Γράφει ο Αλέξης Σταμάτης
Στην περίοδο που ζούμε καθετί το ελληνικό που έχει αξία πρέπει να περιφρουρείται και να αντιμετωπίζεται με το μάξιμουμ της προσοχής. Το Ηρώδειο είναι ένα από τα πιο όμορφα αμφιθέατρα της υφηλίου. Εχουμε την τύχη να διαθέτουμε ένα χώρο-κόσμημα που μπορεί να γίνει πόλος έλξης του κοινού, με όσα οφέλη συνεπάγεται αυτό για τον πολιτισμό αλλά και για την τουριστική μας κίνηση. Σημαντικό στοιχείο: το μνημείο έχει καταπονηθεί και χρειάζεται έργα συντήρησης, κάτι που σημαίνει και χρόνο «ανάπαυσης» αλλά και κόστος.
Πέρυσι το υπουργείο Πολιτισμού είχε αποφασίσει να μην παραχωρήσει το Ηρώδειο από τον Αύγουστο μέχρι και τον Οκτώβριο. Τελικά, οι φετινές εκδηλώσεις αρχίζουν... Ιούλιο. Από τα τριάντα τρία αιτήματα για την παραχώρηση του μνημείου, η αρμόδια επιτροπή του ΚΑΣ σε μια συνεδρίαση που έγινε... ξημερώματα προέκρινε δεκάξι, αφήνοντας εκτός την Τζέσι Νόρμαν, τη σοπράνο Μονσερά Καμπαγιέ, τους Ιάπωνες τυμπανιστές ΤΑΟ (που τους έφαγαν τα ντεσιμπέλ των τυμπάνων τους) και άλλους. Μεταξύ όσων ενέκρινε περιέχονται και ενδιαφέρουσες προτάσεις, όμως δεν είναι εκεί το θέμα.
Αυτή η συνάρτηση αξιοποίησης και συντήρησης χρειάζεται καθαρές και οργανωμένες λύσεις. Σε μια εποχή που ο πολιτισμός αλλά και ο τουρισμός υφίστανται τις συνέπειες όσων ζούμε, θα περίμενε κανείς τα τιμαλφή μας, όπως το μοναδικό αυτό στολίδι, να αντανακλούν την εικόνα μιας Ελλάδας όπως θα θέλαμε να είναι, και όχι η χρήση τους να προκύπτει από λύσεις -καλές ή κακές- της τελευταίας στιγμής. Εκείνο που απαιτείται είναι έγκαιρος προγραμματισμός με τις καλύτερες δυνατές επιλογές. Οπως είπε και πέρυσι ο διευθυντής του Ελληνικού Φεστιβάλ Γιώργος Λούκος, το Ηρώδειο δεν είναι ταβέρνα να το νοικιάζουμε. Είναι ένα υπέροχο -όσο και ευαίσθητο- μνημείο, το οποίο η πολιτεία οφείλει να αξιοποιεί όσο το δυνατόν ευτυχέστερα, φροντίζοντας ταυτόχρονα και για την καλή του «υγεία»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου