Το μερίδιο που της αναλογεί

Του Τhomas L. Friedman / TΗΕ ΝΕW ΥΟRΚ ΤΙΜΕS

«Ένα εκατομμύριο δολάρια;» επανέλαβε δύσπιστα ο Αντόνιο Βαλντές Γκόες ντα Σίλβα, ο κυβερνήτης της πολιτείας Αμαπά στην Αμαζονία, έδρας του μεγαλύτερου εθνικού πάρκου παγκοσμίως. Βρισκόμουν στην Μπελέμ της Βραζιλίας και μόλις είχα μοιραστεί μαζί του πρόσφατο άρθρο στην εφημερίδα του Κογκρέσου, που έλεγε πως το συνολικό κόστος της τοποθέτησης ενός Αμερικανού στρατιώτη στο Αφγανιστάν για ένα χρόνο είναι ένα εκατ. δολάρια.
«Τι θα κερδίζατε αν αποσύραμε έναν στρατιώτη από το Αφγανιστάν και δίναμε σε εσάς τα χρήματα;» τον ρώτησα

Το σκέφτηκε λίγο και απάντησε: «Αν αποσύρατε τρεις στρατιώτες, θα μπορούσα να καλύψω τη λειτουργία του Πολιτειακού Πανεπιστημίου στην Αμαπά για ένα χρόνο, ώστε να παρακολουθήσουν 1.400 φοιτητές μαθήματα για τη βιώσιμη ανάπτυξη στον Αμαζόνιο».

Οκέι, ξέρω. Είναι παραπλανητικό να παίρνει κάποιος έναν προϋπολογισμό πολέμου και να θεωρεί δεδομένο πως αν τα χρήματα αυτά δεν δαπανούνταν σε μάχες, θα πήγαιναν όλα σε σχολεία ή πάρκα. Αν όμως η Αμερική πρόκειται να αναλάβει το κύριο βάρος της σταθεροποίησης στην Κεντρική Ασία, ίσως η Κίνα, ας πούμε, μπορεί να βοηθήσει να διασωθεί ό,τι έχει απομείνει από τον Αμαζόνιο και τα άλλα μεγάλα τροπικά δάση. Μήπως να εγείρει ο πρόεδρος Ομπάμα το ζήτημα αυτό στο Πεκίνο;
Μια διακυβερνητική ομάδα εργασίας για τη διάσωση των τροπικών δασών εκτιμά πως με 30 δισ. δολάρια θα μπορούσε να μειωθεί η αποψίλωση σε χώρες όπως η Βραζιλία, η Ινδονησία και το Κογκό κατά 25% έως το 2015.

Ασφαλώς, η Αμερική πρέπει να ηγείται παρόμοιων προσπαθειών. Οι ημέρες όμως της Κίνας ως ελεύθερου καβαλάρη πρέπει να τελειώνουν. Η Κίνα πρέπει να πληρώσει το μερίδιο που της αναλογεί- και περισσότερο- αφού θα ωφεληθεί ακριβώς όσο οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και η Ευρώπη.

Τα τροπικά δάση αποτελούν το 5% της επιφάνειας του πλανήτη, αλλά φιλοξενούν το 50% όλων των ζώντων ειδών. Η Κίνα έχει σήμερα 2,2 τρισ. δολάρια σε αποθέματα. Τι λέτε λοιπόν στο Πεκίνο;