Του ΡΟΜΠΕΡΤ ΦΟΝ ΧΟΪΖΙΝΓΚΕΡ
Από «DIE ΖΕΙΤ»/«ΑΥΓΗ»
Η ελληνική κυβέρνηση αναθέτει στην Goldman Sachs να διερευνήσει εάν η Κίνα με τα τρισεκατομμύρια δολάρια των συναλλαγματικών αποθεμάτων της είναι διατεθειμένη να τη βοηθήσει να βγάλει το κάρο της ελληνικής οικονομίας από τη λάσπη.
Αναζητά πιστώσεις έως και 25 δισεκατομμυρίων ευρώ, έγραφαν την Τετάρτη όλα τα έντυπα της υψηλής οικονομίας, οι Financial Times και η Wall Street Journal. Το μεσημέρι η ελληνική κυβέρνηση το διέψευσε. Αυτή ήταν η ιστορία της είδησης.
Προφανώς η είδηση έκανε μπαμ. Η Ευρωπαϊκή Ενωση και η Ευρωζώνη, μέλος των οποίων είναι η "κοιτίδα της δημοκρατίας", αφήνουν την Αθήνα να πεινάσει με το χέρι απλωμένο σαν ζητιάνα. Θέλουν επιτέλους να τρίξουν τα δόντια και στα υπόλοιπα "άτακτα" μέλη τους, ενεργοποιώντας τη ρήτρα της "μη σωτηρίας" σε περίπτωση κινδύνου πτώχευσης, που υπάρχει στη Συνθήκη. Και ουσιαστικά πιέζουν τους πονηρούς και αναξιόπιστους Ελληνες να απευθυνθούν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, για να διασώσουν τον τραγικό προϋπολογισμό τους.
Είναι αυτό σύμφωνο με το πνεύμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Και τι κάνουν οι Ελληνες πριν αποδεχθούν τα νεοφιλελεύθερα προγράμματα λιτότητας που θα τους υπαγορεύσει το ΔΝΤ; Ο,τι κάνουν και όλες οι αναπτυσσόμενες οικονομίες: απευθύνονται στην Κίνα, ως εναλλακτική στο Ταμείο. Είναι καλό κάτι τέτοιο για την Ευρώπη; Οποιος πληρώνει, αυτός κάνει κουμάντο, λέει η λαϊκή σοφία (...).
Το όλο ζήτημα είναι εκρηκτικό. Και τι κάνουν οι γερμανικές εφημερίδες; Οι μεγαλύτερες χάνουν το θέμα ή το απωθούν, ελάχιστες του δίνουν τη δέουσα σημασία.
Ας έρθουμε όμως στο ερώτημα του τίτλου: Οχι, δεν είναι τρελοί αυτοί οι Ελληνες. Εάν κάποιος έχει τρελαθεί, αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση. Πώς μπορεί η ισχυρότερη οικονομική δύναμη του πλανήτη -σύμφωνα με το ΑΕΠ της- να σπρώχνει μια χώρα-μέλος της στα χέρια της Κίνας;
Ηρθε η ώρα να καταλάβουμε πόσο λειψοί και αναποτελεσματικοί είναι οι θεσμοί της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης. Το Σύμφωνο Σταθερότητας ήταν από την αρχή για πέταμα.
Εάν η Ε.Ε. δεν ξυπνήσει σύντομα, θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Σ' αυτό είχε δίκιο ο Ρουμπινί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου