Του δεκαεξάχρονου μαθητή ΒΑΣΙΛΗ ΣΚΩΛΙΚΗ
Μέσα στις αδυναμίες του ανθρώπου είναι, φαίνεται, και αυτό το ασυγκράτητο ,το ακαταμάχητο «πλέον έχειν» που δεν τον άφησε να ικανοποιηθεί ποτέ με ό,τι αξιώθηκε να αποκτήσει, αλλά διαρκώς τον σπρώχνει να κερδίσει περισσότερα να βολευτεί καλύτερα, να πάει παραπάνω από εκεί που βρίσκεται, είτε για την οικονομική ευμάρεια και την κοινωνική προβολή πρόκειται, είτε για το άνθος της επαγγελματικής σταδιοδρομίας και πολιτικής δύναμης. Σε βαθμό που γίνεται αξιοδάκρυτα δυστυχής.
Δεν χαίρεται αυτό που του δόθηκε ως αμοιβή του μόχθου του ή ως δωρεά μιας καλής σύμπτωσης. Ζητάει κι άλλο .Έπειτα κι άλλο. Και πάλι κι άλλο χωρίς σταματημό, δίχως να πει: « Επιτέλους ! Φτάνει!»
«Φτωχός δεν είναι ο άνθρωπος που έχει λίγα, αλλά εκείνος που επιδιώκει περισσότερα» είπε κάποτε ο Σενέκας. Με τη χαρακτηριστική αυτή φράση δηλώνεται η μανιώδης και ανεξάλειπτη απληστία του ανθρώπου. Σε αυτή τη συνεχή βουτιά στην απληστία της κατανάλωσης κατευθύνονται συνεχώς οι άνθρωποι και έτσι νιώθουν πάντα φτωχοί. Δεν υπάρχουν άνθρωποι φτωχοί και πλούσιοι, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν να πουν κάτι και άνθρωποι που δεν έχουν να πουν τίποτα.
Και εύστοχα θα μας πει ο Σωκράτης: «Αυτός που αρκείται στα ελάχιστα είναι πλουσιότατος» . Γιατί ο άνθρωπος γεννήθηκε για να ζει με τα λίγα και να ευτυχεί με την εσωτερική του ευτυχία και όχι με την υλική ευτυχία. Εξάλλου , ο πλούτος δεν αλλάζει τον άνθρωπο , αλλά τον αποκαλύπτει και τα λεφτά και η επιτυχία δεν αλλάζουν τον άνθρωπο, απλώς ενισχύουν ό, τι υπάρχει.
Αν ζεις σύμφωνα με τις επιταγές της φύσης, ποτέ δε θα είσαι φτωχός. Αν ζεις σύμφωνα με τις επιταγές των ανθρώπων, ποτέ δε θα γίνεις πλούσιος.
Αυτός που είναι φιλοχρήματος δε χορταίνει με τα χρήματα, ούτε αυτός που αγαπάει τον πλούτο ξεδιψάει με τα πλούτη.
Οι άνθρωποι σήμερα δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν λεφτά και άνθρωποι που είναι πλούσιοι. Πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει χρηματική άνεση, αλλά αυτός που έχει πνευματική, επιμορφωτική , ηθική και προσωπική ιδεολογική άνεση. Τι να τα κάνεις τα λεφτά και τα πολλά ανούσια υλικά αγαθά, άμα δεν έχεις ερεθίσματα για μάθηση , δίψα για γνώση και θέληση να διευρύνεις τους πνευματικούς σου ορίζοντες; Γιατί αληθινό μέτρο το πλούτου είναι το πόσο αξίζεις όταν χάσεις τα λεφτά σου.
Ο άνθρωπος δεν χορταίνει ποτέ και με τίποτα. Ζούμε σε ένα κόσμο πλεονασμού περί πλούτου που τελικά δεν μειώνει την απληστία. « Όποιος θέλει τα πολλά χάνει και τα λίγα» λέει μια λαϊκή παροιμία. Η συνεχής-δίχως σκοπό-αναζήτηση για αγαθά που δεν τα έχουμε πραγματική ανάγκη αποφέρει ένα μόνιμο δυστυχές συναίσθημα που μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη και απουσία νοήματος της ζωής από την ψυχή κάθε ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου