Της Στελλας Αλαφούζου
Ο Πέτρος Τατσόπουλος δήλωσε πως έχει πηδήξει τη μισή Αθήνα. Το δήλωσε
επιχειρώντας να πείσει τη Χρυσή Αυγή ότι δεν είναι «αδελφή».
Συγκεκριμένα: «Έχω πηδήξει τη μισή Αθήνα και αυτοί της Χρυσής Αυγής
συνεχίζουν να με αποκαλούν αδερφή».
Περισσότερο μισογυνισμό βεβαίως
κουβαλάει η διατύπωση «έχω πηδήξει» από αυτόν που ενδεχομένως
υπονοείται, φημολογείται κλπ. Δεν το λέω για να δικαιολογήσω τη Χρυσή
Αυγή καθώς είναι σαφές πως οι άνθρωποι συστηματικά χρησιμοποιούν την
πρόκληση. Το λέω γιατί ακόμα κι αν κάνω ότι δεν πρόσεξα το απολύτως
ρατσιστικό «αδελφή»… ως γυναίκα δυσκολεύομαι να μην σταθώ στο «έχω
πηδήξει».
Βεβαίως ζούμε σε μια κοινωνία όπου για πολλά αγόρια έχει σημασία να αποδείξουν ποιος την έχει μεγαλύτερη (αν και εν προκειμένω, ο κ. Τατσόπουλος κατά τις φήμες στις οποίες και απαντά, είναι ακόμα μακριά απ’ αυτό το ψυχοφθόρο των μεγεθών). Δεν βρίσκω τον λόγο όμως, που αυτό θα πρέπει να το αντιλαμβανόμαστε ως κάτι το σύνηθες, ως κάτι που απλώς συμβαίνει και όχι ως κάτι που δεν θέλουμε κυρίως από τους ανθρώπους που θέλουν να πάρουν στα χέρια τους την τύχη του τόπου. Από τους εκπροσώπους της Αριστεράς δε, όπως ήταν η παράδοση της φωτισμένης της πλευράς, περιμένουμε πάντοτε ένα λόγο άλλου ήθους και ύφους και όχι ένα συμμετρικό λόγο ως προς τους αντιπάλους της. Στην περίπτωση που η Αριστερά υιοθετεί τον άλλο λόγο, χάνει τον δικό της, άρα και την ταυτότητα της. Ύστερα, στις ρατσιστικές προκλήσεις, όπως το ποια είναι η σεξουαλική ταυτότητα κάποιου για να δικαιούται ή όχι λόγο, η σωστή στάση είναι το άτομο να αρνείται να δηλώσει την σεξουαλική του ταυτότητα αλλά να υποστηρίζει ότι πολιτικό λόγο δικαιούνται όλοι ανεξαρτήτως σεξουαλικών, θρησκευτικών ή άλλων επιλογών.
Βεβαίως ζούμε σε μια κοινωνία όπου για πολλά αγόρια έχει σημασία να αποδείξουν ποιος την έχει μεγαλύτερη (αν και εν προκειμένω, ο κ. Τατσόπουλος κατά τις φήμες στις οποίες και απαντά, είναι ακόμα μακριά απ’ αυτό το ψυχοφθόρο των μεγεθών). Δεν βρίσκω τον λόγο όμως, που αυτό θα πρέπει να το αντιλαμβανόμαστε ως κάτι το σύνηθες, ως κάτι που απλώς συμβαίνει και όχι ως κάτι που δεν θέλουμε κυρίως από τους ανθρώπους που θέλουν να πάρουν στα χέρια τους την τύχη του τόπου. Από τους εκπροσώπους της Αριστεράς δε, όπως ήταν η παράδοση της φωτισμένης της πλευράς, περιμένουμε πάντοτε ένα λόγο άλλου ήθους και ύφους και όχι ένα συμμετρικό λόγο ως προς τους αντιπάλους της. Στην περίπτωση που η Αριστερά υιοθετεί τον άλλο λόγο, χάνει τον δικό της, άρα και την ταυτότητα της. Ύστερα, στις ρατσιστικές προκλήσεις, όπως το ποια είναι η σεξουαλική ταυτότητα κάποιου για να δικαιούται ή όχι λόγο, η σωστή στάση είναι το άτομο να αρνείται να δηλώσει την σεξουαλική του ταυτότητα αλλά να υποστηρίζει ότι πολιτικό λόγο δικαιούνται όλοι ανεξαρτήτως σεξουαλικών, θρησκευτικών ή άλλων επιλογών.
Εικάζω πως η «μισή Αθήνα» του Πέτρου δεν θα νιώθει και σπουδαία πια. Όμως μια ιδέα, κύριε Τατσόπουλε, θα ήταν να αφήσετε την πολιτική και να διεκδικήσετε την υπόλοιπη μισή Αθήνα αν πιστεύετε ότι αυτή είναι η σωστή απάντηση στις κάθε φορά φήμες. Έκαστος εφ’ ω ετάχθη… και καλή τύχη αν τη χρειάζεστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου