Ανθελληνισμός με το αζημίωτο

Tου Σταυρου Tζιμα

Κάθε φορά που στη γειτονική μας Αλβανία το πολιτικό σύστημα βυθίζεται σε κρίση, φουντώνει ο ανθελληνισμός. Η Ελλάδα αναγορεύεται στον εχθρό, τον σατανά γείτονα που απεργάζεται σχέδια υπονόμευσης του αλβανικού έθνους και χρησιμοποιείται ως αιχμή του δόρατος στις εσωτερικές πολιτικές έριδες και αντιπαλότητες.

Το 1997, όταν κατέρρευσε ο παράδεισος των «πυραμίδων» και οι Αλβανοί εξεγέρθηκαν γιατί απώλεσαν τις περιουσίες τους, οι τότε κυβερνώντες, οι ίδιοι που παρότρυναν του πολίτες να καταθέτουν τα χρήματά τους στις παρατράπεζες, ανακάλυψαν πίσω από την καταιγίδα ελληνικό δάκτυλο που κινούσε τα νήματα, με απώτερο στόχο τον ακρωτηριασμό της Αλβανίας με την απόσχιση της Βορείου Ηπείρου.

Τούτη την εποχή που η χώρα σπαράσσεται από τη σύγκρουση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για το αποτέλεσμα των περσινών εκλογών, ο «διάβολος» που λέγεται Ελλάδα δεν θα μπορούσε να απουσιάσει.

Η συμφωνία για τη διευθέτηση των θαλάσσιων συνόρων, που υπογράφτηκε πέρυσι τον Απρίλιο, χωρίς τότε να υπάρξουν διαφωνίες, έγινε η αιχμή του δόρατος των σοσιαλιστών εναντίον της κυβέρνησης και βέβαια εκείνο που έμεινε στην κοινή γνώμη ήταν ότι ο κακός γείτονας άρπαξε μερικές εκατοντάδες τετραγωνικών χιλιομέτρων θάλασσας από την αλβανική επικράτεια. Πριν κοπάσει ο θόρυβος γι’ αυτήν την «προδοσία» ήρθε η απογραφή του πληθυσμού να τροφοδοτήσει εκ νέου κλίμα εναντίον της Ελλάδας. Οπως υποστηρίζουν οι ταγοί του υπερπατριωτισμού, με τη χρήση των κριτηρίων του θρησκεύματος και της εθνικότητας, υπάρχει ο κίνδυνος η μισή Αλβανία να εμφανιστεί ελληνικού χρώματος! Αρα, οι... Ελληνες έβαλαν το χεράκι τους.

Αν ρωτήσει κανείς πώς πηγαίνουν οι ελληνοαλβανικές σχέσεις, η απάντηση είναι πως μετά την κρίση της δεκαετίας του ’90 διέρχονται περίοδο παρατεταμένης άνοιξης. Αυτή είναι η μισή αλήθεια και αφορά το κυβερνητικό και διπλωματικό επίπεδο. Η άλλη μισή λέει ότι στην αλβανική κοινωνία εξακολουθούν να κυριαρχούν προκαταλήψεις και στερεότυπα του παρελθόντος που τις καθιστούν εύθραυστες. Η πολιτική τάξη, μερίδα των ΜΜΕ και ανθρώπων του πνευματικού κόσμου φροντίζουν να συντηρούν ή και να καλλιεργούν έξωθεν φοβίες για να αποκομίζουν οφέλη.

Νερό, βέβαια, στον μύλο του αλβανικού εθνικισμού έριξε, αρκετό μάλιστα, παλαιότερα, ο ελληνικός εθνικισμός, καλλιεργώντας μια περίοδο κλίμα αλυτρωτισμού στον ελληνισμό της Αλβανίας, αλλά από τότε πέρασε καιρός και κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν πιστεύει σήμερα ότι μπορεί να αλλάξει το συνοριακό status. Ομως στην Αλβανία, οι πολιτικοί αντίπαλοι φαίνεται ότι ανακάλυψαν το υπερόπλο στις μεταξύ τους βεντέτες, τον ανθελληνισμό δηλαδή, και το χρησιμοποιούν με μοναδική ευκολία. Αδιαφορούν εάν τροφοδοτούν μίσος στον πληθυσμό και δηλητηριάζουν τις σχέσεις με μια χώρα που φιλοξενεί ένα εκατομμύριο συμπατριώτες τους και από την οποία προσδοκούν βοήθεια για να περάσουν την πόρτα της Ε.Ε.