RADAR: Ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Λεφτά υπάρχουν για το κανάλι του... 0,3%

Είναι το πλουσιότερο τηλεοπτικό κανάλι πανελλήνιας εμβέλειας, με μηδέν παθητικό (παρότι δεν έχει διαφημίσεις), απεριόριστα κονδύλια, αφού τα έξοδά του πληρώνονται από τους φορολογούμενους πολίτες, και αντιστρόφως ανάλογα κόστη σε σχέση με την τηλεθέαση, που το 2011 έφτασαν περίπου τα 4 εκατ. ευρώ.

Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι ένα ενδεικτικό νούμερο που «ακούγεται» στους διαδρόμους της Βουλής είναι το 0,3%, το οποίο αντιστοιχεί σε περίπου 33.000 τηλεθεατές

Πρόκειται για τον Τηλεοπτικό Σταθμό της Βουλής των Ελλήνων, ένα κανάλι που δεν φαίνεται να επηρεάζεται από την κρίση αν ληφθεί υπόψη ότι από το 2007 μέχρι το 2011 αριθμεί επιπλέον τρεις υπαλλήλους (79 το 2007, 82 το 2011), ενώ κάτι ανάλογο συμβαίνει και στον προβλεπόμενο προϋπολογισμό του, ο οποίος αντί να περιορίζεται -όπως γίνεται παντού- αντιθέτως αυξάνεται, αφού το 2007 ξοδεύτηκαν 3 εκατ. ευρώ, ενώ το 2011 φτάσαμε αισίως τα 4 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων περίπου τα 2,8 εκατ. ευρώ πήγαν στη μισθοδοσία.

Το πιο εντυπωσιακό, πάντως, είναι το γεγονός ότι μπορεί βάσει των επίσημων στοιχείων να εμφανίζονται σήμερα ως απασχολούμενοι 82 υπάλληλοι, ωστόσο σύμφωνα με το ΦΕΚ 1805 της 31ης Αυγούστου 2009 επί προεδρίας του Δ. Σιούφα οι οργανικές θέσεις του τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής, μαζί με εκείνες του ραδιοφωνικού σταθμού που είχε σχεδιαστεί και δεν έγινε ποτέ, έφταναν τις 58 (πληροφορίες αναφέρουν ότι για το κανάλι προορίζονταν οι 47).

Την ίδια στιγμή, πηγές υποστηρίζουν ότι στον τηλεοπτικό σταθμό απασχολούνται (ή απλώς είναι χρεωμένοι και πληρώνονται) πάνω από 100 εργαζόμενοι. Το κανάλι, μάλιστα, είναι από τις υπηρεσίες που βάσει του ειδικού κανονισμού υπάγονται απευθείας στον εκάστοτε πρόεδρο του Κοινοβουλίου, ο οποίος μπορεί να προσλαμβάνει προσωπικό, φυσικά εκτός ΑΣΕΠ και χωρίς οι προσλήψεις να δημοσιεύονται σε ΦΕΚ...

Στα στοιχεία που δόθηκαν από τη Βουλή για τις ανάγκες του ρεπορτάζ σημειώνεται ότι «το κανάλι δεν λειτουργεί με όρους τηλεθέασης, η οποία βρίσκεται εκτός της λογικής και της υφής του», ενώ σημειώνεται πως η μόνη έρευνα που παρέχει κάποια δεδομένα είναι αυτή που πραγματοποιήθηκε από την Kapa-Research για λογαριασμό της Βουλής το καλοκαίρι του 2008, σύμφωνα με την οποία το 7,3% των πολιτών παρακολουθεί καθημερινά κάποιο από τα προγράμματα του καναλιού, το 44,9% θέλει να ενισχυθεί το πολιτιστικό πρόγραμμά του, ενώ μόνο το 3,7% το αξιολόγησε αρνητικά. Φυσικά πρόκειται για μια έρευνα που δεν καταγράφει συστηματικά την τηλεθέαση του καναλιού και έγινε σε εποχές ευμάρειας.

Με βάση μάλιστα όλα τα αριθμητικά στοιχεία, το περασμένο καλοκαίρι ακούστηκε έντονα πως το Κανάλι της Βουλής θα πέσει θύμα της κρίσης και θα παύσει η λειτουργία του, δεδομένου ότι υπάρχει δυνατότητα οι συνεδριάσεις του Σώματος να μεταδίδονται σε κάποια από τις υπόλοιπες κρατικές συχνότητες.

Το ενδεχόμενο, ωστόσο, απέρριψε ο πρόεδρος της Βουλής Ευ. Μεϊμαράκης επικαλούμενος τον ρόλο του καναλιού να μεταδίδει τις συνεδριάσεις συμβάλλοντας στη διαφάνεια των πεπραγμένων του Κοινοβουλίου.

Το αρνητικό κλίμα για το κανάλι εντάθηκε και από μελέτη του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) στην οποία καταγράφεται πως το κράτος -μεταξύ άλλων σοβαρών περιορισμών- με το κλείσιμο του καναλιού θα γλιτώσει περί τα 6 εκατ. ευρώ, με την απόκλιση των 2 εκατ. ευρώ (από τα στοιχεία του προϋπολογισμού για το 2011) να δημιουργεί ερωτηματικά τα οποία δεν έχουν απαντηθεί. Σύμφωνα με τα στοιχεία, στο κανάλι της Βουλής απασχολούνται σήμερα 82 υπάλληλοι, εκ των οποίων οι 45 είναι τεχνικοί, οι 12 δημοσιογράφοι, οι 13 διοικητικοί υπάλληλοι και οι 12 παραγωγοί.

Αναφορικά με τη σχέση εργασίας τους, οι 9 είναι μόνιμοι υπάλληλοι της Βουλής, οι 35 εργάζονται με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, οι 37 με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, ενώ διαθέτει και έναν αποσπασμένο υπάλληλο. Για το 2011 ο μέσος μηνιαίος μισθός για τον κάθε εργαζόμενο έφτανε περίπου τα 2.400 ευρώ σε μεικτές αποδοχές.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Βουλής, το συγκεκριμένο κόστος έχει περιοριστεί το 2012 αφού έχουν περικοπεί οι μισθοί των υπαλλήλων της Βουλής, με το μέσο κόστος να υποχωρεί κατά μέσο όρο περίπου στα 1.800- 2.000 ευρώ σε μεικτές μηνιαίες αποδοχές, αμοιβές ωστόσο που και σήμερα μπορούν να θεωρηθούν «χρυσές» για ένα κανάλι με συγκεκριμένα προγράμματα και ελάχιστες εσωτερικές παραγωγές. Οσο για τα υψηλόβαθμα στελέχη του καναλιού, σύμφωνα με πληροφορίες οι μηνιαίες αποδοχές τους κυμαίνονται μεταξύ 2.500 και 3.000 ευρώ μηνιαίως, ενώ προ κρίσης ξεπερνούσαν τις 4.000 ευρώ.

Η «αγρανάπαυση» του Ν. Σίμου

Επικεφαλής στο κανάλι της Βουλής από το 2002 είναι ο Κ. Αλαβάνος, ο οποίος αντικαταστάθηκε τη διετία 2008-2009 από τον Ν. Σίμο (νυν διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΡΤ) και επέστρεψε στα καθήκοντά του όταν το ΠΑΣΟΚ επανήλθε στην εξουσία στα τέλη του 2009. Στο διάστημα που το κανάλι της Βουλής διοικούσε ο Ν. Σίμος, ο Κ. Αλαβάνος μεταφέρθηκε στην... κατάψυξη ως σύμβουλος και αντίστροφα, τη διετία 2009-2011 που ο Κ. Αλαβάνος επανήλθε, ο Ν. Σίμος πήρε τη θέση του στον... πάγο. Οι μισθοί τους ωστόσο καταβάλλονταν κανονικά.

Πάρτι σπατάλης
Αύξησαν το μπάτζετ κατά 430.000 € στην «καρδιά» της κρίσης

Τα τελευταία χρόνια οι προϋπολογισμοί του καναλιού αντί να προσαρμόζονται στην κρίση τραβούσαν -μέχρι και πέρυσι- την... ανηφόρα, ενώ το 2012 και το 2013 μειώνονται κάπως, επιστρέφοντας στα επίπεδα του 2009. Ειδικότερα, το κόστος του καναλιού το 2007 ήταν 3.013.217 ευρώ, το 2008 ανέβηκε στα 3.300.000 ευρώ, ενώ το 2009 και το 2010 ξοδεύτηκαν από 3.540.000 ευρώ. Το 2011 το κόστος εκτινάχθηκε στα 3.970.000 ευρώ, ενώ για το 2012 προβλέπεται προϋπολογισμός 3.570.000 ευρώ και για το 2013 3.460.000 ευρώ.

Οσον αφορά τις λειτουργικές δαπάνες, συγκρίνοντας τα κόστη του 2012 με τα αντίστοιχα περσινά, φαίνεται πως το 2011 έγιναν σοβαρές σπατάλες, αφού φέτος τα ίδια κέντρα κόστους εμφανίζονται σημαντικά μειωμένα στις 8 από τις 10 κατηγορίες που καταγράφονται.

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία κόστους για το 2012, εκτός από τη μισθοδοσία των υπαλλήλων για την οποία το 2012 κατεβλήθησαν 2.537.446 ευρώ (2.779.703 ευρώ το 2011), αλλά και την εξαγορά προγραμμάτων για τα οποία απαιτήθηκαν 433.174 ευρώ (619.698 ευρώ ήταν το 2011), 12.394 ευρώ δόθηκαν για την προμήθεια τηλεοπτικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού (υπερ-δεκαπλάσιο ήταν το αντίστοιχο κόστος το 2011, φτάνοντας τα 136.712 ευρώ), 42.764 ευρώ ξοδεύτηκαν για την προμήθεια παντός είδους μηχανικού εξοπλισμού (51.676 ευρώ το 2011), 21.515 ευρώ για συντήρηση και επισκευή εξοπλισμού (27.000 ευρώ το 2011), 520 ευρώ για την προμήθεια ειδών συντήρησης και επισκευής (πολλαπλάσιο ήταν το κόστος το 2011, φτάνοντας τα 8.725 ευρώ).

Επίσης, 1.670 ευρώ για την προμήθεια ειδών συντήρησης και λοιπού εξοπλισμού (10.003 ευρώ το 2011), 6.314 ευρώ για προμήθεια ηλεκτρονικών συσκευών (5.775 ευρώ το 2011), 9.153 ευρώ για παροχή τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών (2.426 ευρώ το 2011), ενώ για το 2011 δαπανήθηκαν 28.536 ευρώ για τη συντήρηση και επισκευή κτιρίων, 1.693 για προμήθεια επίπλων, καθώς και 580 € για λοιπές προμήθειες, κωδικοί οι οποίοι δεν υπάρχουν στοιχεία για το 2012.

Σταθμός - πρότυπο...
Ενοίκια από «χρυσό» και εξοπλισμός αλά CNN!

Το κανάλι της Βουλής στεγάζεται σε τρεις χώρους: δύο στον κεντρικό χώρο της Βουλής και ένας σε μισθωμένο κτίριο από τη Βουλή επί της Λεωφόρου Αμαλίας 14. Ο ένας χώρος εντός του Κοινοβουλίου βρίσκεται σε υπόγειο του κτιρίου, ο δεύτερος στο λεγόμενο «παλατάκι», στην είσοδο της Βουλής από την πλευρά της Β. Σοφίας, ενώ ο άλλος καταλαμβάνει δύο ορόφους στο κτίριο της Αμαλίας.

Σημειώνεται ότι το κόστος ενοικίασης των γραφείων ανήλθε σε 247.746 ευρώ για το 2012 (αν και το κανάλι στεγάζεται σε δύο ορόφους, το κόστος του συνολικού μισθώματος του κτιρίου εγγράφεται στον προϋπολογισμό του - 293.473 ευρώ ήταν το αντίστοιχο κόστος το 2011).

Τσιγκουνιές δεν έγιναν ούτε στον εξοπλισμό, τον οποίο θα ζήλευαν πολλοί τηλεοπτικοί σταθμοί της χώρας, οι οποίοι, παρά την πολλαπλάσια τηλεθέαση, βρίσκονται στο χείλος του οικονομικού γκρεμού. Το Κανάλι διαθέτει 3 στούντιο (ένα σε κάθε κτίριο που στεγάζεται!), 5 κοντρόλ (ένα για κάθε κοινοβουλευτική αίθουσα όπου πραγματοποιούνται συνεδριάσεις), 25 ρομποτικές κάμερες, 5 μονάδες μοντάζ (τρεις ψηφιακού και δύο αναλογικού), 2 εξωτερικά συνεργεία για τις συναντήσεις του προέδρου, αλλά και για όποια γεγονότα «τρέχουν» εντός του Κοινοβουλίου, εκτός φυσικά των συνεδριάσεων, ένα ηχοληπτικό-ραδιοφωνικό στούντιο, καθώς και ένα σύστημα αναπαραγωγής αντιγράφων DVD για την εξυπηρέτηση των βουλευτών...