.

Το ετήσιο κόστος χρήσης τους ξεπερνάει τα 350 εκατ. ευρώ (...) Σημαντική είναι η συμβολή των κρατικών αυτοκινήτων (2,6 εκατ. καθημερινές μετακινήσεις σε σύνολο 6,5 εκατ.) στη ρύπανση και το κυκλοφοριακό χάος της Αθήνας...».

Τον υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση δεν τον γνωρίζω καλά. Πιστεύω, όμως, ότι «δεν πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες». Το ίδιο πιστεύει και ο Διαμαντής Πεπελάσης, που μου τον σύστησε, την εποχή που ο Ραγκούσης ήταν επιτυχημένος δήμαρχος Πάρου.

Θέλω να τον ρωτήσω: τι συμβαίνει και τα χιλιάδες κρατικά αυτοκίνητα έμειναν «ανέγγιχτα» εξαιρεσάντων 107 του υπ. Εσωτερικών, που αποσύρθηκαν; Ελπίζω σε μια απάντηση.

Σημειώνει, τέλος, ο Βότσης δύο στοιχεία πολύ ενδιαφέροντα.

Πρώτον: «Η χρήση κάθε κρατικού αυτοκινήτου κοστίζει ετησίως 6.000 ευρώ- όσες πλέον και οι ετήσιες αποδοχές των νέων εργαζομένων. Δεν είναι ντροπή;».

Και δεύτερον: «Ο Ουΐστον Τσώρτσιλ είχε επιβάλει στη βρετανική κυβέρνηση να χρησιμοποιεί μόνο τρία υπουργικά αυτοκίνητα, αποκλειστικά για υπηρεσιακές ανάγκες»! Αυτό θα πει σοβαρό κράτος...