Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ
Σε απόγνωση βρίσκονται εκατοντάδες ασθενείς με απειλητικά για τη ζωή τους νοσήματα, οι οποίοι αναγκάζονται να χρεωθούν παίρνοντας δάνεια έως και μερικές χιλιάδες ευρώ, υποθηκεύοντας ό,τι έχουν και δεν έχουν για να βρουν δότη και να πληρώσουν μόσχευμα, αφού τα Ταμεία δεν πληρώνουν εγκαίρως τις δαπάνες αυτές.
Τα έξοδα είχε αναλάβει να τα πληρώνει ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ), όμως τα Ταμεία δεν του επέστρεφαν τα χρήματα και το μικρό κονδύλι των 200.000 ευρώ που είχε στη διάθεσή του γρήγορα εξαντλήθηκε. Παράλληλα, την τελευταία τετραετία χορηγήθηκαν άδειες μετάβασης ασθενών στο εξωτερικό για να υποβληθούν σε μεταμόσχευση, χωρίς να υπάρχει επιστημονικός λόγος και χωρίς να ερωτηθούν τα ελληνικά κέντρα μεταμόσχευσης, περισσότεροι από 30 ασθενείς για τους οποίους ξοδεύτηκαν πάνω από 10 εκατ. ευρώ. Το κόστος των επεμβάσεων αυτών στην Ελλάδα θα ήταν λιγότερο από 2 εκατομμύρια.
Το θέμα δημιουργήθηκε και οξύνθηκε τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια. Παλαιότερα, οι αρμόδιες υπηρεσίες των ξένων χωρών από τις οποίες αναζητούνταν δότες για Ελληνες ασθενείς και παρείχαν τα συμβατά μοσχεύματα πληρώνονταν μετά την παροχή των υπηρεσιών τους. Μετά από πάροδο αρκετών ετών ασυνέπειας των ελληνικών Ταμείων να πληρώνουν σε λογικό χρονικό διάστημα τις οφειλές προς τις ξένες υπηρεσίες, αυτές αποφάσισαν να ζητούν προπληρωμή για ό,τι τους ζητούσαν.
«Η χώρα μας έγινε ρεζίλι σε όλες τις διεθνείς Γραμματείες Δοτών και στις Εθνικές», μας λέει ο Αχιλλέας Αναγνωστόπουλος, τέως πρόεδρος της Ελληνικής Αιματολογικής Εταιρείας και διευθυντής Αιματολογικής Κλινικής, Μονάδας Μεταμόσχευσης, Μονάδας Κυτταρικής και Γονιδιακής Θεραπείας, Δημόσιας Τράπεζας Βλαστοκυττάρων στο Νοσοκομείο «Γεώργιος Παπανικολάου».
«Τότε, αντί να υποχρεωθούν τα Ταμεία να προπληρώνουν εγκαίρως τα έξοδα αναζήτησης κατάλληλου συμβατού δότη και κατόπιν το ίδιο το μόσχευμα, μετέφεραν την υποχρέωση αυτή στους ίδιους τους ασθενείς, τους οποίους αποζημίωναν μετά από πολλούς μήνες. Τα μοσχεύματα κοστολογούνται από τους οργανισμούς του εξωτερικού (για τα έξοδα που πραγματοποιούν) από 10.000 ευρώ έως 50.000$ (από τις ΗΠΑ, όταν χρειάζεται να μεταμοσχευθούν δύο ομφαλικά μοσχεύματα). Πόσοι ασθενείς διαθέτουν αυτά τα ποσά; Λίγοι, γι' αυτό οι περισσότεροι δανείζονται ή βρίσκονται σε αδιέξοδο».
Παρ' ότι ετέθη το θέμα πριν από ενάμιση χρόνο στον τότε υπουργό Υγείας Δημήτρη Αβραμόπουλο, εκείνος δεν ασχολήθηκε σοβαρά παρά τις πολλές διαμαρτυρίες και οχλήσεις. «Αυτί δεν ίδρωσε», προσθέτει ο κ. Αναγνωστόπουλος.
«Είναι δυνατόν να πληρώνουν οι ασθενείς για να ξεκινήσει η αναζήτηση; Είναι δυνατόν να τα προπληρώνουν οι ασθενείς και μετά να διεκδικούν από τα Ταμεία τους; Το περίεργο είναι ότι κάποια Ταμεία μπορούσαν να προπληρώσουν, όπως επίσης για κάποιους ασθενείς μπορούσαν να προπληρώσουν όλα τα Ταμεία. Δύο μέτρα και δύο σταθμά. Εναλλακτικά, θα μπορούσαν να προπληρώνουν τα νοσοκομεία των μεταμοσχευτικών κέντρων, θα μπορούσε ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων να έχει επαρκή προϋπολογισμό και να προπληρώνει αυτός. Δεν του έδιναν τα αναγκαία κονδύλια, όταν την τελευταία τετραετία έστειλαν στο εξωτερικό -χωρίς νόμιμες διαδικασίες και χωρίς να χρειάζεται- περισσότερους από 30 ασθενείς για μεταμόσχευση και ξοδεύτηκαν περισσότερα από 10 εκατομμύρια ευρώ. Το κόστος των επεμβάσεων αυτών στην Ελλάδα θα ήταν λιγότερο από 2 εκατομμύρια ευρώ
ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου