ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: H Bουλή της Τζουτζίας Δελφινάριο? Άντε καλέ!

Αρθρο της  17ης -4ου -2000 

Γράφτηκε μόνο πριν απο 12 χρόνια, από έναν "αόρατο" Μάντη Κάλχα που εδω και 35 χρόνια προειδοποιούσε για την σημερινή πάσης φυσεως καταντια μας...

Του ΚΩΣΤΑ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑ

Ως ισόβιος «μαθητής» έχω δει πολλές εκλογικές αναμετρήσεις, με χαρισματικούς ή μη ηγέτες να διεκδικούν τη ψήφο του «λαού» υποσχόμενοι τα πάντα από την αποχώρηση της Ελλάδας απ’ το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ μέχρι ψήφο στα 14 και σύνταξη στα 30. 

Όλοι είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: προκειμένου να πείσουν τον «λαό» για τις ικανότητες ή τις προθέσεις τους δεν άφηναν πόρτα που να μη χτυπήσουν, οικογένεια που να μη βολέψουν, λαϊκή που να μην επισκεφθούν και υπόσχεση που να μη δώσουν. 

Ήταν, όπως έλεγαν παλαιοί μαθητές, αληθινοί πολιτικοί. Τους θυμάμαι να συνεπαίρνουν τα πλήθη στις μεγάλες συγκεντρώσεις που γίνονταν στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και, ενίοτε, στο Ηράκλειο και στη Πάτρα, υποσχόμενοι τα πάντα ακόμα και τη κατάρριψη των επικοινωνιακών δορυφόρων προκειμένου να μη θιγεί η κρατική τηλεόραση. Με το αλάνθαστο(;) κριτήριο του ο λαός καταλάβαινε ποιος ήταν ο καλύτερος και τον ψήφιζε για να κυβερνήσει τη χώρα για 4, 8 ή 18 χρόνια ανάλογα με τις παροχές που έκανε, τα δάνεια που «ρύθμιζε» και τα παιδιά που διόριζε. 

Με αυτά και με τα άλλα και με μία πελατειακή σχέση που όμοια της υπήρχε μόνο στις δημοκρατίες της Μπανανίας της νότιας Αμερικής της δεκαετίας του 60 ο καιρός περνούσε στις γραφικές ταβερνούλες, με τα «κατοσταράκια», τις γαζίες και τραγούδια για τη κακούργα τη κενωνία που δεν άφηνε τα καλύτερα παιδιά να δείξουν το ταλέντο τους στο εμπόριο, στα μαγαζιά, και στη μόρφωση. 

Να όμως, που η εμφάνιση της έγχρωμης τηλεόρασης άλλαξε το σκηνικό. Προκειμένου να κερδίσουν τις εκλογές οι χαρισματικοί και όχι τόσο χαρισματικοί πολιτικοί άρχισαν να χρησιμοποιούν πρόσωπα της αποκαλούμενης ποπ κουλτούρας ήτοι ποδοσφαιριστές, καλαθοσφαιριστές, αλλά κύρια «αστέρες» της τηλεοπτικής υποκουλτούρας (διασκεδαστές, εκπομπάρχες, αστρολόγους, διαιτολόγους και διαφόρους κολλητούς της εκάστοτε εξουσίας).  

Γιατί όμως η έγχρωμη τηλεόραση παίζει τόσο σημαντικό ρόλο στη πολιτική μας ζωή;  

Διότι αναδεικνύει τις «σκατί» γραβάτες, τα πιτσιλωτά σακάκια, τις καρφίτσες και φυσικά τα γαλάζια μάτια των κυριών του πολιτικού/οκονομικού κατεστημένου.  

Πιο απλά η Κα Κατίνα ψηφίζει πιο εύκολα το κόμμα όταν βλέπει ότι τρεις υποψήφιοι βουλευτές έχουν πρωτεύοντες ρόλους στο σίριαλ «Λυσσασμένη Γάτα», δύο παίζουν στον Παντζουτζιακό, μία ήταν αθλήτρια πριν 15 χρόνια και οι υπόλοιποι δεν έχουν κάνει τίποτα άλλο εκτός από το να εμφανίζονται σε τηλεοπτικά τραπέζια.

Το αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής είναι οι πραγματικοί πολιτικοί (και η πραγματική πολιτική) να δίνουν τη θέση τους σε ένα ιδιότυπο είδος «πολιτικών» προσωπικοτήτων που εκλέγονται από το λαό χωρίς, η συντριπτική πλειοψηφία των «πολιτών» να γνωρίζει πόσο και αν αξίζουν, ποιες είναι οι θέσεις τους για τα προβλήματα της Ελλάδας, της Μεσογείου, της Βαλκανικής, της Ευρώπης. Καθώς περνάει ο καιρός τόσο περισσότεροι εκπομπάρχες, αστρολόγοι, τηλεπαρουσιαστές και λοιποί αργόσχολοι αναλαμβάνουν να σώσουν τη χώρα από τους εσωτερικούς και εξωτερικούς ανταγωνιστές ή εχθρούς.  

Πρόβλεψη μας είναι ότι σε λίγα χρόνια υπουργός Εξωτερικών θα είναι η αστρολόγος Κα Πόπη Καλλιόπη, Παιδείας ο άσσος των γηπέδων Μηνάς Καραμηνάς, Έρευνας&Τεχνολογίας ο μπασκετμπολίστας Νίκος Καρανίκος και Υγείας ο καθ’ υπόδειξη «αγαπημένος» των τηλεοπτικών τραπεζιών, Λάκης Χατζηλάκης. 

Πιστεύω ότι το έτος 2010 οι ελληνικές κυβερνήσεις θα αποτελούνται από αστέρες της TV, του ποδοσφαίρου, του μπάσκετ, αλλά και από «κολλητούς» του αόρατου ηγέτη και της επίσης αόρατης ηγετικής ομάδας. Κανείς δεν θα ρωτάει ή θα ενδιαφέρεται να μάθει τι πρεσβεύουν οι απαστράπτοντες αστέρες. Θα αρκούν 5-6 εμφανίσεις στο «γυαλί» για να πάρει τη 1η, 2η ή 3η θέση στο ψηφοδέλτιο του «κόμματος» των ΜΜΕ._Κ.Κ.