Της Sylvie Cauffmann / LE MONDE
Το Νταβός δεν είναι το μέρος όπου αντανακλάται καλύτερα η κρίση του καπιταλισμού. Ολα εδώ μυρίζουν Ελβετία. Ακόμη και οι ντόπιοι «Αγανακτισμένοι», στους οποίους δόθηκε άδεια να στήσουν το ιγκλού τους στην είσοδο του χιονοδρομικού αυτού κέντρου (φωτογραφία) κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, από τις 25 ώς τις 29 Ιανουαρίου, είναι πιο «καθώς πρέπει» αν συγκριθούν με την αναρχία των καταυλισμών των Αμερικανών του κινήματος Occupy.
Η κρίση ήταν ωστόσο παρούσα στο μυαλό όλων. Συζητήθηκε επί ώρες και υπήρξε ένα είδος ενδοσκόπησης από τους πλούσιους και τους ισχυρούς, κάτι που είναι πολύ υγιές. Ωστόσο για τα νέα μοντέλα φαίνεται ότι θα πρέπει να περιμένουμε ακόμη μερικά χρόνια.
Η ευρωζώνη ήταν αναμφίβολα σκυθρωπή. Και οι Αμερικανοί, παρά την αδιόρθωτη αισιοδοξία τους, δεν κατάφεραν περισσότερο από όσο οι Ευρωπαίοι να κρύψουν ότι ένα κακό ροκανίζει τη Δύση: η μαζική ανεργία.
Διευθυντές επιχειρήσεων και πολιτικοί ηγέτες αναγκάστηκαν να παραδεχθούν ότι μια τέτοια αναλογία ανέργων, 9% του ενεργού πληθυσμού στις Ηνωμένες Πολιτείες ή 22% στην Ισπανία, είναι αφόρητη. Μια ευρωπαία συνδικαλίστρια είπε ότι ο κόσμος των επιχειρήσεων «έχει χάσει την ηθική πυξίδα του».
«Δεν σας ανησυχούν τα πριμ των εκατομμυρίων δολαρίων στους διευθυντές επιχειρήσεων που απολύουν το προσωπικό τους;», ρώτησε η διευθύντρια μιας ινδικής μη κυβερνητικής οργάνωσης. Η μαζική ανεργία, ιδιαίτερα καταστρεπτική για τους νέους, καθιστά ακόμη περισσότερο επείγουσα την αναζήτηση «νέων μοντέλων». «Μέσα στα δέκα επόμενα χρόνια 300 εκατομμύρια νέοι θα μπουν στην αγορά εργασίας», υπογραμμίζει ο Μπεν Φερβάαγεν, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Alcatel-Lucent. «Δεν αρκεί πλέον να σιγουρεύουμε τις θέσεις εργασίας. Πρέπει να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας».
Η Σκανδιναβία είναι μια περιοχή του κόσμου που εμφανίζεται ως πρότυπο. Το σκανδιναβικό μοντέλο, το οποίο υπερασπίστηκαν λαμπρά στο Νταβός η δανέζα Πρωθυπουργός Χέλε Θόρνινγκ-Σμιτ και ο σουηδός υπουργός Οικονομικών Αντερς Μποργκ, που ανήκουν εντούτοις σε αντίθετες πολιτικές οικογένειες, βασίζεται σε τρεις έννοιες: την εμπιστοσύνη, την ασφάλεια και την ελευθερία. Η επιτυχία του, λέει η Τόρνινγκ-Σμιτ, αποδεικνύει ότι «η ευημερία δεν αποκλείει την αλληλεγγύη και η αλληλεγγύη δεν αποκλείει την ευημερία». Οι Σκανδιναβοί προτιμούν έναν «κοινωνικά υπεύθυνο καπιταλισμό» από τον «θηριώδη καπιταλισμό», λέει ένας άλλος. Γίνεται πολύς λόγος για τράπεζες «υπερβολικά μεγάλες για να αποτύχουν», όμως πρέπει να προσέξουμε μη λησμονήσουμε τους ανθρώπους, που φτάνουν να αναρωτιούνται μήπως είναι «υπερβολικά μικροί για να τους υπολογίζουν». Αυτό το μοντέλο όμως μπορεί άραγε να εξαχθεί σε κοινωνίες στις οποίες λείπει η κοινωνική εμπιστοσύνη;
Η Δανία είναι η χώρα που έχει τη μεγαλύτερη στον κόσμο παρουσία γυναικών στον κόσμο της εργασίας. Ο αρχιεπίσκοπος Ντέσμοντ Τούτου βλέπει εδώ την αρχή μιας λύσης. «Επί αιώνες οι άνδρες προσπάθησαν να κυβερνήσουν τον κόσμο και προκάλεσαν καταστροφή», δήλωσε. «Ας δοκιμάσουμε το άλλο μισό».
Αναδημοσίευση απο "ΤΑ ΝΕΑ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου