Του Γιαννη Kοτοφωλου
Οι τελευταίες δραματικές εξελίξεις και η ταπείνωση ειδικότερα που υπέστη η Ελλάδα από τα ανώτατα ευρωπαϊκά όργανα, κατέδειξαν για μία ακόμη φορά (μετά και τον τυχοδιωκτισμό περί δημοψηφίσματος), πόσο ανεύθυνοι, αδιάβαστοι και επικίνδυνοι είναι οι επικεφαλής του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Αυτή είναι η πρώτη απελπιστική διαπίστωση, όπως τη νιώθει ο κάθε αντικειμενικός παρατηρητής εντός των εθνικών συνόρων. Η δεύτερη άκρως ανησυχητική παρατήρηση είναι ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες -και αναγκαίοι δανειστές της Ελλάδας- θεωρούν την ελληνική πολιτική τάξη εντελώς αναξιόπιστη και ανίκανη να διαχειριστεί ένα τόσο δύσκολο έργο, όπως είναι η ανάταξη της χρεοκοπημένης χώρας και η αποφυγή της καταστροφικής φτώχειας για την ελληνική κοινωνία.
Ο λογαριασμός που, όπως προκύπτει, φαίνεται να κάνουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δείχνει ότι ίσως είναι μάταιος κόπος να πιστεύουν ότι η Ελλάδα μπορεί να σωθεί και να διατηρηθεί εντός του ευρώ. Ισως να θεωρούν, κιόλας, ότι η προσπάθεια διάσωσης της χώρας μας συνεπάγεται γι' αυτούς πολύ μεγαλύτερο κόστος, απ' ό,τι ενδεχομένως η έξοδός της από την Ευρωζώνη. Και ίσως, αφού η εγχώρια πολιτική τάξη λειτουργεί τόσο ασυνείδητα απέναντι στις υποχρεώσεις της και την οικονομική βιωσιμότητα του τόπου, να θελήσουν να μας πετάξουν τελικά έξω από την ευρωπαϊκή οικογένεια, μετά τον Ιούνιο. Οταν θα έχουν ανακεφαλαιοποιήσει το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα και θα είναι έτοιμοι οι μηχανισμοί θωράκισης των άλλων αδύναμων μελών - χωρών του Νότου.
Η προοπτική του τόπου και η οικονομική τύχη όλων μας, της μεσαίας τάξης και των ασθενέστερων εισοδηματικά στρωμάτων, κρέμονται κυριολεκτικά από μία λεπτή κλωστή. Ο κίνδυνος να μας γυρίσει οριστικά η Ευρώπη την πλάτη, είναι τώρα μεγάλος, πολύ μεγάλος! Οι Ελληνες πολιτικοί (επαρχιώτες μικροκομματάρχες στο βεληνεκές τους, ανεξαρτήτως αξιωμάτων και τίτλων) θα μας αφήσουν στον δρόμο…
Στην εκδοχή του σεναρίου της δραχμής, η φτώχεια και η ανεργία που θα ζήσουμε, θα είναι η χειρότερη από τη δεκαετία του '50 και μετά. Οσοι υποστηρίζουν κάτι διαφορετικό, μάλλον δεν έχουν καταλάβει πώς λειτουργεί σήμερα το παγκοσμιοποιημένο οικονομικό σύστημα. Θα χρειαστούν τουλάχιστον δέκα με δεκαπέντε πολύ σκληρά χρόνια, για να μπορέσει να ξαναβρεί η Ελλάδα τη χαμένη της αξιοπρέπεια και αξιοπιστία, να προσελκύσει επενδυτικό ενδιαφέρον και να περπατήσει πάλι σιγά σιγά.
Η πατρίδα, όπως αρέσκονται να λένε οι πολιτικοί μας, κινδυνεύει άμεσα να βυθιστεί. Ας κάνουμε λοιπόν, κι εμείς όλοι, τώρα που τελειώνει και ο χρόνος της παράτασης, τους λογαριασμούς μας… Τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του τόπου μετά τον πόλεμο είναι η ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο ευρώ. Χάρη αυτών των επιτυχιών, η Ελλάδα κέρδισε περίπου 150 δισ. ευρώ σε κοινοτικές επιδοτήσεις και απέσπασε περίπου άλλα 300 δισ. ευρώ σε δάνεια, καθόλη αυτή την πορεία. Ας αναλογιστούμε όλοι ποια πελατειακή και φαύλη διαχείριση έκαναν οι πολιτικοί μας, τι χάσαμε και εμείς και τα παιδιά μας, τι ακριβώς διακυβεύεται σήμερα και ποιο μπορεί να είναι το μέλλον μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου