Δεν είναι ότι δεν υπάρχουν εξαιρετικοί καλλιτέχνες και ταινίες και μουσική, είναι ότι αυτές οι τελετές βραβεύσεων, από τις Χρυσές Σφαίρες και τα Οσκαρ μέχρι τα Bafta και τα Emmy, απορροφούν τα πάντα μέσα σε μια πληκτική κοινότητα αλληλοεκτίμησης που αφομοιώνει οτιδήποτε, έστω και ελάχιστα, ανατρεπτικό.
Γιατί, στο κάτω κάτω, ποιος δεν θέλει ένα τρόπαιο, τον θαυμασμό των συναδέλφων και ένα σωρό «δωράκια»;
Το πλέγμα της αποκαλούμενης «τοποθέτησης προϊόντων» και της διαφημιστικής προβολής κάθε είδους φτάνει σε αποθέωση στις τελετές βράβευσης. Το βραβείο που παίρνεις για τη δημιουργικότητα και το ταλέντο σου είναι να γίνεις κινητό πόστερ ενός σχεδιαστή μόδας κι έτσι να μπεις στην αυλή των διασημοτήτων ή και στην ίδια τη βασιλική αυλή. Ο μελλοντικός βασιλιάς κάθεται άνετα σε αυτή την παρέα γιατί πρόκειται για μια συντροφιά πολύ συντηρητική, σε όλο και μεγαλύτερη απόσταση από τη ζωή όπως την ξέρουμε.
Είναι ένας κόσμος που αντικατέστησε τους παλιούς χορούς των ντεμπιτάντ, όπου όλες οι γυναίκες φορούσαν μακριά φορέματα. Τώρα όλες οι σταρ κρίνονται για τη σωστή τους εμφάνιση και αλίμονό τους αν κάνουν κάποιο λάθος στο ντύσιμο, στο μακιγιάζ, στα κοσμήματα. Η Κέιτ Μπλάνσετ φόρεσε λάθος κολιέ! Ηθελα να καλέσω το «100», αλλά υποθέτω πως κάποιος άλλος το έκανε. Το ζήτημα είναι να συμμορφώνεσαι.
Τώρα που το κόκκινο χαλί έγινε για τους οίκους μόδας το ίδιο σημαντικό με την πασαρέλα και που οι ιστοσελίδες μόδας προβάλλουν τα πάντα αμέσως, η εστίαση έχει αλλάξει.
Είναι να τρελαίνεσαι. Οι διασημότητες παίρνουν λιμουζίνα για να διανύσουν 50 μέτρα από το ξενοδοχείο μέχρι το κόκκινο χαλί, και στέκονται τρέμοντας στο κρύο για να φωτογραφηθούν προτού περάσουν στην αίθουσα για να βρεθούν κοντά στους δικούς τους. Δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, γιατί έχουν υπογράψει συμβόλαια που περιλαμβάνουν αυτό το είδος διαφημιστικής προώθησης.
Οποιες και αν είναι οι προθέσεις, ωστόσο, οι διοργανώσεις αυτές, με τις κάθε άλλο παρά διαφανείς διαδικασίες ψηφοφορίας, σχετίζονται όλο και περισσότερο με την κουλτούρα της ανάθεσης που επικρατεί στην κοινωνική πυραμίδα. Δεν θέλουμε να βλέπουμε τις διασημότητες του καλλιτεχνικού χώρου μ’ αυτό τον τρόπο, αλλά οικονομικά το πράγμα λειτουργεί έτσι. Οι αστέρες μπαίνουν σε αυτή την αρένα γιατί έχει γίνει σχεδόν αδύνατο να λειτουργήσουν εκτός. Αλλωστε, το χρηματικό όφελος δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο, ανεξάρτητα από τις αμοιβές για την καλλιτεχνική τους δουλειά.
Θυμάστε το σλόγκαν του κινήματος Occupy Wall Street για το 1% εναντίον του 99%, που βασιζόταν στο γεγονός ότι το 1% του πληθυσμού στις ΗΠΑ κατέχει το 35% του εθνικού πλούτου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου