"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΚΟΙΝΩΝΙΑ: "Γένους Θηλυκού"...

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Τα μέσα [αντι-]κοινωνικής δικτύωσης ενισχύουν μια τάση καλλιεργημένη από τον Τύπο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Στην "κοινωνία" του διαδικτύου, χτισμένη πάνω στη λατρεία της διασημότητας, οι πάντες αποτιμώνται σύμφωνα με ...το ποσοστό του storytelling, της συζήτησης που αναλογεί στο όνομά τους. "Δεν  είσαι τίποτα αν δε μιλάνε γα σένα" - φράση από το...Gossip Girl.  

Το lifestyle του φαίνεσθαι εξαφανίζει εστίες αντίστασης, μετατρέποντάς μας σε ...καλλιτέχνες της ζωής, που ενδιαφέρονται πρώτιστα για το "στιλ", το "πώς" κι έπειτα για το "τι", με το ενδιαφέρον για το "γιατί" να φθίνει μέχρι εξαφανίσεως.

Η επίθεση του  ανορθολογισμού [καλυπτόμενου συχνά πίσω από ...ορθολογικά επιχειρήματα] έχει ως No 1 στόχο την κριτική - αναλυτική σκέψη. Και η κυριαρχία των "γυναικών" pop celebrities είναι η εμπροσθοφυλακή της: Η εκθήλυνση της κοινωνίας για την οποία οι φιλόσοφοι μιλούν εδώ και 2 αιώνες, ολοκληρώνεται σε ένα πλαίσιο συρρίκνωσης του γυναικείου ψυχισμού στα κλισέ της ανασφαλούς ωραιοπάθειας και της παθητικότητας, χαρακτηριστικών της κοινωνίας του θεάματος. Τι άλλο σημαίνει κυριαρχία της εικόνας αν όχι "θέλω να φαίνομαι, να αρέσω";

Η αναπαραγωγική ορμή του Δυτικού Ανθρώπου βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Ένας λόγος γι' αυτό είναι οι μαλθουσιανές τακτικές της εξουσίας, στοχευμένες στην καταβαράθρωση του ηθικού του. Πρόκειται για ήπια μορφή αυτοκτονίας μπροστά στην έκλειψη νοήματος, με έμφαση στην κατάσταση της σύγχρονης, "εργαζόμενης γυναίκας": με την μητρότητα υπό διωγμό στις σημερινές εργασιακές συνθήκες, και με το διαφαινόμενο πέρασμα της αναπαραγωγικής διαδικασίας στα ...στοργικά χέρια της τεχνολογίας, η γυναίκα χάνει την προαιώνια εξουσία της ως ζωοδότρα μητέρα.

Πρόκειται να εκδικηθεί σκληρά γι' αυτό.

Η γυναίκα του μέλλοντος θα είναι η γυναίκα -  φαλλοκράτης, και ο νέος φαλλοκράτης θα είναι πολύ χειρότερος από τον παλιό. Τα πρότυπα παρέχονται ήδη, από την ...καλλιτεχνική πρωτοπορία.

Στο πλαίσιο της "καταναλωτικής κοινωνίας" όπως την ξέρουμε, από την εποχή δηλαδή της δεύτερης βιομηχανικής επανάστασης [1871 - 1914], η γυναίκα αποκτά κεντρικό ρόλο, ως καταναλωτής η ίδια [συμμετέχοντας στη διαδικασία παραγωγής, αποκτώντας πολιτικά δικαιώματα] αλλά και ως σεξουαλικό θέλγητρο της διαφήμισης. Στις διαφημίσεις χρησιμοποιούνται, έκπαλαι, τα πιο "αισθησιακά μοντέλα" που αντέχει κάθε εποχή.

Το ...ερωτικό κάλεσμα στην κατανάλωση λειτουργεί ως γέφυρα της τελευταίας με την ...ερωτική ελευθεριότητα. Η "σεξουαλική απελευθέρωση" ιδωμένη μέσα από αυτό το πρίσμα, τι άλλο σημαίνει από τη βίωση περισσότερων εμπειριών, την κατανάλωση περισσότερων ανθρώπων;

Ταξιδεύοντας στον διαχρονικό άξονα των αλλαγών, με ισχυροποιούμενη τη "γυναικεία δύναμη" ως φορέα τους, συναντάμε κάποια στιγμή την ...νεανική κουλτούρα. Μήπως το "καύσιμό" της δεν ήταν εξ αρχής τα ...ουρλιαχτά των κοριτσιών; τα φιλμ από την εποχή της Beatlemania, με την ατέρμονη επανάληψή τους, αποτελούν διαχρονικό  οδηγό συμπεριφοράς για κάθε concert goer που σέβεται τον εαυτό του. Κάποια στιγμή, με το πέρασμα των χρόνου, τα 12χρονα θα συνειδητοποιήσουν ότι εκτός του να ουρλιάζουν "παθητικά" για τα μάτια του εκάστοτε John, Paul, Mick ή Michael, μπορούσαν να ουρλιάζουν "ενεργητικά" για χάρη κάποιας ...Μαντόνα, που σημαίνει: θα μπορούσαν να γίνουν σαν κι αυτήν, να...προσομοιώσουν το σεξ απίλ της.

Λίγο αργότερα η Σάρον Στόουν θα ενσάρκωνε την ασύδοτη, "θανάσιμα επικίνδυνη" γυναίκα των '90s. Μα η Μαντόνα παρέμεινε το πρότυπο της γυναίκας - φαλλοκράτη. Εκείνης που απαιτεί τη χειραφέτηση, μην παραλείποντας ωστόσο να  εκμεταλλεύεται τη "σεξουαλικότητά" της. Με άλλη διατύπωση, εκείνης που διεκδικεί το δικαίωμά της να είναι ξέκωλο, αλλά και να της συμπεριφέρονται σαν σε κυρία.

Κάποια στιγμή θα φτάσουμε στην νέα χιλιετία και στην ...Angelina Jolie, κυρίαρχη "θηλυκή" φιγούρα από τα '00s και εντεύθεν, ενώ η εγκατάσταση της πρώτης γυναίκας στον Λευκό Οίκο διαφαίνεται στον ορίζοντα [call me Hilary]. Ολοκληρώνοντας τον κύκλο που είχε ξεκινήσει με τη γυναίκα - σεξουαλικό αντικείμενο της διαφήμισης, φτάνουμε στην γυναίκα φορέα εξουσίας, διαφημιστή δηλ. από θέση ισχύος, συμπεριφορών και ...ιδεολογικών προϊόντων.

Όταν μιλάμε για το κυρίαρχο ζευγάρι της "showbiz", Brad και Angelina, δεν πρέπει να ξεχνάμε ποιος είναι το main person. Είναι φυσικά η κυρία Jolie. Κάνοντας όλες τις "σωστές" κινήσεις εξ υπαρχής, καλύπτοντας ένα-ένα τα κλισέ, από το επαμφοτερίζον των σεξουαλικών της προτιμήσεων μέχρι τις υιοθεσίες ορφανών από τον τρίτο κόσμο, ήταν φανερό πως προωθείται ως "απόλυτο" πλανητικό icon. Ο Brad Pit ως ...πιο sexy άνδρας  στον κόσμο ...έπρεπε να της δοθεί ως ...τρόπαιο [ας θυμηθούμε την αντίστοιχη αναφορά του "αβρού" Αριστοτέλη Ωνάση στην Κάλας]. Πέρσι, η κυρία Jolie κέρδισε ένα ακόμα βραβείο, για την ανθρωπιστική της προσφορά όλα αυτά τα χρόνια. Το ευχαριστώ της πήγε, φυσιολογικά, στον σύζυγο:

"αγάπη μου, η υποστήριξη κι η καθοδήγησή σου κάνουν τα πάντα δυνατά για μένα".

Πώς το λέγαν οι παλιότεροι; "Η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά".

Βεβαίως, στην περίπτωσή μας, αφορά στον Brad, όχι στην Angelina. 

Η κυριαρχία των θηλυκών celebrities σε ολόκληρη την επιφάνεια του πλανήτη δεν χρειάζεται επισήμανση.

Ακόμα και τις μέρες που η Ανθρωπότητα κρατούσε την αναπνοή της, πέρσι, με την Αμερική έτοιμη να ξεκινήσει ένα Τρίτο Παγκόσμιο στους ουρανούς της Συρίας, τα mainstream media πρόβαλλαν ασύστολα την εικόνα [περί ήχου δεν θυμάμαι να ομίλησε κανείς, κι ας πρόκειται για τραγουδίστρια] της ...Miley Cyrus, μιας κοπέλας που έχοντας ξεκινήσει πουλώντας "αθώο αισθησιασμό" από το Disney Channel, πάσχιζε, στα 20, να δείξει πόσο ...ακόλαστη, δοσμένη στις ηδονές είναι, με τις στρατιές των anchormen n' women να δηλώνουν εμβρόντητοι και σοκαρισμένοι. Απ' το χορό δεν θα έλειπε ο πατήρ - προαγωγός [Billy Ray Cyrus], με δηλώσεις του τύπου "δεν αναγνωρίζω πλέον την κόρη μου. Ο ..Σατανάς την έχει κυριεύσει".

Τα 'χουμε ξαναπεί:  
Ο ρόλος που επιφυλάσσεται για τον εσμό των θηλυκών twisted idiots  - επιγόνων της Madonna [Beyonce, Rihanna, Lady Gaga, Miley]  είναι εκείνος του role model για την σεξουαλική αφύπνιση όχι των 16χρονων, αλλά των ...6χρονων κοριτσιών. Το "αντικείμενο του πόθου" παρέχεται από το ανθολόγιο των boy bands - kid artists [One Direction, Justin Bieber κτλ.] ενώ και το "αποενοχοποιημένο" φλερτ με τον λεσβιασμό επίσης ενθαρρύνεται.  

Όχι τυχαία, τα ανωτέρω συμπίπτουν με την έλευση δειλά-δειλά στο προσκήνιο της παιδοφιλίας ως σεξουαλικής προτίμησης. _

Περιοδικό ΗΧΟΣ-ΕΙΚΟΝΑ 1-2014

Δεν υπάρχουν σχόλια: