Ολοι στα πανεπιστήμια

Άρθρο εξαιρετικό

Tης Τασουλας Καραϊσκακη

Από 45.000 εισακτέους σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ το 1993, φτάσαμε τους 62.000 το 1998, τους 85.000 το 2000, ενώ φέτος διατίθενται 88.165 θέσεις. Η τεράστια αύξηση των εισακτέων δεν οφείλεται στη θεαματική βελτίωση του επιπέδου σπουδών του δημοτικού, του γυμνασίου, του λυκείου, αλλά στη σταδιακή πτώση των βάσεων εισαγωγής…

Ολοι μέσα στα πανεπιστήμια, όλοι προς μια καθολική πανεπιστημιακή εκπαίδευση είναι ο διακαής πόθος των Ελλήνων γονέων αλλά και ο στόχος του συστήματος, το οποίο χρειάζεται μια στρατιά από χαμηλόμισθους γρήγορα καταρτισμένους εργαζομένους που θα «μετακινούνται» ανάλογα με τις ανάγκες της αγοράς, διά βίου επιμορφούμενοι και μη συμπεριλαμβανόμενοι, βεβαίως, στα ποσοστά ανεργίας.

Αυτή η κολοσσιαία πίεση για ανωτατοποίηση όλων των τύπων σπουδών, ακόμη και της τεχνικής κατάρτισης, αυτή η τυφλή ώθηση σχεδόν του συνόλου των νέων προς μια οποιαδήποτε τριτοβάθμια πύλη (ΑΕΙ να ’ναι κι ό, τι να ’ναι), με μεγάλη ευθύνη των Ελλήνων γονέων, που προτιμούν να δουν το παιδί τους μορφωμένο άνεργο πτυχιούχο παρά μορφωμένο τεχνίτη, οδήγησε στα ελλειμματικά περιφερειακά ΑΕΙ, την εξομοίωση πτυχίων παιδαγωγικών ακαδημιών, τα ανώτατα ΤΕΙ, την άνθηση των κολεγίων, την κατάργηση της βάσης του 10, τη σύγχυση των εννοιών μόρφωση, παιδεία, κατάρτιση και τη μετατροπή της μεγάλης μάζας των πανεπιστημίων σε κέντρα μεταλυκειακής απασχόλησης. Απαξίωση των τεχνικών, μεταλυκειακών, ανώτερων σπουδών, υποβάθμιση της ανώτατης παιδείας.

Ομως το πρόβλημα ξεκινάει από χαμηλά. Καμία από τις μεταπολιτευτικές μεταρρυθμίσεις (1976, 1982-85, 1992-93, 1996, 1999, 2001, 2006) δεν κατάφερε να περιορίσει -μάλλον συνέβη το αντίθετο- την αποφοίτηση ανεφοδίαστων νέων. Η εισαγωγή με βαθμό κάτω από τη βάση σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ αποτελεί ένα είδος αποδοχής του χαμηλότατου επιπέδου του μέσου μαθητή, της τρομακτικής ανικανότητας του συστήματος να εκπαιδεύσει. Αστεία η επιχειρηματολογία περί συγκράτησης του φοιτητικού πληθυσμού -καλύτερα με 2,5 στα ΤΕΙ παρά στη Βουλγαρία ή τη Ρουμανία. Κοντόθωρη, παραπλανητική, υποκριτική -ειδικά μετά την αναγνώριση των πτυχίων των κολεγίων.

Ευκαιριακή διαχείριση του αδιεξόδου με τη συνταγή των εκπτώσεων, απλοϊκή ερμηνεία των ανησυχητικών συμπτωμάτων, αδυναμία αποκλιμάκωσης του καταστροφικού -για την παιδεία- αγώνα δρόμου προς τα ΑΕΙ, που έχει μεταμορφώσει τη μάθηση σε προπόνηση για εξετάσεις, σε φροντιστηριακές τεχνικές διαχωρισμού των «χρήσιμων» για τις πανελλαδικές από τις «άχρηστες» γενικές γνώσεις.

Και προς διευκόλυνση των μαθητών, ενημέρωσε το υπουργείο, θα μειωθεί η ύλη. Μα θα έπρεπε μάλλον να αυξηθεί η σωστά αρθρωμένη και καλά διατυπωμένη, όχι να μειωθεί και άλλο η ήδη κατακερματισμένη, ασυνεχής, κακογραμμένη διδακτέα ύλη.

Διαλυμένα σχολεία και πανεπιστήμια, παραλυμένα από τις συνεχείς αλλαγές, τα πολιτικάντικα πυροτεχνήματα, τον κομματικό ανταγωνισμό και τις συναλλαγές, την έλλειψη οραμάτων, εν τέλει τη βαθιά εκπαιδευτική υστέρηση. Οργισμένοι νέοι στους δρόμους να επιχειρούν να χειραφετηθούν απέναντι στην ευτέλεια, αρκετοί από αυτούς ήδη διαποτισμένοι από μια στρεβλή παράδοση να εμπνέει τις σκέψεις και τις πράξεις τους.

πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ