"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Σκουρλέτης στον ΣΚΑΪ με τα κρεμμυδάκια

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

Μετά το προχθεσινό κάζο στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ, νομίζω ότι ο πρόεδρος Τσίπρας έχει την υποχρέωση να υποσχεθεί και ένα «επίδομα Σκουρλέτη», εις μνήμην του εκπροσώπου Τύπου του κόμματος, ο οποίος προχθές έπεσεν ηρωικώς (και ηλιθίως...) στη συνέντευξη που παρεχώρησε στη Σία Κοσιώνη. (Να το υποσχεθεί ο πρόεδρος. Δεν θα κοστίσει τίποτε ― αφού και να αποκτήσει την εξουσία, δεν θα έχει να το καταβάλει...)


Το κεντρικό ερώτημα, στο οποίο σε δεκαπέντε λεπτά συζήτησης ο εκπρόσωπος κατάφερε να αποφύγει να απαντήσει επί της ουσίας, ήταν γιατί αποπέμφθηκε η Σαμπιχά Σουλεϊμάν από το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ). 


«Απορρίψαμε την υποψηφιότητά της για μια καλύτερη υποψηφιότητα», ήταν η μονότονη απάντησή του. 


Γιατί καλύτερη; 


«Επειδή τα χαρακτηριστικά της είναι πιο αντιπροσωπευτικά», απαντούσε ο Π. Σκουρλέτης. 


Πιο αντιπροσωπευτικά κατά ποία έννοια; 


«Η μειονότητα είναι μια περίπτωση με τα δικά της χαρακτηριστικά», επέμενε ο δυστυχής Σκουρλέτης, επιδεικνύοντας την ικανότητά του στις ταυτολογίες.


Από εκεί και πέρα, άρχισε να προσπαθεί να στείλει την μπάλα στην εξέδρα: 


Φταίει η Σαμπιχά Σουλεϊμάν, μας είπε, «επειδή κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ως ενεργούμενο του τουρκικού προξενείου». (Τους κατηγόρησε, αφού προηγουμένως εκείνοι την είχαν διώξει κακήν κακώς ― αλλά αυτό ο Π. Σκουρλέτης δεν το έλαβε υπ’ όψιν)


Μετά θυμήθηκε ότι γίνεται προσπάθεια στη μειονότητα για την κατάρτιση αμιγώς τουρκικού ψηφοδελτίου. (Οτι την υπόθεση άνοιξαν οι ίδιοι με την επιπολαιότητά τους ουδόλως απασχόλησε τον εκπρόσωπο...) 


 Το πλησιέστερο σημείο που έφθασε στην αναγνώριση των ευθυνών του κόμματός του για το ζήτημα ήταν όταν είπε ότι «ως Πολιτεία έχουμε κάνει εγκληματικά λάθη στη Θράκη»


Είχε δίκιο, βέβαια. Μόνο που το δικό τους λάθος ήταν χειρότερο από εγκληματικό: ήταν ηλίθιο. Διότι οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ) πρώτα κάνουν και μετά σκέπτονται τι έκαναν.


Υστερα, η απελπισία τον κατέκλυσε και άρχισε να χτυπιέται σαν ψάρι πιασμένο στο αγκίστρι: 
Θυμήθηκε τον Πάγκαλο και την υπόθεση Οτσαλάν και κατηγόρησε τον πρώην υπουργό Εξωτερικών ότι παρέδωσε τον Κούρδο τρομοκράτη στους Τούρκους. (Κανονικά, θα όφειλε να τον κατηγορήσει επειδή προσπάθησε και απέτυχε να τον σώσει από τους Τούρκους...) Μετά θυμήθηκε το Mega και τα «συστημικά μέσα» (αυτός ο αντισυστημικός...) που ευθύνονται για την ισοπέδωση της κοινωνίας. Τέλος, όταν ρωτήθηκε για το γεγονός ότι η αποπομπή της Σ. Σουλεϊμάν σήμανε την παράκαμψη των εσωκομματικών διαδικασιών, δήλωσε ότι χαίρεται επειδή αναγνωρίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαφέρει από τα άλλα κόμματα ως προς την εσωτερική λειτουργία του. (Αλλο αν οι ίδιοι την καταπάτησαν, προκειμένου να μπαλώσουν όπως όπως την γκάφα τους...)


Σημειωτέον ότι η παρατεταμένη αγωνία του Σκουρλέτη διανθιζόταν καθ’ όλη τη διάρκεια της συνέντευξης από αγχωμένα γελάκια: με αυτά σηματοδοτούσε τα αστειάκια με τα οποία μόνον ο ίδιος γελούσε, ενώ η Κοσιώνη έμενε εντελώς ψυχρή. (Μπρρρρ!..) Η συνέντευξη ολοκληρώθηκε με τα θέματα της οικονομίας, όπου οι αντιφάσεις και ο εκνευρισμός του Σκουρλέτη έφθασαν στο αποκορύφωμά τους. Εκλεισε δε τη συζήτηση με το ανεπανάληπτο: «Αν δεν μας πιστεύουν, να μη μας ψηφίσουν». 

Είμαι βέβαιος ότι η προειδοποίησή του θα ληφθεί υπ’ όψιν από πολλούς...
 
 
Errare humanum est, όπως λέγαμε χθες. Ομως η φράση του Σενέκα έχει και συνέχεια: sed in errare perseverare diabolicum. Και, τέλος πάντων, αν όχι diabolicum, οπωσδήποτε βλακώδες. 
 
 
Δεν ξέρω αν ο Σκουρλέτης έχει σχέση με το ομώνυμο υποδηματοπωλείο, που θυμούνται οι Αθηναίοι των παλαιοτέρων γενεών και το οποίο ακόμη υφίσταται. Αν έχει, πάντως, του συνιστώ να κάνει εκεί μια νέα αρχή στη ζωή του...

Δεν υπάρχουν σχόλια: