Γράφει ο Γιώργος Ι. Μαύρος
Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην εκταμίευση ενός νέου ευρω-δανείου προς την Ελλάδα ενδέχεται να μην είναι η Αγκελα Μέρκελ αλλά η αγανάκτηση των Ευρωπαίων φορολογούμενων που αναγκάζονται να πληρώσουν από την τσέπη τους τη διάσωσή της. Η αγανάκτηση αυτή αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη πολιτική έκφραση, με αποκορύφωμα την ανάδειξη του ακροδεξιού κόμματος των «Αληθινών Φιλανδών» ως μείζονα πολιτική δύναμη στις πρόσφατες φινλανδικές εκλογές.
Η εξέλιξη αυτή είναι αρνητική όχι διότι οι «Αληθινοί Φινλανδοί» πιθανότατα θα πασχίσουν για ένα φινλανδικό βέτο σε μια νέα βοήθεια προς την Ελλάδα, όπως επιδιώκουν και στην περίπτωση του πορτογαλικού δανείου, αλλά διότι άθελά τους θα δώσουν στους Έλληνες αυτό που δείχνουν να επιθυμούν περισσότερο από κάθε άλλο: ένα ακόμα άλλοθι. Αυτό θα είναι οξύμωρο διότι η Φινλανδία είναι η χώρα που με το παράδειγμά της ανατρέπει όλα σχεδόν τα άλλοθι που «θρέφουν» την ελληνική κοινωνία. Ιδού ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά:
Άλλοθι 1ο: Η Ελλάδα είναι φτωχή χώρα λόγω του Εμφυλίου, των Παγκοσμίων Πολέμων και της? Τουρκοκρατίας. Η Φινλανδία έγινε ανεξάρτητο κράτος μόλις το 1917, όντας προηγουμένως μονίμως υποδουλωμένη στους Σουηδούς και τους Ρώσους. Μετά την ανεξαρτησία της σπαράχτηκε από εμφύλια σύγκρουση, ενώ πολέμησε κατά της ναζιστικής Γερμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης. Κι όμως, κατόρθωσε να εξελιχθεί σε μια πλούσια χώρα με ίσως το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο παγκοσμίως!
Άλλοθι 2ο: Η Ελλάδα είναι μια χώρα με ιδιαίτερες γεωγραφικές συνθήκες που υπονόμευσαν τη δημιουργία εκτεταμένου και υψηλής ποιότητας οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου. Το έδαφος της Φινλανδίας είναι κατακερματισμένο από περίπου 190.000 (!) λίμνες και αντιμετωπίζει ακραίες θερμοκρασίες που μπορεί να φτάσουν και τους -40 βαθμούς Κελσίου. Επίσης, -κάτι άγνωστο στους περισσοτέρους- διαθέτει 180.000 νησιά. Εν τούτοις διαθέτει άριστο κι εκτεταμένο οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο.
Άλλοθι 3ο: Η Ελλάδα δεν έχει την τύχη να διαθέτει τους φυσικούς πόρους άλλων χωρών. Η Φινλανδία αντίθετα διαθέτει ορυκτό πλούτο και αχανή δάση. Ωστόσο, δεν βάσισε την ανάπτυξή της στις πρώτες ύλες. Η μεγαλύτερη επιχείρησή της είναι ο κορυφαίος παγκοσμίως κατασκευαστής κινητών τηλεφώνων Nokia, επίτευγμα πραγματικά εντυπωσιακό για μια χώρα με το μισό πληθυσμό της Ελλάδας.
Το 1998 επισκέφτηκα τα κεντρικά γραφεία της Nokia στο Ελσίνκι από κοινού με άλλους έξι (αν θυμάμαι καλά) Έλληνες συναδέλφους. Θα μου μείνει αξέχαστη η ωριαία παρουσίαση της εταιρείας που έκανε ο επικεφαλής ευρωπαϊκών δραστηριοτήτων της Nokia (ένα από τα τέσσερα μεγάλα κεφάλια της): κατά τη διάρκειά της, δύο συνάδελφοι έπαιζαν συνεχώς με τα ringtone του κινητού τους, δύο έβγαιναν έξω κάθε 5 λεπτά για τσιγάρο και μία μιλούσε στο κινητό της για να δει αν το σκυλάκι της στην Αθήνα είναι καλά. Όλοι τους έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον στο κατάστημα με τα είδη δώρων της Nokia που μπορούσαν να προμηθευτούν δωρεάν. Το κατάλαβα από τα άδεια ράφια και τις γεμάτες βαλίτσες (όχι τσάντες) με τις οποίες εξήλθαν από το κατάστημα.
Αυτή είναι η εικόνα που εξακολουθεί να δίνει προς τα έξω η Ελλάδα την ώρα που ζητά δανεικά. Κι όταν της ζητούν το λόγο οι φωνές της λογικής, επικαλείται ένα σωρό άλλοθι. Αν συνεχίσει σε αυτόν το δρόμο, σύντομα το λόγο θα της τον ζητούν οι φωνές της Ακροδεξιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου