"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Περι εγκληματικότητας

Γράφει ο ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ

Πρώτη φορά σταμάτησα σε φανάρι στο Χάρλεμ και στο Μπρονξ στα μέσα της δεκαετίας του ʼ90. Με το πόδι έτοιμο νʼ αφήσει το φρένο (αυτόματο το αυτοκίνητο) και να περάσω με κόκκινο. Ήταν από τις εικόνες που έβγαιναν από ταινία και πετούσαν σποράκια φόβου στο μυαλό σου.

Τα πράγματα βελτιώθηκαν εκεί όχι μόνο επειδή «η Αστυνομία έκανε τη δουλειά της», αλλά επειδή οι άνθρωποι απέκτησαν ιδιοκτησίες. Ναι, αυτό που σας λέω. Όσο στις περιοχές αυτές οι κάτοικοι είχαν μόνο το τομάρι και την απελπισία τους να περιφέρουν στους δρόμους, το έγκλημα έκανε ρεκόρ. Όταν απέκτησαν ιδιοκτησίες με τη βοήθεια του δήμου που παραχώρησε ακίνητα, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν.

Οι άνθρωποι αλλάζουν μόλις αποκτήσουν περιουσία. Κάποτε θα γίνει κι αυτό στη δυτική Αθήνα. Οι μετανάστες θα πιάσουν πέντε ευρώ παραπάνω, θα αγοράσουν διαμερίσματα, θα ανοίξουν περισσότερα μαγαζιά, θα θέλουν τα παιδιά τους να μεγαλώσουν σε καλύτερο περιβάλλον και το γκέτο θα αποκτήσει ένα μικρό χαμόγελο. Προσωπικά δεν έχω καμία απαίτηση από την Αστυνομία, αφού ξέρω ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα – ειδικά στα δυτικά της Αθήνας. Και τι κάνω; Απλώς αποφεύγω την περιοχή. Τόσο απλά και κυνικά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: