Του ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΥΡΙΔΗ
Η είσοδος της Κύπρου στο club των χωρών του μνημονίου δεν είναι ένα
γεγονός που για μας τους Έλληνες είναι ευχάριστο. Ωστόσο, χρειάζεται να
σχολιαστεί, επειδή κατέρρευσαν χτες πολλοί μύθοι.
Την Κύπρο δεν την έσωσε ο Βλαδίμηρος Πούτιν. Ούτε καν οι Ρώσοι ολιγάρχες που έχουν τις καταθέσεις τους στην μεγαλόνησο. Κι ας έχει η Κύπρος διαπιστωμένα κοιτάσματα Φυσικού Αερίου κι ας έχει σημαντική γεωπολιτική θέση.
Η κομμουνιστική κυβέρνηση Χριστόφια θα βάλει την Κύπρο κάτω από τον ζυγό του μνημονίου! Ποιος θα τολμήσει να σκεφτεί, όμως, ότι ο κ. Χριστόφιας είναι «γερμανοτσολιάς» ή ότι η πράξη αυτή είναι προδοτική; Μόνο ανόητοι. Το κακό είναι ότι η ανοησία κυριαρχεί τα τελευταία τρία χρόνια στην Αθήνα και έχει μολύνει και τις τελευταίες φωλιές λογικής.
Πολύ απλά η Κύπρος δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς και έπρεπε να υπογράψει το μνημόνιο. Αν μπορούσε να το αποφύγει θα το είχε αποφύγει. Επίσης, σε θέματα χρημάτων δεν υπάρχουν συγγένειες, φιλίες και θρησκευτικοί ή άλλοι δεσμοί. Οι δουλειές είναι δουλειές και αυτό ο κ. Πούτιν το έχει διδάξει καλά. Θα θυμάστε όμως ότι στην Αθήνα κτίστηκαν πολιτικές καριέρες πάνω σε αυτή την μυθοπλασία! Ότι θα μπορούσαμε να αποφύγουμε το μνημόνιο αν είχαμε δεχτεί τα λεφτά των Ρώσων και των Κινέζων.
Μην περιμένετε συγνώμες! Οι άνθρωποι είναι θρασύδειλοι. Ανίκανοι να πάρουν το κόστος των ανόητων τοποθετήσεών τους και αδίστακτοι σε τέτοιο βαθμό που αύριο μπορεί να ζητούν την παραδειγματική τιμωρία όσων δεν δηλώνουν την βαθιά τους πίστη στην ευρωπαϊκή ιδέα.
Η αντιπαράθεση μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών ήταν ανόητη και αντιπαραγωγική. Το μνημόνιο, η συμφωνία με τους πιστωτές, είναι μία αυτονόητη πράξη όταν ένα πολιτισμένο κράτος φτάσει στα όρια της χρεοκοπίας. Οι μονομερείς ενέργειες δεν είναι αποδεκτές. Τις έχουν αποτολμήσει μόνο κάποιες λίγες αφρικανικές χώρες.
Η πραγματική συζήτηση θα έπρεπε να είναι στο πως θα οικοδομήσουμε μία Οικονομία που να παράγει. Και στην συζήτηση αυτή έχομε ήδη χάσει πολύτιμο χρόνο. Χαθήκαμε σε ανούσιες αντιπαραθέσεις, όπως για το αν θα έπρεπε η Ελλάδα να γίνει Αργεντινή ή όχι.
Την Κύπρο δεν την έσωσε ο Βλαδίμηρος Πούτιν. Ούτε καν οι Ρώσοι ολιγάρχες που έχουν τις καταθέσεις τους στην μεγαλόνησο. Κι ας έχει η Κύπρος διαπιστωμένα κοιτάσματα Φυσικού Αερίου κι ας έχει σημαντική γεωπολιτική θέση.
Η κομμουνιστική κυβέρνηση Χριστόφια θα βάλει την Κύπρο κάτω από τον ζυγό του μνημονίου! Ποιος θα τολμήσει να σκεφτεί, όμως, ότι ο κ. Χριστόφιας είναι «γερμανοτσολιάς» ή ότι η πράξη αυτή είναι προδοτική; Μόνο ανόητοι. Το κακό είναι ότι η ανοησία κυριαρχεί τα τελευταία τρία χρόνια στην Αθήνα και έχει μολύνει και τις τελευταίες φωλιές λογικής.
Πολύ απλά η Κύπρος δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς και έπρεπε να υπογράψει το μνημόνιο. Αν μπορούσε να το αποφύγει θα το είχε αποφύγει. Επίσης, σε θέματα χρημάτων δεν υπάρχουν συγγένειες, φιλίες και θρησκευτικοί ή άλλοι δεσμοί. Οι δουλειές είναι δουλειές και αυτό ο κ. Πούτιν το έχει διδάξει καλά. Θα θυμάστε όμως ότι στην Αθήνα κτίστηκαν πολιτικές καριέρες πάνω σε αυτή την μυθοπλασία! Ότι θα μπορούσαμε να αποφύγουμε το μνημόνιο αν είχαμε δεχτεί τα λεφτά των Ρώσων και των Κινέζων.
Μην περιμένετε συγνώμες! Οι άνθρωποι είναι θρασύδειλοι. Ανίκανοι να πάρουν το κόστος των ανόητων τοποθετήσεών τους και αδίστακτοι σε τέτοιο βαθμό που αύριο μπορεί να ζητούν την παραδειγματική τιμωρία όσων δεν δηλώνουν την βαθιά τους πίστη στην ευρωπαϊκή ιδέα.
Η αντιπαράθεση μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών ήταν ανόητη και αντιπαραγωγική. Το μνημόνιο, η συμφωνία με τους πιστωτές, είναι μία αυτονόητη πράξη όταν ένα πολιτισμένο κράτος φτάσει στα όρια της χρεοκοπίας. Οι μονομερείς ενέργειες δεν είναι αποδεκτές. Τις έχουν αποτολμήσει μόνο κάποιες λίγες αφρικανικές χώρες.
Η πραγματική συζήτηση θα έπρεπε να είναι στο πως θα οικοδομήσουμε μία Οικονομία που να παράγει. Και στην συζήτηση αυτή έχομε ήδη χάσει πολύτιμο χρόνο. Χαθήκαμε σε ανούσιες αντιπαραθέσεις, όπως για το αν θα έπρεπε η Ελλάδα να γίνει Αργεντινή ή όχι.
Μέσα σε λίγες μέρες η
Αργεντινή απειλείται με νέα χρεοκοπία και η Κύπρος υπογράφει το
μνημόνιο. Τι δεν καταλάβατε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου