Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΨΗ
Στην αντιπαράθεση της Αργεντινής με τους δανειστές της, όλοι είμαστε
με την Αργεντινή. Ο,τι και αν πιστεύουμε για την πολιτική της κ.
Kριστίνα Φερνάντεζ, κανείς δεν μπορεί να συνταχθεί με τους κερδοσκόπους
που αρνούνται την αναδιάρθρωση του αργεντίνικου χρέους, επενδύοντας
ουσιαστικά σε μια νέα χρεοκοπία της χώρας.
Ακόμα και μια
ενδεχόμενη επιτυχία της κ. Φερνάντεζ, ωστόσο, θα ήταν ικανός λόγος για
την Ελλάδα να μην ακολουθήσει το παράδειγμά της. Πόσω μάλλον η
διαφαινόμενη αποτυχία. Γιατί επιβεβαιώνονται μέχρι κεραίας όλα αυτά για
τα οποία προειδοποιούν όσοι αντιτίθενται στη λογική τού δεν πληρώνουμε
το χρέος.
Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το συγκεκριμένο
πρόβλημα που ανέκυψε είναι ουσιαστικά πολιτικό. Η κ. Φερνάντεζ θεωρεί
ότι ένα κυρίαρχο κράτος, όπως η Αργεντινή, δεν έχει υποχρέωση να
πληρώσει όσους ομολογιούχους αρνήθηκαν να πάρουν μέρος στο «κούρεμα» του
χρέους μετά την πτώχευση της χώρας το 2001.
Ενα δικαστήριο των
ΗΠΑ θεώρησε την απόφασή της αυτή παράνομη και τώρα, αν δεν πληρώσει,
κινδυνεύει να κηρυχθεί η χώρα σε χρεοκοπία με ό,τι αυτό συνεπάγεται
(ήδη ένα εκπαιδευτικό πλοίο του πολεμικού της ναυτικού είναι δεσμευμένο
στην Γκάνα).
Αυτά για όσους ήθελαν να αρνηθεί και η Ελλάδα να πληρώσει
όσους δεν πήραν μέρος στο «κούρεμα».
Ομως τα προβλήματα της κ.
Φερνάντεζ είχαν ξεκινήσει πολύ νωρίτερα.
Εδώ και αρκετούς μήνες στην
Αργεντινή, για να ταξιδέψει κανείς στο εξωτερικό πρέπει να δηλώσει πού
πηγαίνει, γιατί πηγαίνει και να δώσει και τον αριθμό του φορολογικού του
μητρώου. Η δικαιολογία είναι η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Στην
πραγματικότητα, η χώρα ξεμένει από συνάλλαγμα.
Μετά τη χρεοκοπία,
η Αργεντινή δεν έχει καταφέρει ακόμα να επιστρέψει στις διεθνείς αγορές
και δεν μπορεί να δανειστεί. Ο πληθωρισμός βρίσκεται στο 25%, ενώ
γίνεται και έρευνα από το ΔΝΤ για μαγειρεμένα στοιχεία, η οποία θα
μπορούσε να οδηγήσει σε κυρώσεις.
Θεωρητικά, η χώρα θα μπορούσε
να υποτιμήσει το νόμισμά της κι άλλο για να αποθαρρύνει τις εισαγωγές
και να ενισχύσει τις εξαγωγές. Ξέρουν, όμως, ότι αυτό θα οδηγούσε σε
πληθωριστικό φαύλο κύκλο, καθώς οι τιμές των εισαγομένων θα
εκτινάσσονταν στα ύψη. Προτίμησαν, λοιπόν, να βάλουν διοικητικούς
περιορισμούς στις εισαγωγές και στην κίνηση κεφαλαίων και να υποχρεώνουν
τους εξαγωγείς να εισάγουν μέσα σε 90 ημέρες όλο το συνάλλαγμα που
παίρνουν.
Η πολιτική αυτή, ωστόσο, πλήττει την αργεντίνικη
οικονομία και τις εξαγωγές της, που για την παραγωγή τους στηρίζονται σε
μεγάλο βαθμό σε εισαγόμενα προϊόντα. Το αποτέλεσμα είναι ύφεση και
πολιτική αναταραχή, με τους εργαζόμενους να κατεβαίνουν σε γενική
απεργία πριν από λίγες ημέρες. Και όλα αυτά παρά το ότι:
Πρώτον,
η Αργεντινή έχει εμπορικό πλεόνασμα και θεωρητικά μπορούσε να μην έχει
συναλλαγματικό πρόβλημα. Ο πληθωρισμός, όμως, έδιωξε τις καταθέσεις στο
εξωτερικό και η τεχνητά υψηλή τιμή του πέσο φούντωσε τη μαύρη αγορά
συναλλάγματος.
Δεύτερον, έχει δικό της νόμισμα και άρα μπορούσε
να λύσει προβλήματα ανταγωνιστικότητας με την υποτίμηση. Για την Ελλάδα
αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με έξοδο από το ευρώ.
Τρίτον,
μπορεί να επιβάλει περιορισμούς στις εισαγωγές και την κίνηση
κεφαλαίων.
Αν αυτό το έκανε μονομερώς η Ελλάδα, ουσιαστικά θα έπρεπε να
βγει όχι μόνο από την Ευρωζώνη αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ενωση!
Αυτά για τους εγχώριους Πινόκιο ή αν προτιμάτε τους εγχώριους Χάρι Πότερ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου