Σακάτεψέ με

Της Ρούλας Γεωργακοπούλου

Εχω γράψει κι εγώ ουκ ολίγες μπούρδες στα social media και τις πιο πολλές φορές το έχω σκυλομετανιώσει. Για κάποιο παραστράτημα, για μια παλιοαιτία έχω ανακατευτεί σε ένα σωρό άσκοπες συζητήσεις κι έχω χαλάσει γνωριμίες με σημασία και προοπτική.

Σε μια τέτοια χαραμάδα μέσα - μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου - αισθάνομαι ότι τοποθετείται και το τιτίβισμα των ημερών που χάλασε κόσμο.

Και για να μην τα πολυλογούμε, από πού πήγε και ξέθαψε μια κατά τα φαινόμενα σοβαρή κυρία της τηλεόρασης τον όρο «σακάτης» και τον μόστραρε στο τουίτερ;

Από ποια έγκατα της ελληνικής γλώσσας, από ποιο ξεχασμένο ανθολόγιο της κατάρας και της κακότητας; 

Να σας πω την αλήθεια κι εγώ στράβωσα με τον Σόιμπλε που επιμένει να είναι τόσο μα τόσο Γερμανός, δηλαδή ολίγον σαδιστάκος, αλλά κι εμείς με τη χυδαιότητα δεν έχουμε λύσει, ως φαίνεται, τους εσώτατους δεσμούς μας.

Σε προσωπικό επίπεδο κι αν πρόκειται να ξεχαρμανιάσουμε και να την καταβρούμε δεν έχω κανένα πρόβλημα να ανταλλάξουμε όσες μη πολιτικά ορθές ύβρεις, βωμολοχίες και γηπεδικές στρακαστρούκες θέλετε. Οταν όμως οι πιο βαριές κουβέντες εμφανίζονται σαν επιχείρημα εθνικής περηφάνιας, ευχαριστώ αλλά δεν θα αρτυθώ από τα ληγμένα μας. 

Mα πώς ξεθάρρεψα ότι είχαμε ξεμπερδέψει από δαύτα;

Στην Ελλάδα των κτιρίων με ράμπα και των τετραπληγικών σημαιοφόρων, το θεωρώ επιλογή πισώπλατης κουμπουριάς και νίκη του Καιάδα επί των Παρθενώνων.

Από αυτής και μόνον της απόψεως δεν βρίσκω καμιά αιτία αρκετή να πει κάποιος τον ομοφυλόφιλο άντρα «ανώμαλο», του αλλουνού το παιδί «μπάσταρδο» και τον μαύρο άνθρωπο «αράπη». Παρεκτός και είναι ο Ζαμπέτας. Αλλά δεν είναι. Νομίζω;