Του Γ. Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ
Το
“Ποτάμι” έχει εμπνεύσει τον τίτλο. Χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση
συγκινεί, δημοσκοπικά, το 10% της κοινής γνώμης.
Ανάλογη αφετηρία είχε –
αποκλειστικά – η επιποιϊα Βενιζέλου. Εμφανίσθηκε, μόνος, τον Αύγουστο
1910. Συγκλόνισε το εκλογικό σήμα. Ανήλθε, αμέσως, στην (πρώτη του)
πρωθυπουργία μόλις την 19η Οκτωβρίου ιδίου έτους (1910).
Όμως, εκείνος, ήλθε έτοιμος. Δεινός εκ Χανίων αρθρογράφος είχε
δημοσιοποιήσει αποφθεγματικά θέσεις ξεκάθαρες
για τα ελληνικά προβλήματα. Αντιθέτως το “Ποτάμι” ταλαντεύεται μεταξύ
ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ. Έμβλημά του είναι η αμηχανία. Λύση άπλετη δεν έχει για
τίποτε.
Τα κόμματα εξουσίας αναγγέλλουν θριάμβους. Η ΝΔ επικαλείται πρωτογενές πλεόνασμα. Προσφατότερα (και) επάνοδο στις αγορές. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαφημίζει την υποψηφιότητα του αρχηγού του στην διαδοχή του κ. Barrozo. Στο διεθνές δίκτυο του France – 24 ο κ. Τσίπρας αγάλλεται ότι ηγείται της τρίτης μεγαλύτερης ευρωπαϊκής δύναμης, μετά τους κ.κ. Junker και Shultz.
Η δημόσια γνώμη απέχει του ενθουσιασμού. Δημοσκοπικά τα πανηγυρίζοντα
κόμματα εισπράττουν περί το 21% έκαστο (Εστία 14.4.14). Απουσιάζουν,
άρα, τα 3/5 των εκλογέων. Ουδέποτε στην χώρα σημειώθηκε
ανάλογο κενό (!!!).
Αυτούς – τους πολλούς – απασχολεί ο φαύλος κύκλος.
Ότι, δηλαδή, η ανάγκη εσόδων πιέζει. Η εφορία εξοντώνει. Φορολογεί το
2013 με τιμές του 2007 (!!!). Αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού για
προστασία προσωπικότητας, περιουσίας, κλπ. παραβιάζονται εδώ σκοπίμως. Η
άμεση ανάγκη εσόδων τις έχει υποκαταστήσει με φυλακίσεις και
κατασχέσεις. Οι απανωτές καταδίκες του δικαστηρίου Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων δεν λαμβάνονται υπ΄όψιν. Η Ελλάς αδυνατεί (και) πολιτισμικά
να ενσωματωθεί στην Ενωμένη Ευρώπη (!!!).
Την λύση του προβλήματος έχει (από 27ετίας) οριοθετήσει ο δημιουργός του. Έγραφε ο Α. Παπανδρέου στο Βήμα της 25.10.87:
…«… Εάν η Ελλάδα θέλει ένα κράτος προνοίας με υγειονομική
περίθαλψη, εκπαίδευση και ασφαλείς συντάξεις πρέπει ταυτόχρονα να
έχουμε υπόψη μας τη μάχη για την αύξηση της παραγωγικότητας ...
… Εάν η Ελλάδα δεν μπορεί να (…) χρηματοδοτήσει τη συμμετοχή στην τεχνολογική επανάσταση, τότε είμαστε καταδικασμένοι (………..). Οι νέοι μας θα μεταναστεύσουν και θα έχουμε έναν πληθυσμό γερόντων.
Η Ελλάδα έχει (…) υπερτροφικό δημόσιο τομέα.
Αυτοί που εργάζονται στον δημόσιο τομέα είναι οι προνομιούχοι
εργαζόμενοι στην Ελλάδα. Το όνειρο που καλλιεργήθηκε στον μέσο Έλληνα
είναι να γίνει μισθωτός υπάλληλος του κράτους.
Έχουμε περίπου το διπλάσιο
προσωπικό που απαιτείται για να παράγουμε τις απαιτούμενες κρατικές
υπηρεσίες (…). Οι οικονομικοί πόροι για επενδύσεις συνθλίβονται από τα ελλείμματα του δημόσιου τομέα. Μπορεί να μας πάρει 10 ή 15 χρόνια, αλλά η δύσκολη αποστολή μας ως σοσιαλιστές είναι να θέσουμε τον τομέα αυτόν υπό έλεγχο και να αυξήσουμε την παραγωγικότητά του …»…
Το
πώς η ορθή διαπίστωση υποβιβάσθηκε στο: “Τσοβόλα δώστα όλα” είναι άλλο
ζήτημα. Ανάγεται στον κατεξευτελισμό της πολιτικής που μας πτώχευσε.
Αυτά οξυδερκώς επισημαίνει ο αυτόπτης κ. Θ. Πάγκαλος στο “Μαζί τα
φάγαμε”.
Το καλό είναι διαρκώς επίκαιρο (!!!). Έστω και τώρα, μετά 27 χρόνια
επιβάλλεται αμέσως η επιστροφή στην παραγωγή αυτών που λιμνάζουν στο
δημόσιο. Το κράτος δεν αντέχει να πληρώνει αργόμισθους. Συνάμα (και) να
στερείται δυνάμεις, όπου απατείται παραγωγή.
Όλα
τα άλλα, όσα διαφημίζονται, και εάν υποτεθούν καλά είναι (πάντως) λίγα.
Ανάγονται, κυρίως, στο “φαίνεσθαι” όχι στο “είναι”. Συνιστούν
διαχείριση της κρίσης, όχι υπέρβασή της
ΕΣΤΙΑ / Πολιτική / 23 Απριλίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου