"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Τα λεφτά, ρε!


Φίλοι και φίλες του αντιμνημονιακού αγώνα, σας έχουμε, σήμερα, ευχάριστα νέα. Οι Γερμανοί αποφάσισαν να μη μας δώσουν τα λεφτά. Όπως ακριβώς το ακούτε. Λεφτά γιοκ. Η χρεοκοπία είναι προ των πυλών. Επιτέλους θα γίνουμε όλοι πλούσιοι. Αρκεί να έχουμε χαρτί να τυπώνουμε νόμισμα...

Τα καθάρματα, διαρκώς μας ταπεινώνουν. Μας ζητούν να περάσουμε βαριά αντεργατικά μέτρα και στην συνέχεια ζητούν και την υπογραφή των Παπανδρέου και Σαμαρά. Πάλι καλά, δηλαδή, που δεν έχουν ακόμη ζητήσει την σύμφωνη γνώμη του Αλέξη και της Αλέκας. Λοιπόν, να φέρουν τα λεφτά τους και γρήγορα, μην τους πάρει ο διάολος και τους σηκώσει. Κάτω η χούντα της Ευρώπης. Κάτω οι πλουτοκράτες, οι τραπεζίτες, οι Γερμανοί και ο Απόλλωνας της Καλαμαριάς...

Πώς; Τι; Ετοιμάζεται διαδήλωση σε βάρος αυτών των κατάπτυστων καπιταλιστών που αρνούνται την επιβίωση του ελληνικού έθνους; Θα απειλήσουμε ότι θα στείλουμε τα «παιδιά» στις πρωτεύουσές τους; Θα τους δανείσουμε το σχοινί με το οποίο θα κρεμαστεί ο τελευταίος καπιταλιστής; 

Μα, ούτε αυτό δεν παράγουμε. Ούτε καν σχοινί. Ακόμη κι αυτό, φίλοι του αντιμνημονιακού αγώνα, χρειάζεται να το αγοράσουμε από το εξωτερικό. Κι αν είμαστε εκτός ευρώ, τότε θα χρειαστούμε σκληρό συνάλλαγμα. Ούτε ο φίλος μας ο Πούτιν δεν θα μας πουλάει με αντάλλαγμα τα χαρτάκια που θα τυπώνουμε...

Προσωπικά δεν έχω ακόμη καταλάβει αν ο Σόιμπλε είναι εχθρός ή φίλος του ελληνικού λαού. Στο κάτω – κάτω της γραφής δεν ζητάει κάτι διαφορετικό από αυτό που ζητάνε τα δύο άκρα της ελληνικής πολιτικής ζωής: Μία Ελλάδα μακριά από την Ευρώπη των μονοπωλίων. Μία Ελλάδα του Βουνού και του Λόγγου. Μία Ελλάδα ποιμενική. Μία Ελλάδα απαλλαγμένη από τις σύγχρονες απολαύσεις του παρηκμασμένου μας πολιτισμού.

«Δεν ντρέπεσαι Μαυρίδη, τρομοκράτη του πληκτρολογίου; Τι θα λες, ρε, αύριο, όταν θα έρθει η ώρα να απολογηθείς ενώπιον του λαϊκού δικαστηρίου»;  

Έλα μου ντε; Έχω μία ελπίδα την κρίσιμη ώρα να πέσει το ρεύμα. Διότι, αυτό θα είναι το μόνο σίγουρο. Όπως και στην Αλβανία του Χότζα, το ρεύμα θα είναι είδος πολυτελείας...

Δεν υπάρχουν σχόλια: