Της Ευης Γεωργάκη«Και τώρα τι; Ξέρετε, μου άρεσε από μικρός να γίνω γιατρός. Κουράστηκα πολύ, διάβασα για να εισαχθώ στη σχολή. Αλλά να τώρα, καθώς ολοκληρώνω τις σπουδές, νιώθω… παράξενα. Το άσχημο είναι ότι μπαίνεις σε μια σχολή με τόσα όνειρα. Με τόσες φιλοδοξίες, γιατί όχι! Όταν τελειώνεις, διαπιστώνεις ότι δεν είναι εύκολη η συνέχεια».
Αυτά τα λόγια είναι ενός 26χρονου πτυχιούχου της Ιατρικής Αθηνών που αρχίζει πλέον να σκέφτεται τον ανήφορο που έχει έως ότου πάρει ειδικότητα και να ασκήσει το επάγγελμα του γιατρού. Σκέψεις που απηχούν στο βασανιστικό ερώτημα που απασχολεί τους νέους που βρίσκονται ένα βήμα πριν από την ολοκλήρωση των πανεπιστημιακών τους σπουδών αλλά και κάποια χρόνια μετά.
Πέντε εκατομμύρια νέοι ηλικίας 15-24 ετών ήταν άνεργοι στην Ευρώπη των «27» κατά το πρώτο τρίμηνο του 2009, εκ των οποίων 3,1 εκατομμύρια στις χώρες της ευρωζώνης, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία. Η Eurostat επισημαίνει ότι το ποσοστό ανεργίας στους νέους αυξήθηκε σε όλα τα κράτη-μέλη, με εξαίρεση τη Βουλγαρία, και κυμαίνεται το πρώτο τρίμηνο του 2009 μεταξύ 6% στην Ολλανδία και… 33,6% στην Ισπανία. Η πρώτη τετράδα στην Ε.Ε. αποτελείται από την Ισπανία, τη Λετονία, την Ιταλία και την Ελλάδα, που έχει το ίδιο ποσοστό με τη Σουηδία (24,2%).
Στην Ελλάδα, που έχει το τρίτο υψηλότερο ποσοστό στην ευρωζώνη, η ανεργία των νέων αυξήθηκε κατά 2% το πρώτο τρίμηνο του έτους σε σχέση με την ίδια περίοδο το 2008.
Σύμφωνα με την πανελλαδική έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2005 από την Οριζόντια Δράση (δίκτυο) των Γραφείων Διασύνδεσης των Πανεπιστημίων σε δείγμα 13.617 αποφοίτων όλων των ελληνικών ΑΕΙ των ετών 1998-2000 και ολοκληρώθηκε το 2008 με την έκδοσή της μπορεί όλοι σχεδόν οι πτυχιούχοι (91%) να είναι οικονομικά ενεργοί 5-7 έτη μετά την αποφοίτηση αλλά ζήτημα τίθεται ως προς το είδος της δουλειάς που έχουν. Οι περισσότεροι από αυτούς αδυνατούν να βρουν σταθερή απασχόληση. Οι ελαστικές/ευέλικτες εργασιακές σχέσεις έχουν λάβει διαστάσεις μάστιγας στους νέους πτυχιούχους
Πέντε εκατομμύρια νέοι ηλικίας 15-24 ετών ήταν άνεργοι στην Ευρώπη των «27» κατά το πρώτο τρίμηνο του 2009, εκ των οποίων 3,1 εκατομμύρια στις χώρες της ευρωζώνης, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία. Η Eurostat επισημαίνει ότι το ποσοστό ανεργίας στους νέους αυξήθηκε σε όλα τα κράτη-μέλη, με εξαίρεση τη Βουλγαρία, και κυμαίνεται το πρώτο τρίμηνο του 2009 μεταξύ 6% στην Ολλανδία και… 33,6% στην Ισπανία. Η πρώτη τετράδα στην Ε.Ε. αποτελείται από την Ισπανία, τη Λετονία, την Ιταλία και την Ελλάδα, που έχει το ίδιο ποσοστό με τη Σουηδία (24,2%).
Στην Ελλάδα, που έχει το τρίτο υψηλότερο ποσοστό στην ευρωζώνη, η ανεργία των νέων αυξήθηκε κατά 2% το πρώτο τρίμηνο του έτους σε σχέση με την ίδια περίοδο το 2008.
Σύμφωνα με την πανελλαδική έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2005 από την Οριζόντια Δράση (δίκτυο) των Γραφείων Διασύνδεσης των Πανεπιστημίων σε δείγμα 13.617 αποφοίτων όλων των ελληνικών ΑΕΙ των ετών 1998-2000 και ολοκληρώθηκε το 2008 με την έκδοσή της μπορεί όλοι σχεδόν οι πτυχιούχοι (91%) να είναι οικονομικά ενεργοί 5-7 έτη μετά την αποφοίτηση αλλά ζήτημα τίθεται ως προς το είδος της δουλειάς που έχουν. Οι περισσότεροι από αυτούς αδυνατούν να βρουν σταθερή απασχόληση. Οι ελαστικές/ευέλικτες εργασιακές σχέσεις έχουν λάβει διαστάσεις μάστιγας στους νέους πτυχιούχους
Το 45% των πτυχιούχων απασχολείται είτε σε προσωρινή εργασία είτε υπό καθεστώς μερικής απασχόλησης. Το 29% των πτυχιούχων εργάζεται σε συνθήκες αβεβαιότητας, δηλαδή σε δουλειές που είναι πολύ πιθανόν να απολυθούν οι πτυχιούχοι άμεσα . Η σύγκριση των αποτελεσμάτων της έρευνας με τα στατιστικά στοιχεία της ΕΣΥΕ έδειξε ότι τα τελευταία μάλλον υποεκτιμούν την επισφαλή απασχόληση καθώς την υπολογίζουν στις δέκα ποσοστιαίες μονάδες. Ο κίνδυνος ανεργίας και η εκτεταμένη επισφάλεια και ελαστικότητα της απασχόλησης συντελούν ώστε 4 στους 10 πτυχιούχους να μην έχουν ολοκληρώσει ακόμα τη διαδικασία μετάβασης (εργασιακή και επαγγελματική σταθεροποίηση).
Χρόνος αναμονής… μέχρι την εύρεση εργασίας
Οι Ελληνες νέοι γνωρίζουν ότι θα είναι -κατά μέσον όρο- 6,7 μήνες στην αναμονή έως ότου ακούσουν το πρώτο «προσλαμβάνεστε» στη ζωή τους. Μεταξύ των Ευρωπαίων, βρίσκονται στην πιο δύσκολη θέση, αφού ο μέσος όρος αναμονής για τους δεύτερους στη σχετική κατάταξη Ιταλούς είναι 5,7 μήνες, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 4,2 μήνες.
Χρόνος αναμονής… μέχρι την εύρεση εργασίας
Οι Ελληνες νέοι γνωρίζουν ότι θα είναι -κατά μέσον όρο- 6,7 μήνες στην αναμονή έως ότου ακούσουν το πρώτο «προσλαμβάνεστε» στη ζωή τους. Μεταξύ των Ευρωπαίων, βρίσκονται στην πιο δύσκολη θέση, αφού ο μέσος όρος αναμονής για τους δεύτερους στη σχετική κατάταξη Ιταλούς είναι 5,7 μήνες, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 4,2 μήνες.
Ειδικότερα, τη μεγαλύτερη εργασιακή αβεβαιότητα έχουν οι νέοι στον ευρωπαϊκό νότο. Το 81,5% των Ελλήνων δήλωσαν ότι ανησυχούν για το εργασιακό τους μέλλον, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος φτάνει μόλις το 57,7%. Παράλληλα, ο οξύς ανταγωνισμός στην αγορά εργασίας οδηγεί τους νέους σε παραχωρήσεις, αφού δήλωσαν ότι είναι διατεθειμένοι να εργαστούν στην πρώτη τους δουλειά κατά μέσον όρο 45,4 ώρες την εβδομάδα• είναι από τα υψηλότερα ποσοστά της έρευνας (πρώτοι όλων οι Ελβετοί με 48,3 ώρες) με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο να είναι 44,7 ώρες.
Οι Έλληνες, μάλιστα, είναι διατεθειμένοι σύμφωνα με την έρευνα του Trendence Graduate Barometer 2009 Business/Engineering Edition στην οποία συμμετείχαν 196.000 νέοι από 22 χώρες της Ευρώπης να φύγουν στην Ευρώπη προκειμένου να εξασφαλίσουν καλή δουλειά.
Οι Έλληνες, μάλιστα, είναι διατεθειμένοι σύμφωνα με την έρευνα του Trendence Graduate Barometer 2009 Business/Engineering Edition στην οποία συμμετείχαν 196.000 νέοι από 22 χώρες της Ευρώπης να φύγουν στην Ευρώπη προκειμένου να εξασφαλίσουν καλή δουλειά.
Το 34,8% -το υψηλότερο ποσοστό στην έρευνα- απάντησε ότι αντιμετωπίζει θετικά τη μετανάστευση εντός των συνόρων της Γηραιάς Ηπείρου. Αλλά ως εκεί. Μόνο το 39,7% των Ελλήνων -από τα χαμηλότερα ποσοστά της έρευνας- δήλωσε πρόθυμο να μεταναστεύσει σε κάποια άλλη χώρα εκτός της Ευρώπης. Επίσης, το 12,1% δήλωσε ότι δεν προτίθεται να φύγει μακριά από την πόλη του για να βρει δουλειά, ενώ το 13,5% δέχεται να το κάνει αλλά μόνο εντός της Ελλάδας.
Κοινωνική τάξη, φύλο, εργασιακή ένταξη
Σημαντικό είναι και το γεγονός ότι η κοινωνική τάξη προέλευσης επηρεάζει το βαθμό και την ποιότητα εργασιακής και επαγγελματικής ένταξης των αποφοίτων τόσο ευθέως, λόγω της αυξημένης πιθανότητας αυτοαπασχόλησης αυτών που προέρχονται από οικογένειες με υψηλό εισόδημα, όσο και εμμέσως, λόγω των καλύτερων επιδόσεων στις προπτυχιακές σπουδές και της αυξημένης συμμετοχής στις μεταπτυχιακές σπουδές των φοιτητών που προέρχονται από οικογένειες με υψηλό εισόδημα και υψηλό εκπαιδευτικό επίπεδο γονέων.
«Τι θα αξίζει το πτυχίο μου μέσα στην κρίση;»
Στην ερώτηση αυτή απάντησαν τέσσερις νέοι αποκαλύπτοντας τους φόβους αλλά και τις ελπίδες τους για το αύριο…
«Με το κατάλληλο εκπαιδευτικό υπόβαθρο, τις σωστές επιλογές επαγγελματικού προσανατολισμού και όρεξη για δουλειά, ο καθένας έχει τη δυνατότητα για γρήγορη οικονομική και εργασιακή εξέλιξη» σημειώνει. Επισημαίνει βέβαια ότι τον ανησυχεί η έλλειψη προϋπηρεσίας: «Δυστυχώς, δεν διαθέτω ιδιαίτερη εργασιακή εμπειρία. Είναι δεδομένο ότι αποτελεί καθοριστικό παράγοντα αύξησης των πιθανοτήτων για την απορρόφηση στην αγορά εργασίας. Το γεγονός αυτό είναι, ίσως, και η μοναδική ανησυχία μου»-Κ.Μ./πτυχιούχος Νομικής Σχολής.
Κοινωνική τάξη, φύλο, εργασιακή ένταξη
Σημαντικό είναι και το γεγονός ότι η κοινωνική τάξη προέλευσης επηρεάζει το βαθμό και την ποιότητα εργασιακής και επαγγελματικής ένταξης των αποφοίτων τόσο ευθέως, λόγω της αυξημένης πιθανότητας αυτοαπασχόλησης αυτών που προέρχονται από οικογένειες με υψηλό εισόδημα, όσο και εμμέσως, λόγω των καλύτερων επιδόσεων στις προπτυχιακές σπουδές και της αυξημένης συμμετοχής στις μεταπτυχιακές σπουδές των φοιτητών που προέρχονται από οικογένειες με υψηλό εισόδημα και υψηλό εκπαιδευτικό επίπεδο γονέων.
«Τι θα αξίζει το πτυχίο μου μέσα στην κρίση;»
Στην ερώτηση αυτή απάντησαν τέσσερις νέοι αποκαλύπτοντας τους φόβους αλλά και τις ελπίδες τους για το αύριο…
«Με το κατάλληλο εκπαιδευτικό υπόβαθρο, τις σωστές επιλογές επαγγελματικού προσανατολισμού και όρεξη για δουλειά, ο καθένας έχει τη δυνατότητα για γρήγορη οικονομική και εργασιακή εξέλιξη» σημειώνει. Επισημαίνει βέβαια ότι τον ανησυχεί η έλλειψη προϋπηρεσίας: «Δυστυχώς, δεν διαθέτω ιδιαίτερη εργασιακή εμπειρία. Είναι δεδομένο ότι αποτελεί καθοριστικό παράγοντα αύξησης των πιθανοτήτων για την απορρόφηση στην αγορά εργασίας. Το γεγονός αυτό είναι, ίσως, και η μοναδική ανησυχία μου»-Κ.Μ./πτυχιούχος Νομικής Σχολής.
«Ακόμη και μετά την απόκτηση του μεταπτυχιακού τίτλου, πιστεύω πως θα συναντήσω σοβαρές δυσκολίες στην αναζήτηση εργασίας και φοβάμαι πολύ πως σπουδάζω χωρίς να είμαι βέβαιη για τη μελλοντική αναγνώριση της προσπάθειας μου»-Χ.Ζ./πτυχιούχος Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και Επικοινωνίας.
«Πραγματικά δεν ξέρω, ολοκληρώνοντας τις σπουδές μου, πού πρέπει να στραφώ για να βρω δουλειά. Εκ πεποιθήσεως δεν θέλω να στραφώ στο… παραδοσιακό μέσον. Γιατί, άλλωστε, να το κάνω; Δεν σπούδασα; Δεν μπορώ να αξιολογηθώ για τις ικανότητες μου; Και εάν στο κάτω κάτω δεν έχω μέσον, τι θα κάνω;»-Γ.Π./πτυχιούχος τμήματος Μαθηματικών
ΣΥΧΝΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
Χαμηλή αυτοπεποίθηση του ανέργου
Αίσθημα κοινωνικής απομόνωσης
Συναισθήματα εχθρότητας προς την κοινωνία και τις δομές της
Χρόνια πικρία και απογοήτευση που μπορεί να οδηγήσει σε καταθλιπτικές συμπεριφορές
Ανικανότητα συντήρησης του εαυτού, αλλά μερικές φορές και της οικογένειας
Αίσθημα απώλειας του ελέγχου της ζωής του ανέργου
Ψυχοσωματικά προβλήματα
«Πραγματικά δεν ξέρω, ολοκληρώνοντας τις σπουδές μου, πού πρέπει να στραφώ για να βρω δουλειά. Εκ πεποιθήσεως δεν θέλω να στραφώ στο… παραδοσιακό μέσον. Γιατί, άλλωστε, να το κάνω; Δεν σπούδασα; Δεν μπορώ να αξιολογηθώ για τις ικανότητες μου; Και εάν στο κάτω κάτω δεν έχω μέσον, τι θα κάνω;»-Γ.Π./πτυχιούχος τμήματος Μαθηματικών
ΣΥΧΝΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
Χαμηλή αυτοπεποίθηση του ανέργου
Αίσθημα κοινωνικής απομόνωσης
Συναισθήματα εχθρότητας προς την κοινωνία και τις δομές της
Χρόνια πικρία και απογοήτευση που μπορεί να οδηγήσει σε καταθλιπτικές συμπεριφορές
Ανικανότητα συντήρησης του εαυτού, αλλά μερικές φορές και της οικογένειας
Αίσθημα απώλειας του ελέγχου της ζωής του ανέργου
Ψυχοσωματικά προβλήματα
ΠΗΓΗ: ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου