Αντώνη Θεέ μου, παντοτινέ Αρχηγέ μου!

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

Αυτό είναι κάτι παραπάνω από «πολιτικός έρωτας», για να θυμηθούμε πώς περιέγραφε την κατάστασή του με τον Κώστα Καραμανλή ο Παναγιώτης Ψωμιάδης. (Ο κορυφαίος διασκεδαστής του πολιτικού συστήματος τη δεκαετία του 2000, παρωχημένος πλέον.) Είναι κάτι παραπάνω από «κραταιά ώς τον θάνατο αγάπη». Ισως είναι ακόμη παραπάνω κι από τον ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό και τα τοιαύτα. Αυτό αγγίζει πλέον τα όρια της θρησκευτικής λατρείας!

Εννοώ το χθεσινό άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη του Υμνωδού, όπως θα τον λέω εφεξής, διότι παρόμοια γραπτή μαρτυρία λατρείας στον Αντώνη Σαμαρά εγώ δεν έχω ξαναδεί. 

Ιδού μια ιδέα του οράματος του Παραδείσου της ενωμένης Κεντροδεξιάς, όπως το αποκάλυψε άγγελος Κυρίου προφανώς στον Γαρουφαήλ τον Υμνωδό και εκείνος το κατέγραψε:  

«Μ’ έναν Αρχηγό. Ολων μας. Πληρεξούσιό μας απέναντι στο άγριο μέλλον. Θα το δαμάσουμε. Θα συνάψουμε όλοι μαζί του το πολιτικό συμβόλαιο αξιοπρέπειας και θα αγωνιστούμε για το πολυτιμότερο αγαθό μας, την Ελευθερία μας. Ελευθερία εθνική και κοινωνική (σ. τ. σ.: γιατί όχι και ατομική;), ελευθερία από τις δουλείες του Μνημονίου, την ύφεση και την υπανάπτυξη. Γιατί όπως είπε πριν από καιρό: Δεν υπάρχει ελεύθερος άνθρωπος χωρίς ελεύθερη Πατρίδα”».

Σημειωτέον ότι σε ένα χειμαρρώδες κείμενο των 1.000 λέξεων, ο Γαρουφαήλ ο Υμνωδός αναφέρεται σε Εκείνον (καταλαβαίνετε ποιον) με τον όρο «ο Αρχηγός» και μόνον σε ένα σημείο αναφέρει ρητώς το σεπτό όνομά Του! Ισως επειδή σέβεται την εντολή: Ου λείψη το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω...