Η ΕΡΙΚΟ ΟΧΑΡΑ βρήκε σ’ ένα δαχτυλίδι τη δύναµη να χαµογελάσει ξανά. Ενα µικρό δαχτυλίδι από λευκό χρυσό µε µπριγιάν. Θα της το προσέφερε ο άντρας της, τον οποίο δεν θα ξαναδεί.
«Ποτέ δεν θα πίστευα ότι θα το έπαιρνα µ’ αυτό τον τρόπο...», λέει. Μητέρα δύο κοριτσιών, της Ρίο, 2 ετών, και της Ρία, 5 µηνών, η 33χρονη Ερικο επέζησε του τσουνάµι µαζί µε τις κόρες της. Τώρα ζουν σ’ ένα γυµναστήριο που έχει µετατραπεί σε καταφύγιο προσφύγων στην Κανάµε Μούτο,στη βορειοδυτικήΙαπωνία. Στις 11 Μαρτίου, ο σύζυγός της, ο Γιοσινάρι, την είχε καλέσει στο κινητό αµέσως µετά τον µεγάλο σεισµό: «Είσαστε καλά;», πρόλαβε να πει πριν διακοπεί η σύνδεση. Η Ερικο έβαλε τις κόρες της στο αυτοκίνητο και κατευθύνθηκε προς το καταφύγιο. Οµως ο δρόµος ήταν µπλοκαρισµένος από µια ουρά χιλιοµέτρων. Βγήκε από την ουρά και οδήγησε ολοταχώς προς το άγνωστο. Σε λίγα λεπτά είδε ένα κύµα από λάσπη, συντρίµµια και αυτοκίνητα να κατευθύνεται προς το µέρος της. Εστριψε προς τον λόφο. Το κύµα τούς καταδίωκε. Η νεαρή µητέρα κοιτούσε διαρκώς τον καθρέφτη, µέχρι που κατάλαβε πως είχε ξεπεράσει το ύψος που έφτασε ο βούρκος. Είχαν σωθεί.
Την περασµένη Πέµπτη έµαθε πως το τσουνάµι βρήκε τον άντρα της στο φορτηγό που οδηγούσε. Μια µέρα µετά πήγε στο νεκροτοµείο για να πάρει τα προσωπικά του είδη. Και τότε είδε το δαχτυλίδι. «Στη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, αφού έδωσα στον Γιοσινάρι το παραδοσιακό κουτί µε τα σοκολατάκια, του ζήτησε ένα δώρο για τη Λευκή Ηµέρα». Πρόκειται για µια ιαπωνική παράδοση που υποχρεώνει συζύγους και αρραβωνιαστικούς, αφού πάρουν από την αγαπηµένη τους τα δώρα του Αγίου Βαλεντίνου να τα επιστρέψουν στο τριπλάσιο ένα µήνα µετά, στις 14 Μαρτίου.
«Οταν είδα τα αντικείµενα που είχαν συγκεντρώσει κοντά στη σορό του, πρόσεξα ένα κουτάκι: περιείχε ένα δαχτυλίδι, ένα δαχτυλίδι για τη Λευκή Ηµέρα, ένα δαχτυλίδι για µένα», λέει η Ερικο. Μια απόδειξη αγάπης που ξεπέρασε τον χρόνο της ζωής.
ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου