Η χρόνια ασθένεια της Υγείας

Tου Πασχου Μανδραβελη

Σε 24ωρη απεργία προχωρούν οι νοσοκομειακοί γιατροί «για να προστατεύσουν τη δημόσια υγεία», όπως δήλωσε σε ραδιοφωνικό σταθμό ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΝΕΓΕ), κ. Δημήτρης Βαρνάβας. Είναι καλό πράγμα η προστασία της δημόσιας υγείας και κάθε πολίτης πρέπει να κινητοποιηθεί γι’ αυτή, αλλά ταυτοχρόνως είναι λίγο παράδοξο να εργάζονται οι νοσοκομειακοί γιατροί υπέρ της δημόσιας υγείας μη εργαζόμενοι. Εκτός αν μας δουλεύουν...

Και η υποψία ότι μας δουλεύουν ενισχύεται από άλλες δηλώσεις του ιδίου προέδρου ο οποίος είπε ότι «οι σχεδιασμοί στο ζήτημα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, οι συγχωνεύσεις νοσοκομείων, οι δραματικές ελλείψεις υλικών, το πάγωμα των προσλήψεων, η κατάρρευση του συστήματος εφημέρευσης και δεκάδες ακόμη προβλήματα συνιστούν ένα εφιαλτικό σκηνικό, στο οποίο επ’ ουδενί μπορούμε να γίνουμε συνένοχοι ή να παραμείνουμε σιωπηλοί και αδιάφοροι».

Σύμφωνοι! Να μη μείνουν «σιωπηλοί και αδιάφοροι». Τόσα χρόνια που γινόταν το τεράστιο πάρτι στην Υγεία γιατί παρέμεναν σιωπηλοί κι αδιάφοροι; Να παραθέσουμε μερικά στοιχεία που έφερε στο φως ο καθηγητής του LSE, κ. Ηλίας Μόσιαλος. «Η Ελλάδα είναι η έκτη χώρα παγκοσμίως σε επίπεδο δαπανών Υγείας ως ποσοστού του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (πάνω από 10%), αλλά η δεύτερη χειρότερη παγκοσμίως (μετά τις ΗΠΑ) σε ό, τι αφορά την πρόσβαση των πολιτών». «Υπάρχει υπερπληθώρα ιατρικού προσωπικού: Εχουμε 21.000 γιατρούς στα δημόσια νοσοκομεία για 35.000 κλίνες». Δηλαδή έχουμε ένα γιατρό για κάθε 1,5 κλίνη. Επιπλέον: «Από το 2000 έως το 2009, η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη, στα τέσσερα μεγάλα Ταμεία (ΙΚΑ, ΟΓΑ, ΟΑΕΕ, ΟΠΑΔ), αυξήθηκε από 930 εκατομμύρια στα 4,5 δισ. ευρώ (αύξηση κατά 380%)». Μόνον «οι δαπάνες περίθαλψης των ασφαλισμένων του Δημοσίου (ΟΠΑΔ), την περίοδο 2004-2008 υπερδιπλασιάστηκαν, με αποτέλεσμα σήμερα να υπερβαίνουν το ποσό των 1,75 δισ. ευρώ».

Για όλα αυτά οι συνδικαλιστικές ενώσεις των γιατρών (κι εδώ πρέπει να ξεχωρίσουμε τους νοσοκομειακούς γιατρούς από τις ενώσεις τους· οι περισσότεροι πλέον δεν συμμετέχουν στο επαναστατικό τσίρκο που στήνουν κάθε λίγο οι συνδικαλιστές) δεν κινήθηκαν. Απεργούσαν μόνο απαιτώντας περισσότερες δαπάνες για την Υγεία. Φυσικά, ένοχος για όλα τα δεινά της Υγείας ήταν το σύστημα, το κράτος και ο καπιταλισμός.

Μαζί μ’ αυτούς απεργούν και οι γιατροί του ΙΚΑ. Βασικό τους αίτημα, η ανανέωση των συμβάσεων όλων των συναδέλφων τους, οι οποίοι υπηρέτησαν στο ΙΚΑ τα τελευταία χρόνια. Η ομοσπονδία τους διεκδικεί μετατροπή όλων των συμβάσεων έργου σε αορίστου χρόνου και μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων αορίστου χρόνου γιατρών.

Φυσικά και οι δύο συνδικαλιστικές ενώσεις τάσσονται κατά της συγχώνευσης νοσηλευτικών μονάδων (νοσοκομεία, ιατρεία του ΙΚΑ). Λες και η δημόσια υγεία μετριέται με τα στρέμματα ντουβαριών που υπάρχουν.

Απέναντι στους παραλογισμούς των συνδικαλιστών η κυβέρνηση οφείλει να κρατήσει σθεναρή στάση. Διότι αν φοβηθεί και πάλι ο κ. Λοβέρδος και κάνει πίσω, όπως έκανε στην περίπτωση των φαρμακοποιών, θα τα βρει μπροστά του. Α, να μην ξεχάσουμε. Απεργούν και οι φαρμακοποιοί.