Τόμοι για δέσιμο

Tου Νικου Βατοπουλου

Οσοι ανησυχούν για το μέλλον του βιβλίου ως είδους, με φυσική οντότητα, ας σημειώσουν μια διαπίστωση από πρόσφατες επισκέψεις μου στο κέντρο της Αθήνας και ας την αξιολογήσουν ως σοβαρή ή όχι. Επειτα από πολλά χρόνια θέλησα να δώσω ένα παλιό, ταλαιπωρημένο βιβλίο για βιβλιοδεσία. Κάνοντας μια πρόχειρη έρευνα (το google θα σας δώσει ελάχιστα αθηναϊκά βιβλιοδετεία), διαπίστωσα ότι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός βιβλιοδετών, που όχι μόνο δεν φθίνουν αλλά έχουν αξιόλογη πελατεία.

Εξεπλάγην διότι δεν περίμενα ότι θα υπάρχουν σήμερα στοίβες ατέλειωτες βιβλίων και περιοδικών που θα έχουν πάρει σειρά για δερματόδετες, λινόδετες ή πανόδετες βιβλιοδεσίες σε μικρά ή μεγάλα βιβλιοδετεία της Σόλωνος, της Μαυρομιχάλη, της Σίνα ή των Εξαρχείων.

Και ότι πλήθος Αθηναίων θα κατέβαλαν από 30 έως 100 ευρώ για να έχουν στη βιβλιοθήκη τους ένα «ωραίο βιβλίο», ανθεκτικό στον χρόνο. Και δεν είναι μόνο, φυσικά, η προστασία από τη φθορά, αλλά πολύ περισσότερο, ίσως, η αισθητική και η ομορφιά ενός καλλιτεχνικά δεμένου τόμου, που γίνεται οικογενειακό κειμήλιο και τεκμήριο ενός συστήματος αξιών.

Πιθανόν, κάποιοι βιβλιοδέτες να σας πουν ότι η δουλειά είναι πεσμένη. Αλλά, όπου κι αν πήγα, για ένα βιβλίο έπρεπε να περιμένω από μία έως τρεις εβδομάδες (συνήθως ο βιβλιοδέτης είναι ένας και κάνει όλη τη δουλειά). Ενας, μάλιστα, από τους πιο γνωστούς στην οδό Σόλωνος, μου είπε ότι το πελατολόγιό του ξεπερνάει τους 5.000. Με έπεισε, γιατί μια πρόχειρη ματιά στα βιβλία που «περίμεναν» σε ψηλές στοίβες μου έδειξαν έναν εντυπωσιακό πλούτο τίτλων και ενδιαφερόντων. Από φιλοσοφία, ιστορία και λογοτεχνία έως τεύχη του «Μίκυ Μάους» και τρέχουσες εκδόσεις.

Ωστε, έτσι, σκέφτηκα... υπάρχουν τόσοι που επενδύουν για μια όμορφη βιβλιοθήκη με εμφάνιση και περιεχόμενο. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η μεγάλη αγάπη στη δουλειά τους, χωρίς αυτό να σημαίνει, φυσικά, ότι το αποτέλεσμα είναι αδιακρίτως καλό. Υπάρχουν οι «καλλιτέχνες», όσοι ασχολούνται τους ξέρουν (και πληρώνουν αναλόγως). Παλαιότερα, υπήρχαν πιο πολλά βιβλιοδετεία και είναι φυσικό. Αλλά όσα υπάρχουν, δεν είναι επειδή ξέμειναν. Είναι ζωντανά και συνεχίζουν.

ΠΗΓΗ: KAΘΗΜΕΡΙΝΗ