ΗΠΑ: Οι δικαιολογίες τελείωσαν

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ

Την περασμένη Παρασκευή το πρωί, ώρα Κίνας, ο 36χρονος Μιν Γινγκτζούν εισέβαλε στο σχολείο του Τσενγκπίνγκ οπλισμένος με ένα μαχαίρι. Μέχρι να καταφέρουν να τον εξουδετερώσουν οι φύλακες, είχε τραυματίσει 22 μαθητές και μία ενήλικη γυναίκα. Ολοι επέζησαν. Δεν θα είχε ασφαλώς συμβεί το ίδιο αν ο Μιν, που έγινε γνωστό ότι πάσχει από διανοητικά προβλήματα, είχε χρησιμοποιήσει όπλο. Αλλά στην Κίνα η κατοχή όπλων από ιδιώτες απαγορεύεται.

Λίγες ώρες αργότερα, στην άλλη άκρη του πλανήτη, ο 20χρονος Ανταμ Λάντζα εισέβαλε σε ένα δημοτικό σχολείο οπλισμένος όχι με μαχαίρι αλλά με δύο ημιαυτόματα και ένα τουφέκι και προκάλεσε μακελειό.

Τα κίνητρα της πράξης του παραμένουν άγνωστα. 

Στις δηλώσεις που έκανε, ο Πρόεδρος της χώρας δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του. Γιατί όμως, αντί να κλαίει, δεν μιμείται το παράδειγμα της Κίνας ή εν πάση περιπτώσει δεν καθιστά δυσκολότερη την κατοχή όπλων από ιδιώτες;

Το 1996, στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας για μια θέση γερουσιαστή στο Σικάγο, ο Μπαράκ Ομπάμα ρωτήθηκε από μια οργάνωση του Ιλινόι αν υποστηρίζει την απαγόρευση της κατασκευής, πώλησης και κατοχής όπλων. Η ερώτηση περιλαμβανόταν σε ένα ερωτηματολόγιο και η γραπτή απάντηση του επιτελείου του ήταν μονολεκτική: «Ναι». 

Το 2008, όταν ο Ομπάμα ετοιμαζόταν για τα μεγάλα σαλόνια, ο στενός του σύμβουλος Ρόμπερτ Γκιμπς είχε πει ότι η απάντηση εκείνη αποτελούσε μια αυθαίρετη πρωτοβουλία του επιτελείου του και ο υποψήφιος πρόεδρος δεν τη συμμεριζόταν. 

Ηταν λογικό: οι Αμερικανοί έχουν τρέλα με τα όπλα και μια τέτοια θέση ίσως να κόστιζε στον Ομπάμα την εκλογή του.

Το ίδιο επιχείρημα κυριάρχησε στην πρώτη του θητεία. Μετά την τραγωδία του Τάκσον τον Ιανουάριο του 2011, όταν η βουλευτής Γκάμπριελ Γκίφορντς και 18 ακόμη άνθρωποι δέχθηκαν επίθεση από έναν ένοπλο, ο Ομπάμα δήλωσε ότι πρέπει να διεξαχθεί μια «εθνική συζήτηση» για την οπλοκατοχή. Απαντώντας σε ερώτηση μιας γυναίκας στη διάρκεια ενός από τα πρόσφατα ντιμπέιτ με τον Ρόμνεϊ, τόνισε την ανάγκη να μην κατέχουν όπλα οι εγκληματίες και οι πνευματικά διαταραγμένοι. Αν προχωρούσε περισσότερο, κινδύνευε να χάσει ψηφοφόρους σε κρίσιμες πολιτείες όπως το Οχάιο, η Πενσιλβάνια, η Φλόριντα και το Κολοράντο.

Τελικά, τις πολιτείες αυτές τις κέρδισε. Και καθώς δεν μπορεί να διεκδικήσει μια τρίτη θητεία, δεν έχει πλέον καμιά δικαιολογία για να μην προσπαθήσει να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα που ντροπιάζει την Αμερική: την ελεύθερη κατοχή και χρήση όπλων. 

«Οταν βλέπω αυτές τις δημοκρατικές ελίτ να υποκρίνονται ότι καταδικάζουν τον δολοφόνο» έγραψε ένας κινέζος σχολιαστής μετά την επίθεση στο Νιούταουν «μένω έκπληκτος. Οι ίδιοι που υποστηρίζουν την οπλοκατοχή καταδικάζουν στη συνέχεια τους κατόχους όπλων». 

Δεν πρέπει κάποιος να απαντήσει με πειστικό τρόπο σε αυτόν τον άνθρωπο;