Από το 2014 και βλέπουμε...

Του Γιώργου Κράλογλου

Αφού βάλαμε την ανάπηρη οικονομία μας στο «ευρωπαϊκό αναπηρικό καροτσάκι» και «πείσαμε» τους «κουτόφραγκους» να την σέρνουν πότε ο ένας και πότε ο άλλος, μπορούμε να επιστρέψουμε στη μιζέρια μας. Να κοιτάξουμε την προεκλογική περίοδο του 2012 και τις εκλογές του 2013. Την οικονομία θα την δει ξανά η νέα κυβέρνηση από 2014 και βλέπουμε...

Η σημερινή κυβέρνηση έκανε το καθήκον της προς τους «κουτόφραγκους» για να εξασφαλίσει το «ευρωπαϊκό αναπηρικό καροτσάκι». Έφτιαξε όπως - όπως μια λίστα δήθεν αποκρατικοποιήσεων. Την πάσαρε στα διψασμένα για θέματα μέσα ενημέρωσης την παραμονή της συνόδου κορυφής (για να μην φωνάζουν στις Βρυξέλλες) και καθάρισε...

Σημειώστε όλη την παραπάνω «πολιτική λογική» (έχω πολλούς λόγους να πιστεύω ότι επικρατεί σήμερα) και παρακολουθείστε τις εξελίξεις.

Να είστε δε βέβαιοι ότι όσοι συμφωνήσουμε στην προοπτική αυτή, δυστυχώς, θα δικαιωθούμε απόλυτα. Και προσέξτε γιατί.

Το ασυγκράτητο τέρας της ανεργίας που θα κατασπαράξει μέχρι το τέλος του 2011 πολύ πάνω από 1.000.000 θέσεις εργασίας από τον ιδιωτικό τομέα και μόνο, δεν πρόκειται να βρει μπροστά του οχυρά ανάσχεσης. Ο λόγος είναι τραγικά απλός.

Αφού με τις αναδιαρθρώσεις «μαϊμού» που έγιναν στον κρατικό τομέα κατοχυρώθηκαν όλοι οι πελάτες των κομμάτων και κανείς δεν πρόκειται να πειραχθεί εκτός από τις γνωστές περικοπές επιδομάτων, δώρων και συμβάσεων μένει να φροντίσουμε τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας.

Αλλά για να ανοίξει χώρος για επενδύσεις και δράσεις του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας σε υγιείς δραστηριότητες πρέπει να περιοριστεί ο κρατικός τομέας που καλύπτει από 50% μέχρι 70% αλλά και 100% της επιχειρηματικής δράσης.

Πρέπει δηλαδή από την μία μεριά να απελευθερωθούν τομείς με δράσεις για τις πραγματικά παραγωγικές δυνάμεις της οικονομίας και από την άλλη με τολμηρό κυβερνητικό σχεδιασμό και ανάλογη πολιτική να διαμορφωθούν επενδυτικές ευκαιρίες για την είσοδο κεφαλαίων και τη δημιουργία μέσω επενδύσεων ρευστότητας στην αγορά και νέων θέσεων εργασίας.

Για να γίνει όμως αυτό απαιτεί πολιτικό θάρρος και πολιτικό κόστος που οι επαγγελματίες πολιτικοί της χώρας το αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι όπως λέει ο λαός μας.

Τι μπορεί λοιπόν να γίνει μέσα στο 2011 για να θολώσουμε τα νερά της ανυπαρξίας πολιτικής συρρίκνωσης του κράτους όπως και κινήτρων ικανών για να βάλουμε στο παιχνίδι της αναθέρμανσης της οικονομίας και τον ιδιωτικό τομέα;

Θα συνεχίσουμε όλο το 2011 με τα γνωστά άθλια πολιτικά «τρικ» του δήθεν κυνηγητού για το κυνήγι της φοροδιαφυγής με την δημοσίευση ονομάτων, και την πάταξη της αισχροκέρδειας μέσω των «αδιάφθορων» του ελληνικού κράτους.

Τα χαρακτηρίζω άθλια πολιτικά «τρικ» γιατί εκτός την τροφή που δίδεται για τα μέσα ενημέρωσης και ιδίως για τις τηλεοράσεις η ουσία της όλης τακτικής είναι αστεία. Απόδειξη ότι στοιχεία για το κέρδος από όλο αυτό το θέατρο ουδέποτε δόθηκαν στην δημοσιότητα. Αν μάλιστα αναζητήσουμε και τα πραγματικά αποτελέσματα από είσπραξη των προστίμων τότε η ιστορία θα πάρει μορφή τραγωδίας.

Γιατί τότε θα φανεί όλο το καραγκιοζιλίκι που παίζουν στους μοναδικούς φορολογούμενους που είναι και θα παραμένουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι.

Με τα «κόλπα» λοιπόν της δήθεν πάταξης της φοροδιαφυγής θα περάσουμε τους επόμενους μήνες του 2011 μέχρι το καλοκαίρι.

Από το Φθινόπωρο θα αρχίσουμε τις συζητήσεις για τον προϋπολογισμό του 2012 και τότε θα έχουμε στα λόγια και στην παραπληροφόρηση νέα σενάρια για ηρωικές προσπάθειες συμμαζέματος του κράτους που θα γίνουν τον επόμενο χρόνο.

Αλλά το 2012 είναι η προεκλογική περίοδος όπου θα ξεκινήσουν άλλα ηρωικά σενάρια συσπείρωσης των πολιτικών δυνάμενων.

Έχοντας συνεπώς, τον επόμενο χρόνο, προτεραιότητα στην κομματική πολιτική συσπείρωσης είναι αδύνατον να κάνεις τομές στην ελληνική οικονομία που θέλει σε πολλές περιπτώσεις γκρέμισμα και χτίσιμο από την αρχή όπως π.χ. η ενέργεια, το πετρελαϊκό κύκλωμα, τα δημόσια έργα, η βιομηχανική πολιτική, η κρατική τιμολογιακή πολιτική, το φορολογικό σύστημα, το ελεγκτικό σύστημα.

Άρα με δεδομένα το ανύπαρκτο πολιτικό θάρρος (εκτός της σφαγής των συνταξιούχων και των μισθωτών) και την έλλειψη συγκεκριμένου σχεδιασμού για την οικονομία της χώρας από την σημερινή κυβέρνηση δεν μπορείς να περιμένεις παρεμβάσεις και ανακατατάξεις ουσίας το 2012.

Οι εκλογές του 2013 δεν θα μεταβάλουν την ελληνική πολιτική ιστορία όποιο αποτέλεσμα και αν έχουν. Ότι κάθε νέα κυβέρνηση αμέσως μετά τις εκλογές χάνει πάντα τον πρώτο χρόνο σε δήθεν σχεδιασμούς και μελέτες. Γιατί ουσιαστικά στον πρώτο χρόνο «ζυγιάζει» το πολιτικό της κόστος. Οπότε και το 2013 την οικονομία θα την «συντηρεί» η φτώχεια, οι περικοπές και οι χαμηλές τιμές που θα επιβάλλουν αναγκαστικά η σοβαρότατη έλλειψη αγοραστικής δύναμης και η συνεχής μείωση της ρευστότητας.

Έτσι θα βαδίσουμε μέχρι το 2014 όπου τα πράγματα θα έχουν σφίξει σε τέτοιο σημείο που δεν θα παίρνει άλλο.

Γιατί το «ευρωπαϊκό αναπηρικό καροτσάκι» με την ακόμη και τότε ανάπηρη οικονομία του τόπου θα έχει φύγει εντελώς από τα χέρια μας.

Εμάς θα μας έχουν μείνει οι 2.000.000 άνεργοι που θα φθάσουν μέσα στην επόμενη διετία.

george.kraloglou@capital.gr