Του Α. ΚΑΜΑΡΑ
Έχουμε επανέλθει στην εποχή των αρχών της δεκαετίας του 1990 όταν, ως «μια βαλκανική χώρα στην Ευρώπη» αντί για μια «ευρωπαϊκή χώρα στα Βαλκάνια», ήμασταν και εμείς σημαντική παράμετρος της αδυναμίας της νοτιοανατολικής Ευρώπης στο σύνολό της να ενταχθεί στα ευρωπαϊκά δρώμενα.
Η διαφορά της σημερινής με την τότε περίοδο είναι ότι η σημερινή υστέρηση της Ελλάδος, που έχει περιφερειακές συνέπειες, δεν αφορά τον τρόπο που επιλέγουμε να διαχειριστούμε διαμάχες γεωπολιτικού και εθνοτικού χαρακτήρα.Αφορά, αντιθέτως, τον τρόπο που επιλέγουμε να διαχειριστούμε την οικονομία μας και τις συνέπειες των σχετικών μας επιλογών στις οικονομίες των γειτόνων μας σε μια εποχή περιφερειακής αλληλεξάρτησης και διεθνοποιημένων αγορών χρήματος και κεφαλαίου.
Στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990, οι γεωπολιτικές και εθνοτικές διενέξεις, στις οποίες εν μέρει αποτελέσαμε διάδικο αντί για διαμεσολαβητή, προκάλεσαν συνολική υστέρηση στις οικονομικές μεταρρυθμίσεις και στη δυνατότητα της νοτιοανατολικής Ευρώπης για οικονομική ανάπτυξη και συλλογική ευημερία.
Αντιστρόφως, σήμερα μια διογκούμενη, σε ένταση και γεωγραφική έκταση, «κρίση του ούζου», θα μεταφραστεί αργά ή γρήγορα σε εσωτερική πολιτική αστάθεια και ανάνηψη διμερών, διασυνοριακών εντάσεων. Οσο για το περιφερειακό και διεθνές κύρος της χώρας μας, αυτό μπορούμε να το ξεχάσουμε για τα καλά.
Υπάρχει λοιπόν τη σήμερον ημέρα, και για τα επόμενα δύο χρόνια, ένα και μόνο «εθνικό θέμα», αυτό της αποκατάστασης της δημοσιονομικής μας σταθερότητας. Υπό αυτή την έννοια ο πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών ή ο, κατά τα λεγόμενα σε σύντομο χρονικό διάστημα, αντικαταστάτης του, ο σημερινός αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, θα πρέπει να διαχειριστεί σοφά το χρόνο του. Θα πρέπει ειδικότερα να αφιερωθεί στο να καταστήσει κοινωνούς τους Ελληνες στις διεθνοπολιτικές συνέπειες, που εν συντομία αποτυπώσαμε παραπάνω και δίπλα, μιας παρατεταμένης δημοσιονομικής κρίσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου