Της Μαίρης Κατσανοπούλου Τι μου θύμισε η Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης που, διαβάζω, γιορτάστηκε το περασμένο Σάββατο! Την εποχή που γράφαμε εκθέσεις στο σχολείο για την αξία της αποταμίευσης, που είχαμε κουμπαράδες στα συρτάρια μας και κάποιες ονειρεύονταν ότι «όταν μεγαλώσουν, θα δουλέψουν στην τράπεζα». Σήμερα, το τοπίο έχει αλλάξει άρδην.
Η αποταμίευση δεν αξίζει μία, οι τράπεζες έχουν γίνει «εχθρός του λαού», στις πορείες των νέων υπάρχουν οργισμένα συνθήματα εναντίον τους, τα πανωτόκια, οι ανατοκισμοί και οι άλλες καταχρηστικές πρακτικές των τραπεζών, έχουν γίνει το καθημερινό ψωμοτύρι στις οικονομικές σελίδες των εφημερίδων και όλοι ξέρουμε ή έχουμε ακούσει ότι έχουμε τα υψηλότερα επιτόκια δανεισμού σε σχέση με τον μέσο όρο των χωρών της ευρωζώνης.
Η αποταμίευση δεν αξίζει μία, οι τράπεζες έχουν γίνει «εχθρός του λαού», στις πορείες των νέων υπάρχουν οργισμένα συνθήματα εναντίον τους, τα πανωτόκια, οι ανατοκισμοί και οι άλλες καταχρηστικές πρακτικές των τραπεζών, έχουν γίνει το καθημερινό ψωμοτύρι στις οικονομικές σελίδες των εφημερίδων και όλοι ξέρουμε ή έχουμε ακούσει ότι έχουμε τα υψηλότερα επιτόκια δανεισμού σε σχέση με τον μέσο όρο των χωρών της ευρωζώνης.
Μια μικρή γεύση της αυταρχικής, παράλογης και προκλητικής συμπεριφοράς των πιστωτικών ιδρυμάτων μας πήρα κι εγώ πρόσφατα. Τυπική καλοπληρώτρια όλων των λογαριασμών μου στις πιστωτικές κάρτες, είχα τρέξει τον περασμένο μήνα στην καθορισμένη ημερομηνία να εξοφλήσω το χρέος μου σε μεγάλη τράπεζα, μέσω του αυτόματου μηχανήματος πληρωμών (για να πληρώσεις στα ταμεία, πρέπει να έχεις κλείσει «θέση» από το πρωί). Φτάνοντας στα τελευταία χαρτονομίσματα, το μηχάνημα σταμάτησε να λειτουργεί και οι υπάλληλοι με πληροφόρησαν ότι για εκείνη την ημέρα «καπούτ». Βγαίνοντας έξω, για να πληρώσω το υπόλοιπο στα ΑΤΜ, βλέπω ότι το ένα από τα δύο ήταν επίσης χαλασμένο και η ουρά έφθανε έως και στον δρόμο. Προσπερνώντας την, μπορούσες να ακούσεις αρκετές «αβρότητες» για το ευαγές ίδρυμα και την οργάνωσή του.
Αναγκάστηκα, λοιπόν, να φύγω και να επιστρέψω την επόμενη ημέρα, για να πληρώσω το υπόλοιπο, που αποτελούσε μόλις το δέκα τοις εκατό του συνολικού ποσού. Στον λογαριασμό, όμως, που ήρθε προ ημερών, διαπίστωσα έκπληκτη να αναγράφεται και ένα ποσό που αντιστοιχούσε σε «τόκους».
Τηλεφωνώ στην τράπεζα και μαθαίνω ότι, ακόμα και εάν έχεις εξοφλήσει το μεγαλύτερο μέρος της οφειλής σου και έχεις αφήσει μόνο ένα μικρό υπόλοιπο για την επαύριο, οι τόκοι αφορούν- περιέργως- όλο το ποσό.
Τα εσά εμά και τα εμά... εμά, δηλαδή!
Λέω, λοιπόν, μετά τα χιλιάδες ευρώ που τους έχω ακουμπήσει, να κάνω τη δική μου μικρή επανάσταση- στον δρόμο που χάραξε η θρυλική Μελίνα με τα «κερατιάτικα» για την ΕΡΤ, θυμάστε;- και να μην πληρώσω ποτέ τα 14,33 ευρώ που αδίκως με έχουν χρεώσει...
ΠΗΓΗ TA NEA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου