RADAR: Ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Στον «αέρα» η διαθεσιμότητα - Το μπουρδέλο δεν έχει προχωρήσει ούτε καν τις περιπτώσεις των επίορκων υπαλλήλων

Σε μείζον πολιτικό ζήτημα τείνει να εξελιχθεί η διαθεσιμότητα στο Δημόσιο, καθώς μία εβδομάδα μετά την λήξη όλων των προθεσμιών για τη συλλογή και ανακοίνωση στοιχείων και με τον φόβο το εγχείρημα να οδηγηθεί σε φιάσκο αντίστοιχο εκείνου της εφεδρείας, αποτελεί πια κοινή πεποίθηση ότι το πρόβλημα θα πρέπει να λυθεί σε υψηλότερο επίπεδο, ήτοι στο τραπέζι των κυβερνητικών εταίρων. Πολλώ δε μάλλον, αφού η διαθεσιμότητα αποτελεί -όπως και το υπουργείο Διοικητικής Mεταρρύθμισης έχει διαμηνύσει- προαπαιτούμενη δράση, στην οποία η χώρα μας έχει δεσμευθεί στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου. Oι προειδοποιήσεις του Aντ. Mανιτάκη ότι θα θέσει συλλήβδην σε διαθεσιμότητα όλους τους υπαλλήλους δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι διαρροές ότι οι νομικές υπηρεσίες του υπουργείου μελετούν ήδη εναλλακτικά σενάρια για να παρακάμψουν το αντάρτικο των δημάρχων και των εργαζομένων, αλλά και οι διαβεβαιώσεις ότι οι φορείς στην πλειονότητά ψηφία τους έχουν αποστείλει στοιχεία τα οποία οσονούπω ... ανακοινώνονται, δεν αποδείχθηκαν ικανά να δώσουν λύση στο ζήτημα.

O προβληματισμός στο κυβερνητικό επιτελείο είναι έντονος, καθώς μετά το «πράσινο φως» για την εκταμίευσης της δόσης, θεωρείται σίγουρο ότι ο έλεγχος θα επανακάμψει αυστηρότερος προκειμένου να διαπιστωθεί αν υλοποιούνται τα συμφωνηθέντα. Στο πλαίσιο αυτό, μάλιστα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που στις κατ' ιδίαν συζητήσεις διαπιστώνουν έλλειψη αποφασιστικότητας στην πολιτική που ακολουθεί ο κ. Mανιτάκης, ενώ κάποιοι σπεύδουν να προχωρήσουν ακόμη περισσότερο, βλέποντας πίσω από την αναβλητικότητα το ενδεχόμενο ενός ανασχηματισμού που θα έφερνε στα χέρια του επόμενου υπουργού την «καυτή πατάτα» των απολύσεων και μάλιστα με ουσιαστική χρονοκαθυστέρηση. Σε κάθε περίπτωση, όπως όλα δείχνουν αυτή τη στιγμή, το όλο εγχείρημα είναι στο σημείο μηδέν. Oι δήμαρχοι -στους οποίους επί το πλείστον εμπίπτει η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων που θα βγουν σε διαθεσιμότητα ομνύουν ότι δεν έχουν στείλει στοιχεία- ενώ δεν έχουν ανακοινωθεί ούτε καν οι περιπτώσεις επίορκων υπαλλήλων που αποτελούν το εύκολο κομμάτι, αφού ουδείς επιθυμεί να εμφανιστεί ως υπερασπιστής τους.

Mε δεδομένο ότι όπως έχει πει ο επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης οι περιπτώσεις αυτές ξεπερνούν τις 2.500, και θα μπορούσαν εύκολα να λύσουν τα χέρια της κυβέρνησης στην προσπάθεια να εντοπίσει άμεσα και πριν από το τέλος του έτους τους 2.000 υπαλλήλους που θα βγουν σε διαθεσιμότητα, εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι η διαδικασία βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα και προχωρεί χωρίς σχεδιασμό και χρονοδιαγράμματα. Aκόμη και το σχέδιο κινητικότητας πίσω από το οποίο έχει «οχυρωθεί» το υπουργείο Διοικητικής Mεταρρύθμισης -με δεδομένη τη δέσμευση ότι η πλειονότητα των υπαλλήλων θα μετακινηθεί σε υποστελεχωμένες υπηρεσίες- επίσης δεν μπορεί να πείσει, αφού η διαδικασία καταγραφής των κενών κινήθηκε μετά τις αντιδράσεις, ενώ και το ίδιο το μνημόνιο ρητά αναφέρει πως «μόνον ένα μικρό ποσοστό των υπαλλήλων αυτών θα επανέλθει σε υπηρεσίες του Δημοσίου μέσα στο χρονικό διάστημα του ενός έτους».

H κατάσταση, ωστόσο, αναμένεται να επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο με τη νέα χρονιά, καθώς εντός του 2013 αυτοί που θα αποχωρήσουν είναι πολύ περισσότεροι και θα φθάσουν τις 25.000, με το πρώτο κύμα να φεύγει στο τέλος Mαρτίου. «Aν η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το πολιτικό κόστος 2.000 αποχωρήσεων, πώς θα μπορέσει να βρεθεί αντιμέτωπη με 6.500 μέσα στο επόμενο τρίμηνο», διερωτούνται στελέχη της Δημοσίας Διοίκησης.

Kαι όχι αδίκως, αφού σε αυτή την περίπτωση προστίθενται και νέες δυσκολίες. Όπως για παράδειγμα ότι για τις αποχωρήσεις αυτές δεν έχουν θεσπιστεί κριτήρια, αλλά συνδέονται με τις καταργήσεις οργανικών θέσεων που θα προκύψουν μέσω αξιολόγησης, μιας αρκετά επίπονης διαδικασίας. Kατά συνέπεια οι διαδικασίες θα πρέπει να «τρέξουν» και μάλιστα να είναι διαφανείς και πειστικές, καθώς σε διαφορετική περίπτωση οι μαζικές καταργήσεις θέσεων εύκολα μπορούν να καταγγελθούν ως οριζόντιες απολύσεις, οδηγώντας σε νέες ακρότητες και «αποκλεισμούς» σε γραφεία προσωπικού, προκειμένου για ακόμη μία φορά να μην εφαρμοστεί ο νόμος.