Ηταν η πρώτη φορά μετά το 1997, όταν παλιννόστησα, που πέρασα το κατώφλι μιας ξένης τράπεζας για να καταθέσω τις οικονομίες μου. Αιτία, οι διαρκείς επισημάνσεις στελεχών ιδιωτικών τραπεζών ότι μεταχρονολογούν τις επισφάλειές τους. Με αυτό τον τρόπο δεν θα υποβάλουν επισφάλειες που δεν πληρώνονται τώρα, το τελευταίο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, αλλά το 2010. Και θα εξασφαλίσουν τα υψηλά «μπόνους» τους στο τέλος του χρόνου σε δόξα των κορόιδων που πληρώνουν στην ώρα τους και έχουν τις οικονομίες τους στις τράπεζες (σ. σ.: οι κυβερνητικοί επίτροποι τι ακριβώς κάνουν;).
Οι τράπεζες πρέπει να καταλάβουν ότι η δουλειά που κάνουν στηρίζεται στην εμπιστοσύνη ότι αποτυπώνουν με ακρίβεια τους κινδύνους και τα προβλεπόμενα για την αντιμετώπισή τους κεφάλαια.
Αλλά και το κράτος, ειδικότερα οι υπουργοί της νέας κυβέρνησης, που ασχολούνται με τους αναξιοπαθούντες καταθέτες, πρέπει να σταματήσουν να σπρώχνουν τις τράπεζες εκτός συναλλακτικής ορθοδοξίας. Δεν μπορεί ο «μπαταξής» να επιδοτείται κιόλας. Ούτε είναι δυνατόν να «λύνεται» το πρόβλημα των επιτοκίων με κυβερνητικές αποφάσεις, η εφαρμογή των οποίων επαφίεται σε δικαστήρια που δεν λειτουργούν και σε ελεγκτικούς μηχανισμούς που είναι ανεπαρκείς.
Ορισμένες τράπεζες επιδίδονται σε ένα είδος «καλλιστείων» για το ποια θα ακολουθήσει την πιο συνεπή κοινωνική πολιτική. Φυσικά σπρώχνονται και από τη δημόσια συζήτηση για την «ελάφρυνση» των «μπαταξήδων» σε αυτά, δημόσια συζήτηση στην οποία πρωταγωνιστούν στελέχη της νέας κυβέρνησης. Με αυτή την εξέλιξη, ωστόσο, δεν πρόκειται να λυθεί το πρόβλημα της ρευστότητας, αλλά θα επιδεινωθεί και άλλο, μεταφέροντας τις επισφάλειες στις πλάτες των τραπεζών.
Υποπτεύομαι ότι τα στελέχη των τραπεζών δεν έμαθαν πολλά πράγματα από τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και εξακολουθούν να κάνουν περίπου ό, τι και προηγουμένως: Τρίμηνη μεγέθυνση αποτελεσμάτων και «πόλεμο τιμών» στο «λιανοπούλι» την ώρα που πολύ λίγα δάνεια δίνονται σε επιχειρήσεις.
Φυσικά, οι επιχειρήσεις δεν αναπτύσσουν τις δουλειές τους -με λίγες εξαιρέσεις- και οι τράπεζες υποψιάζονται ότι με τα χρήματα που τους ζητούν θα καλύψουν λειτουργικές τους υποχρεώσεις από μία διαχείριση που είχε τα προβλήματά της πριν από την κρίση. Μήπως όμως θα είχε μεγαλύτερη σημασία για όλους αν αντί να ασχολούμαστε με τις πιστωτικές κάρτες και τα στεγαστικά δάνεια να σκύψουν συναρμόδια υπουργεία και τράπεζες στις πιο καινοτόμες, πιο σύγχρονες και πιο σημαντικές για το μέλλον ενός κλάδου επιχειρήσεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου