Η Σεμίνα για τον Σωκράτη

Από νωρίς το πρωί που έμαθα τα νέα για την άνανδρη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια, με βασάνιζαν οι σκέψεις αν θα έπρεπε να «αναρτήσω» άμεσα την είδηση ή όχι. Πηγές μου δεν ήταν άλλες από τα μεγάλα μέσα που τρέχουν άμεσα όπου μυρίσουν αίμα. Γνωρίζοντας όμως ότι το αίμα συχνά προκαλεί «μέθη» με άμεση συνέπεια την μπουρδολογία σχετικών και ασχέτων, προτίμησα να περιμένω

Άλλωστε έχω προειδοποιήσει του πιστούς φίλους του ιστολογίου μου με σαφή αναφορά στο profile μου ότι «μπορεί να γίνει πόλεμος και να το μάθετε από άλλους»

Η άμεση ενημέρωση πάντα πίστευα ότι είναι δουλειά άλλων. Των καθ ύλην αρμοδίων. Των δημοσιογράφων, τους οποίους ούτε μπορώ αλλά ούτε και θέλω να "συναγωνιστώ". Εγώ ως απλός blogger απλά «φιλτράρω» ειδήσεις και ασκώ κριτική

Η εξέλιξη των γεγονότων πιστεύω ότι μάλλον δικαιώνει την αναμονή μου

«Αποχώρησε η αντιτρομοκρατική για να αναλάβει το ανθρωποκτονιών» είπαν οι πρώτοι αρμόδιοι αναρμόδιοι

«Έθιξε τον υπόκοσμο της διαπλοκής» έγραψαν οι επόμενοι

Μέχρι και έμμεσες υπόνοιες για τον «Ταρζάν» άφησαν κάποιοι άλλοι.

Για να καταπιούν όλοι μαζί τη γλώσσα τους λίγο αργότερα στο άκουσμα του βρωμερούονόματος «ΣΕΧΤΑ»

ΔΕΝ θα μπορούσα όμως να μην αναρτήσω κάτι. Για την δράση του θύματος έχω συγκεχυμένες και συνεπώς ανεπαρκείς πληροφορίες, συνεπώς θα ήταν άστοχο να γράψω κάτι δικό μου για έναν άνθρωπο για τον οποίο δεν είχα κρυστάλλινη εικόνα

Ό,τι καλύτερο μπόρεσα λοιπόν να συλλέξω από αυτούς που τον γνώριζαν είναι το ακόλουθο κείμενο της ΣΕΜΙΝΑΣ ΔΙΓΕΝΗ το οποίο παραθέτω ευθύς αμέσως με μια απλή υπενθύμιση: «Η ζωή ακόμα και του μεγαλύτερου εχθρού μας είναι ΙΕΡΗ»

Άγρυπνος Φρουρός

Για τον ΣωκράτηΑπό την ΣΕΜΙΝΑ ΔΙΓΕΝΗ

Με ξύπνησαν στις 7, για να μου πουν ότι σε σκότωσαν

Το θεώρησα ηλίθιο αστείο και προσπάθησα να ξανακοιμηθώ.

Μου ήλθε όμως, στο μυαλό, το πρόσωπό σου και η συνάντησή μας πριν λίγο καιρό...

Αυτή η μανία σου να μου απευθύνεσαι πάντα, στον πληθυντικό...(Σπάνιο πράγμα, κάποιος

να σέβεται, όχι το πρόσωπο, αλλά τουλάχιστον την εμπειρία του άλλου.)  Μιλήσαμε για

πρόσωπα και πράγματα, που διαμορφώνουν τη σύγχρονη χούντα. Μου έλεγες τα σχέδια σου και τις μεγάλες έρευνες που ετοίμαζες.

Ανοιξα αμέσως, τον υπολογιστή, μπήκα στο μπλογκ και δεν πίστευα στα μάτια μου, έβαλα ΝΕΤ και μιλούσαν για σένα, ανοίγω μηχανικά το κινητό μου, ''SOCRATES'', ήσουν ακόμη εκεί, μαζί με τα μηνύματά σου.

Ρε συ, σε φάγανε τελικά, θυμάσαι που σου έλεγα συνέχεια -σε κάθε επαφή μας- πρόσεχε, πρόσεχε, δε είσαι απλώς ένα ποντίκι που βρυχάται, είσαι ο καθρέφτης του βούρκου τους. Ο ξένος, στη συμμορία τους.

-Μπα δε με χτυπάνε εμένα, δεν τους συμφέρει.

Είδες που δεν τα υπολόγισες σωστά; Τελικά είναι τόσο απλή ιστορία, ένα συμβόλαιο θανάτου, 13-20 σφαίρες, πριν το ξημέρωμα και καθαρίζουν.

Ομως οι εντολείς, μάλλον την πάτησαν άσχημα, γιατί τώρα και το αρχείο σου θ ανοίξει και κάποιοι συνεργάτες σου θα μιλήσουν -δεν μπορεί να μη μιλήσουν-και το Διαδίκτυο που τόσο αγάπησες, απέκτησε τον γαζωμένο από 13 σφαίρες, μάρτυρά του.

Α, ρε Σώκρατες, δεν θα πεις ξανά, απηυδησμένος: -Αμάν ρε παιδιά!