Εδώ ο λαός. Εκεί ο λαός. Πού είναι ο λαός;

Του ΜΗΤΣΟΥ ΚΑΣΟΛΑ

Οταν μιλάνε οι ηγέτες μας -δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί, φασίστες, χουντικοί- για το λαό, «ο λαός μας» και δώσ' του για το λαό, «ο λαός μας», μου σηκώνονται οι τρίχες της κεφαλής μου. Σε ποιο λαό αναφέρονται όλοι και επικαλούνται τις θυσίες του, τον πατριωτισμό του, τη φιλοτιμία του, τη σοφία του κ.λπ.;

Σε όλον τον ελληνικό λαό αναφέρονται. Και ποιος είναι αυτός ο λαός τέλος πάντων; Είναι λαός οι φοροκλέφτες, οι μιζαδόροι, οι εργολάβοι, οι κουμπάροι, τα τζάκια, οι νταβατζήδες; Είναι οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες, τα ιερατεία,οι μεγαλογιατροί, οι μεγαλοδικηγόροι, οι άνομοι δικαστές,οι μεγαλοδημοσιογράφοι, τα παπαγαλάκια; Είναι οι οφσοριούχοι του μαύρου χρήματος; Οι νεόπλουτοι των Ν. Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ; Είναι αυτοί που βγάζουν στις ξένες τράπεζες τον παράνομο πλουτισμό τους; Είναι λαός οι έχοντες ατελείωτα οικόπεδα, βίλες-κότερα κ.λπ.;

Είναι οι κυβερνήτες μας, οι συνδικαλιστές μας και τα πάσης φύσεως σκουλήκια και λαμόγια του τόπου;

Αν όμως οι ηγέτες μας δεν εννοούν όλους αυτούς για λαό, ας μας πούνε ποιο λαό εννοούνε και σε ποιον αναφέρονται. Εννοούν, ως λαό, εκείνους όλους τους Ελληνες που τους έχουν πατήσει στο λαιμό για να τους... σώσουν; Ολους αυτούς που τους μειώνουν τους μισθούς, τις συντάξεις και ρημάζουν τα Ταμεία τους και δέρνουν τα «περήφανα γηρατειά» του Αντρέα και όλους τους ανέργους σήμερα και αύριο; Εννοούν τους νέους της πατρίδας, που τους περιθωριοποιούν, τους αχρηστεύουν το παρόν και το μέλλον και τους αλλάζουν τον αδόξαστο τα Σώματα Ασφαλείας;

Εννοούν όλους αυτούς που τους ταπεινώνουν να δίνουν γην και ύδωρ για μια θεσούλα; Εννοούν τους άστεγους, τους χρεωμένους στις τράπεζες, μέχρι και τα μαλλιά της κεφαλής τους; Εννοούν τους μικρομεσαίους που κλείνουν τα μαγαζιά τους; Εννοούν, ως λαό, μήπως μόνο τους ψηφίζοντες ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία, ΛΑΟΣ, Αριστερά; Ή εννοούν ως λαό αυτόν που έχει ακόμα φωτισμένο νου και συνείδηση της τιμής και του χρέους απέναντι στον εαυτό του, στους άλλους, στην πατρίδα; 

Φυσικά και δεν εννοούν αυτόν ως λαό. Αφού αυτόν τον θέλουν πάντα στη γωνία.

Εγώ δεν γνωρίζω πόσο λίγος ή πόσο πολύς είναι σήμερα αυτός ο φωτισμένος λαός. Γνωρίζω όμως ότι υπάρχει και ανθίσταται. Και πως αυτός είναι ο λαός του τόπου μας. Και πως αν έχουμε ακόμα κάποια δημοκρατία, πως αν έχουμε ακόμα πατρίδα και πολιτισμό (όσον έχουμε και όση γλώσσα έχουμε), σ' αυτόν οφείλεται.

Τι λέτε λοιπόν κύριε Πρόεδρε, της Δημοκρατίας μας; Τι λέτε κύριε Κωστάκη Καραμανλή, που δεν μιλάτε; Τι λέτε, κύριε Γιωργάκη, που παραμιλάτε στραμπουλίζοντας τη γλώσσα των Ελλήνων; Τι λέτε Σαμαρά(κι) «εξυγιαντή»; Τι λέτε Ντορούλα, αγαπημένη του πατρός σας και των δολοφόνων Μπους; Τι λες Συριζά(κι) εσύ; Τι λες Παπαρηγά(κι) άμωμη εσύ και αμόλυντη απ' τον... καπιταλισμό; 

 Τι λέτε λοιπόν όλοι, όλοι σας που κατά καιρούς (βέβαια, βέβαια) έχετε κάνει, αζημίως, αυτοκριτική για τα λάθη σας; Που όμως αντί να πάτε στα σπίτια σας μανιωδώς κρατάτε τις καρέκλες σας; Για να διαχειριστείτε τι πάλι; Τα παλιά σας λάθη πάλι εσείς; Και τα καινούργια σας λάθη, πάλι εσείς;