Υπάρχει πουθενά στο δυτικό αλλά και
τον τρίτο κόσμο ο θεσμός των φροντιστηρίων;
Μου λείπει ένα τέτοιο
διεθνές ρεπορτάζ, για να ξέρουμε τι μεγάλη φάμπρικα διαθέτουμε.
Γνωρίζετε πάλι κάποια επιχείρηση να ευδοκιμεί όταν η αγορά είναι
κορεσμένη από το είδος που παράγει η επιχείρηση;
Αρα, για να υπάρχουν, να ανθούν και επί χρόνια να ευδοκιμούν τα
φροντιστήρια (και ο γράφων σε εποχές διωγμών των αριστερών υπηρέτησα τη
φροντιστηριακή παιδεία και όχι παραπαιδεία, θα το εξηγήσω άλλωστε)
σημαίνει πως δεν δουλεύει η δημόσια εκπαίδευση. Δίπλα εξάλλου στη
φροντιστηριακή ανθεί ιδιαιτέρως στη χώρα μας και η ιδιωτική. Σε ποια
άλλη ευρωπαϊκή χώρα τα καλύτερα σχολεία με το επιλεγμένο προσωπικό είναι
ιδιωτικά;
Να, άλλο αναμενόμενο ρεπορτάζ!
Τι σημαίνει αυτό το φαινόμενο. Ο εμφύλιος, οι εξορίες, οι
διωγμοί στέρησαν τη δημόσια εκπαίδευση από τους αριστείς απόφοιτους των
καθηγητικών σχολών. Ολοι αυτοί κατέφυγαν στη φροντιστηριακή και ιδιωτική
εκπαίδευση. Εκεί δεν υπήρχε ούτε φάκελος φρονημάτων ούτε, κυρίως,
επετηρίδα διορισμού κατ' αρχαιότητα. Από το 1970 έως το 1990 φύγαμε από
τη Σχολή Μωραΐτη για τα Πανεπιστήμια ο Κρεμμυδάς, ο Γιανναράς, ο
Σηφάκης, ο Δημ. Κωστόπουλος, ο Δανασσής, ο Δημαράς, η Μέτζιου, ο
υπογράφων.
Πόσοι ανάλογα έφυγαν από το Κολλέγιο, το Ανατόλια, το
Αρσάκειο, άλλα μεγάλα ιδιωτικά;
Αυτούς όλους για πολλούς λόγους τους
απέρριψε η δημόσια εκπαίδευση.
Ας μην αναφερθώ στους μεγάλους φυσικούς, μαθηματικούς, βιολόγους
που απορρόφησε το φροντιστήριο. Απλώς ενδεικτικά αναφέρω:
Μπελεζίνης,
Θεάκος, Λόγγος, Μανωλκίδης, Τσατσάκης, Σταυρόπουλος, Αρ. Γεωργιάδης,
Μάγειρας, Αποστολόπουλος (ο μεταφραστής του Φ. Ντε Σωσσύρ!).
Υπάρχουν
στη δημόσια εκπαίδευση διαμάντια που τα θαμπώνουν όσοι αρνούνται την
αξιολόγηση, όσοι συμμαχούν με τα παιδιά (μειοψηφία τραγική) των
καταλήψεων και των ιδιαιτέρων (αφορολόγητων) μαθημάτων.
Υπάρχει λύση;
Ναι:
H κατάληψη σχολείου με νόμο να θεωρείται ιδιώνυμο αδίκημα, αφού,
κατά τον Ουγκώ, όπου κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μια φυλακή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου