Πρώτα κόβεις, μετά... ρωτάς

Tου Μπαμπη Παπαδημητριου

Μιλώντας, όπως είναι απαραίτητο, για την κρίση που διανύουμε και τις ενδεχόμενες επιδιορθώσεις που χρειάζεται να γίνουν στο καταρρέον κτίριο του Δημοσίου, είναι καλό και χρήσιμο να κάνουμε ορισμένες βασικές διακρίσεις.

Ενα είναι το ταμειακό πρόβλημα που έχει το κράτος μας.

Ενα δεύτερο είναι το μόνιμο πρόβλημα υπερβολικού κόστους και, συχνά, σπάταλου και διεφθαρμένου μηχανισμού στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Ομως, η επιδιόρθωση των βαθύτερων λόγων που, κάθε τόσο, διαλύουν τα οικονομικά του κράτους, η αντιμετώπιση, δηλαδή, του διαρθρωτικού ελλείμματος, είναι μια άλλη υπόθεση. Σίγουρα δεν πρόκειται να λυθεί επειδή θα περικοπούν τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων. Σίγουρα δεν θα έχουμε ένα καλύτερο κράτος αύριο, όταν θα έχουν φορολογηθεί στην κλίμακα και όχι αυτοτελώς τα ειδικά εισοδήματα πολλών κατηγοριών του απίθανου κράτους. Δυστυχώς, το κράτος χρειάζεται πάντοτε επανίδρυση, αφού ο Καραμανλής δεν μπόρεσε, δεν ήθελε και κυρίως, αδιαφόρησε.

Αξίζει όμως, από καιρό σε καιρό, να θυμίζουμε ο ένας στον άλλον γιατί το κράτος έχει τα χάλια του. Είναι εύκολο να πούμε πως φταίνε οι πολιτικοί. Είναι εύκολο να δείξουμε στην πλευρά όπου δεν υπάρχει κανείς όταν ζητούμε να πληρώσουν «αυτοί» τα λεφτά που λείπουν από τα ταμεία, διαβεβαιώνοντας πως έτσι θα λυθεί μια για πάντα το τόσο σοβαρό πρόβλημα. Μακάρι να ήταν όλα τόσο απλά!

Ο καθείς με τον τρόπο του, όλοι κάτι «τσιμπάμε». Και οι τίμιοι και οι «απατεώνες» έχουν την αναλογία τους. Προσέξτε μόνον μερικά πρόχειρα παραδείγματα. Στα πρώτα χρόνια πρωθυπουργίας Σημίτη για να ανακάμψει ο ΟΣΕ προτάθηκε «να κλείσει η Πελοπόννησος». Υπάρχει, ακόμη σήμερα, γραμμή που λειτουργεί στην Καλαμάτα με έναν ή δύο επιβάτες. Οι Σιδηρόδρομοι εξακολουθούν να μας κοστίζουν 3 εκατομμύρια ευρώ την ημέρα.

Το υπουργείο «προστασίας των καπνιστών» ή τυπικώς Υγείας έφερε στον δημόσιο διάλογο διάταξη με την οποία ζητεί να μπορούν να δημιουργούν μονάδες πρωτοβάθμιας φροντίδας και εξωνοσοκομειακής περίθαλψης μόνον οι γιατροί. Η αρμόδια υπουργός δημιουργεί ένα προνόμιο για ολίγους, ένα βάρος για πολλούς και για τον προϋπολογισμό.

Απαντώντας σε ερώτηση της βουλευτού Φ. Πιπιλή η υπουργός Γεωργίας ενημέρωσε τη Βουλή ότι οι οργανώσεις-σφραγίδα που δήθεν εκπροσωπούν τους αγρότες (ΓΕΣΑΣΕ, ΠΑΣΕΓΕΣ, ΣΥΔΑΣΕ) ενισχύθηκαν από το κράτος με το ποσό των 3 εκατομμυρίων ευρώ. Δεν είπε κουβέντα για την άμεση περικοπή του σχετικού κονδυλίου.

Κι όμως, μπορούν να γίνουν πολλά. Η διοίκηση του ΙΚΑ όρισε «έπειτα από έρευνα αγοράς» νέο κόστος υλικών για συνήθεις ιατρικές εξετάσεις, μικρότερο κατά 30% και άνω. Γιατί δεν το έκαναν νωρίτερα και με ποια καρδιά θα πληρώσουν χωρίς έκπτωση τα παλαιότερα χρέη; Ο υπουργός Εσωτερικών Γ. Ραγκούσης ανακοίνωσε ότι η δαπάνη για βενζίνες κρατικών αυτοκινήτων μειώθηκε κατά 64% και πως σε ένα τρίμηνο εξοικονομήθηκε το ποσό των 153.729 ευρώ.

Παλαιός μου εξηγούσε πως όταν θέλεις να περιορίσεις τις κρατικές δαπάνες, απλώς «κόβεις και... περιμένεις». Οποιος έχει συνηθίσει να σιτίζεται από αυτές θα εμφανιστεί πρώτος. Τότε θα ξέρεις αν είναι πράγματι αναγκαίες ή όχι.

πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ