H κοινή λογική υπαγορεύει μία τραπεζική ένωση στην Ευρωζώνη, ώστε να
επιλυθεί η δημοσιονομική κρίση. Αυτό είναι σφάλμα.
Δεν είναι μόνον ότι
υπάρχουν εναλλακτικές προσεγγίσεις σε μία ενοποιημένη ρυθμιστική δομή
για τις 6.000 τράπεζες της Ευρωζώνης, είναι και το ότι ο συγκεντρωτισμός
υπονομεύει την εθνική κυριαρχία.
Το «δημιουργήστε μία τραπεζική ένωση»
ήταν μία έκκληση, που διατυπωνόταν έντονα λίγο καιρό πριν, ειδικά τότε
που φαινόταν ότι το ευρώ επρόκειτο να αποσυντεθεί. Οι υποστηρικτές μιας
κοινής Τραπεζικής Αρχής ισχυρίζονται ότι αυτή θα διέλυε «τον φαύλο
κύκλο», ο οποίος υποχρεωτικά προσέδενε τις προβληματικές τράπεζες στις
προβληματικές κυβερνήσεις.
Υπάρχουν δύο τμήματα του φαύλου κύκλου:
Tο ένα όταν πτωχεύουν οι
τράπεζες και τις διασώζουν οι κυβερνήσεις
Tο άλλο, όταν
υπερχρεώνονται οι κυβερνήσεις και συνήθως τους έχουν δανείσει οι εθνικές
τράπεζες, οπότε και αυτές τις καταβροχθίζει η δίνη του δημοσίου χρέους.
Το σχήμα της τραπεζικής ένωσης δεν ασχολείται ούτε καν με το πρώτο
τμήμα του φαύλου κύκλου, εφόσον οι πολιτικοί επικεντρώνονται μόνο στην
εποπτεία, την οποία θα ασκεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Παρά το
γεγονός ότι οι ηγέτες συμφώνησαν τον Ιούνιο να επιτρέψουν στην Ευρωζώνη
να ανακεφαλαιοποιήσει άμεσα τις τράπεζες, η Γερμανία επέμεινε ότι αυτό
δεν θα ισχύσει για όσες χώρες βρίσκονται ήδη εν μέσω μιας τραπεζικής
κρίσης, όπως οι Ισπανία, Ιρλανδία και Ελλάδα. Στο μεσοδιάστημα, η ιδέα
ενός σχήματος κοινών εγγυήσεων ανεστάλη.
Πέραν τούτων, δεν έχει υπάρξει συμφωνία στον τρόπο λειτουργίας της
εποπτείας, ενώ η Γερμανία δεν επιθυμεί να υπάγονται σε αυτήν τα
ταμιευτήριά της, κάτι το οποίο άλλες χώρες το θεωρούν άδικο. Παράλληλα,
προσκόμματα υπάρχουν και εκ μέρους χωρών, όπως η Πολωνία, οι οποίες ίσως
επιθυμούν να ενταχθούν στην τραπεζική ένωση, αλλά διαμαρτύρονται, γιατί
δεν έχουν λόγο στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Εν τω μεταξύ, η
Βρετανία δεν ενδιαφέρεται για την τραπεζική ένωση, πλην, όμως, θέλει να
προστατεύσει το Λονδίνο ως χρηματοπιστωτικό κέντρο.
Υπάρχει εναλλακτική:
Πρώτον, στις τράπεζες θα πρέπει να ζητείται να
διατηρούν υψηλότερα κεφάλαια για την απορρόφηση ζημιών.
Δεύτερον, θα
πρέπει να τους ζητείται να διαφοροποιούν τις συμμετοχές τους σε κρατικά
ομόλογα και αντί οι ελληνικές τράπεζες να έχουν κυρίως ελληνικά ομόλογα
και οι ισπανικές ισπανικά, όλες να κατέχουν ένα κράμα τίτλων. Οπότε, η
εποπτεία, η ασφάλεια καταθέσεων και ο μηχανισμός συντεταγμένης διάλυσης
τραπεζών θα εναπόκεινται στις εθνικές αρχές.
Εντούτοις, ακόμα κι αν η
Ευρωζώνη τελικώς δεν αφίσταται της θέσης της να συγκροτήσει ενιαία
εποπτική αρχή, τουλάχιστον θα πρέπει να το κάνει σωστά. Αυτό σημαίνει
πως θα πρέπει να παραχωρηθεί στην ΕΚΤ η αρμοδιότητα να εποπτεύει όλες
συνολικά τις τράπεζες και όχι μόνο τις μεγάλες. Τουλάχιστον, όμως, δεν
θα μεταβιβαστούν κι άλλες εξουσίες σε μία κεντρική τράπεζα στη
Φρανκφούρτη, της οποίας τα μέλη δεν θα έχουν εκλεγεί από τους πολίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου