Του Ν. Α. Κωνσταντοπουλου
Απορίες θα εκφράσουμε σήμερα. Απορίες για ένα θέμα, που απασχολεί όλον τον ελληνικό ερασιτεχνικό αθλητισμό.
Απορία πρώτη με αρκετά σκέλη: Ποιοι συνέταξαν το άρθρο 11 του νόμου 3812/2009, που ψηφίστηκε στις 28 Δεκεμβρίου και το οποίο αφορά τον διορισμό διακεκριμένων αθλητών; Ποια η σχέση τους με το, όπως λέμε, «αθλητικό γίγνεσθαι»; Ποιους συμβουλεύτηκαν πριν να συντάξουν το άρθρο – έκτρωμα, που χαρακτηρίσθηκε «βόμβα στα θεμέλια του υψηλού αθλητισμού» (Σπύρος Καπράλος, πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, με δύο συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες), «ταφόπλακα του ελληνικού αθλητισμού» (Βασίλης Σεβαστής, πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ, παλαιός πρωταθλητής του στίβου, Μανώλης Κολυμπάδης πρόεδρος της ομοσπονδίας πιγκ πογκ, παλαιός πρωταθλητής του αθλήματος) κ.ά; Εγινε δημόσια διαβούλευση για το θέμα; Μαθαίνουμε, όχι. Γιατί;
Απορία δεύτερη: Γιατί δεν είναι μαζικότερη και εντονότερη η αντίδραση των ομοσπονδιών; Με το άρθρο καταστρέφεται ο αθλητισμός. Ο περιορισμός στις προσλήψεις αρτιμελών πρωταθλητών στο Δημόσιο, μόνο σε όποιους κατακτήσουν Ολυμπιακό μετάλλιο ή σημειώσουν ρεκόρ κόσμου ανδρών - γυναικών ή νέων (ανδρών - γυναικών) ή εφήβων - νεανίδων και η διάταξη -ιδιαιτέρως αυτή- που καθορίζει ότι, για να διορισθεί ο Ολυμπιονίκης πρέπει να σταματήσει την αθλητική δράση, έχει ξεσηκώσει τους ανθρώπους του αθλητισμού. Κυρίως, όμως, τους αθλητές και τους προπονητές. Οι ομοσπονδιάρχες ναι μεν εκφράζουν αντίθεση, αλλά κυρίως σε ιδιωτικές συζητήσεις και όχι οργανωμένα. Γιατί; Το ότι η ΕΟΕ εξέφρασε την αντίθεσή της στον ΓΓΑ, Πάνο Μπιτσαξή, είναι κάτι, αλλά όχι αρκετό. Μας κάνει εντύπωση δε, ότι και αυτή η διαμαρτυρία και κάποιες δηλώσεις έγιναν μετά τα σχετικά δημοσιεύματα της «Καθημερινής».
Απορία τρίτη: Μήπως είναι αντισυνταγματικό το άρθρο; Κατ’ αρχήν κάνει διαχωρισμό των αθλητών, αφού καθορίζει, ότι ο ανάπηρος, μπορεί να διορισθεί, αν καταλάβει θέση στην εξάδα στους Παραολυμπιακούς, αλλά και στα πρωταθλήματα κόσμου και Ευρώπης. Γνωρίζουν οι συντάκτες του άρθρου, πόσο δύσκολο είναι να πάρει κάποιος Ολυμπιακό μετάλλιο και πόσο λιγότερο δύσκολο να καταλάβει θέση στην εξάδα ειδικά σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα αθλητών με αναπηρία; Ασφαλώς, όχι. Και το γράφουμε εμείς, που έχουμε προβάλει τον αθλητισμό των αναπήρων, όσο καμία άλλη εφημερίδα κι έχουμε λάβει γι’ αυτό τα εύσημα των φορέων του αθλητισμού ανθρώπων με αναπηρία. Ομως η αλήθεια πρέπει να γράφεται και να λέγεται.
Απορία τέταρτη, με ίδιο ερώτημα: Μήπως είναι αντισυνταγματικό το άρθρο; Διότι καθορίζει ότι οι αθλητές για να διορισθούν, πρέπει να διακόψουν την αθλητική τους δραστηριότητα. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι κάποιος κατορθώνει να πάρει Ολυμπιακό μετάλλιο, έχει ανάγκη τον διορισμό, αλλά θέλει να συνεχίσει τον αθλητισμό. Ταυτόχρονα δηλώνει, ότι δεν ζητεί απαλλαγές από την εργασία του ούτε επιπλέον άδειες για συμμετοχή σε αγώνες. Επιθυμεί να προπονείται μετά τη δουλειά του και, αν συμπεριλαμβάνεται στην εθνική ομάδα, να πηγαίνει στους αγώνες παίρνοντας την κανονική του άδεια. Γιατί το κράτος του απαγορεύει να ζήσει όπως επιθυμεί;
Ολα αυτά -επιπροσθέτως δε το γεγονός ότι δεν ελήφθησαν υπόψη οι απόψεις των ανθρώπων του αθλητισμού, που χρόνια ζητούσαν, οι αθλητές οι οποίοι τύγχαναν άλλων προνομίων, να υποχρεώνονται να συνεχίζουν τον αθλητισμό- καταδεικνύουν την άγνοια περί τ’ αθλητικά των συντακτών του άρθρου. Και υποδηλώνουν την αναγκαιότητα της κατάργησής του. Το ν’ ακουστεί άλλο ένα «mea culpa» (λάθος μου), δεν βλάπτει…
πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου